ตอนดู รู้สึกไปทาง ควายป่า
(เรียกตาม คุณ bookerian นะคะ แต่ดูคล้ายอยู่ เห็นเขาคล้ายกันเลย)
รู้สึกสงสาร ไม่อยากให้เขาตาย รู้สึกดีใจที่เขารอด
แต่หากมองมุมสิงโต (มั้ง) ก็เสียดายที่อดอาหาร
เพราะมันล่าเพื่อรอด ไม่ได้ล่าเพราะสนุก
พอเห็นจระเข้มาแย่ง
แว้บแรก
ไม่อยากให้เจ้าตัวเล็ก
โดนลากไปหรือโดนฉีกกระชาก
ลุ้นมาก
ที่ได้เรียนรู้ คือ เริ่มแต่แรก มี(น่าจะเป็น)หัวหน้าฝูง นำหน้า (อันนี้สัมผัสได้ถึงความเสียสละ)
เพราะต้องเจออันตรายก่อน
พอเจอศัตรู ก็หนี ซึ่งมันคงไม่ได้ตั้งใจให้เจ้าตัวเล็ก (ควายป่าน้อย) ต้องเป็นคนรับเคราะห์
ถ้าสังเกต คือ มันเดินมากัน 3 ตัว น่าจะเป็นคนในครอบครัว
แล้วพอโดนไล่ จ่าฝูงก็ไม่ได้คิดที่จะวิ่งนำหน้า
แต่วิ่งกันไว้ เพียงแต่สิงโตรู้ว่า ควรจะจู่โจมตัวไหน
จึงวิ่งแซงแล้วตรงไปที่เจ้าตัวเล็ก
หลังจากหนีไปได้ ที่น่าตกใจ คือ มันได้นำฝูงกลับมาช่วย ซึ่งลองจิตนาการว่าเราเป็นควายป่าพวกนั้น
คือ มันสามารถสื่อสาร จนรวมใจกันกล้าต่อสู้กับศัตรู ที่ตอนแรก ได้แต่วิ่งหนี
คงไม่ใช่แค่เพราะจ่าฝูง เป็นพ่อ ของเจ้าตัวเล็ก (เดานะคะ ว่าเป็นพ่อลูกกัน)
ตัวอื่นในฝูงจึงตามมาช่วย
คงเป็นสิ่งที่สัตว์รู้สึกอยู่ข้างใน ได้เรียนรู้ ที่จะช่วยเหลือกันให้ฝูงอยู่รอด
นั่นคือ ทุกตัว ควรรอด เป็นวัฒนธรรมของฝูงนี้
อีกอย่างที่ได้เห็นคือ ตอนแรก เหมือนจ่าฝูงจะผงกหัว เหมือนคุยขอผ่านทางกับสิงโตเลยค่ะ
แต่ไม่รู้ใช่เปล่า หากใช่ ก็แปลว่า เจรจาไม่สำเร็จรึเปล่า
ขอบคุณค่ะ ที่นำมาให้ดู ได้เรียนรู้หลายอย่างค่ะ