มีคนมากมายถามผมว่า"ไม่กลัวหรือที่ลงไปอยู่ใต้"และ หลายคนมักพูดใส่หูผมว่า...
"อุดมการณ์"ยึดถือเข้าไปเถอะ...มันจะได้อะไรกับอุดมการณ์ที่กินไม่ได้
หลายคนมีชิวิตที่สุขสบาย หลายคนใช้ชีวิตฟุ่มเฟือยหรูหรา อยากไปไหนก็ไป อยากกินอะไรก็ซื้อ...ความสุขคนเหล่านี้อยู่ได้ด้วยเงิน ความลำบาก การเสียสละไม่รู้จัก...........นี่คือความสุข ของคนเหล่านี้............แต่สำหรับผมมันไม่ใช่ ความสุขของผมก็คือการได้มาทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่นี้ ณ สามจังหวัดชายแดนใต้
พี่น้องที่อยู่ในสามจังหวัดชายแดนใต้ เขาเลือกไม่ได้ เขาไม่อยากให้มันเกิดเหตุการณ์รุนแรง เช่นนี้เลย พวกเขาต้องเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน มืดลงก็ต้องรีบเข้าบ้าน ไปไหนมาไหนก็ลำบากอันตราย การดำเนินชีวิตของพวกเขาต้องเปลี่ยนไป เขาไม่รู้จักคำว่าฟุ่มเฟือยหรือการใช้ชีวิตที่หรูหรา เขาทำเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของครอบครัวตัวเองเท่านั้น..
คนที่ไม่เคยได้เจอไม่เคยสัมผัสความลำบาก.....ใช้ชีวิตหรูหราสะดวกสบายอาจจะ ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขายังอยู่ในพื้นที่ที่มันอันตราย ผมขอบอกว่าพวกเขาเกิดที่นี่และโตที่นี่ ที่ที่เขาอยู่คือบ้านเกิดของพวกเขา ถ้าเขาไม่อยู่จะให้พวกเขาไปอยู่ที่ไหน ชาวบ้านที่นี่พูดว่าในเมื่ออยู่กันมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า แผ่นดินที่เขาเกิดและโตนี้ เขารักและหวงแหน เขาจะไม่ขอย้ายไปไหน"จะขอตายที่นี่"เพื่อรักษา ไว้ให้ลูกหลาน.....
ขนาดชาวบ้านในพื้นที่ ที่มีแค่มือเปล่าๆ เขายังมีจิตใจที่เข้มแข็ง พร้อมพลีชีพเพื่อรักษาแผ่นดินไว้ เพื่อลูกหลาน พวกผมซึ่งเป็น "ตำรวจ ที่ได้ชื่อว่า ผู้พิทักษ์สันติราษร์" "ทหาร ที่ได้ชื่อว่า รั้วของชาติ" มีอาวุธครบมือ มีการฝึกยุทธวิธีการรบมา แล้วจะให้พวกผมนิ่งดูดายไม่ช่วยพวกเขาเหรอ....พวกผมไม่อาจที่จะนิ่งดูดายทน เห็นพี่น้องสามจังหวัดภาคใต้โดนรังแกได้ ถ้าพวกเราไม่ทำ ไม่ช่วยพวกเขาแล้วใครจะมาช่วยพวกเขาล่ะ...จริงไหม?
รอยยิ้มจากเด็กนักเรียนตัวน้อยๆที่โบกมือทักทายยาม เมื่อผมเข้าไป รปภ มันช่างดูสดใสเสียจริงๆ อาหารการกินที่กินเท่าไรก็ไม่หมด มาจากชาวบ้าน และ วัด มาจากชาวบ้านและมัสยิส ชาวบ้านเหล่านี้มีน้ำใจแบ่งปันมาให้พวกผมมันเป็นสังคมที่เอื้ออาทรซึ่งกันและกัน ต่างคนต่างมีหน้าที่ ขอให้ทำหน้าที่ทุกคนให้ดีที่สุด เราคุ้มครอง ร.ป.ภ.ให้พวกเขา พวกเขาก็ตอบแทน พวกผมด้วยสิ่งเล็กๆน้อยๆ แต่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกผม ผู้ที่ได้รับ เหนือกว่านั้นข้าวของที่ชาวบ้านให้แก่ผมมันเที่ยบค่าไม่ได้กับคำว่า" น้ำใจ"ที่ดูเหมือนสังคมเมืองหลวง จะไม่หลงเหลือแล้ว..ช่างมีความสุขจัง
แม้ว่าสถานการณ์รอบด้านจะยังเต็มไปด้วยเสียงระเบิดรายวัน แต่ก็หาได้ทำให้ชาวบ้านกลัวไม่ ทุกคนยังคงตื่นมาทำหน้าที่ของตัวเองตาม ปกติ อย่างสมบูรณ์ ท่ามกลางปัญหาขัดแย้ง แต่สายธารแห่งน้ำใจก็ยังคงไหลรินอยู่เรื่อยๆ เมื่อเขาเหล่านั้นยิ้มได้ แม้ต้องตาย พวกผมก็ตายตาหลับ..
ทุกคนไม่ว่าใครก็กลัวตายกันทั้งนั้น แต่การที่พวกผมจะต้องตายพวกผมเลือกที่จะตายได้ครับ..
การตายแบบไร้ประโยชน์ กับ การตายที่มีเกียรติ ถ้าเป็นพวกคุณจะเลือกแบบไหนกันล่ะครับ...สำหรับพวกผม พวกผมเลือกอย่างหลังครับ...
ด้วยอาชีพ หน้าที่ อุดมการณ์ ความรับผิดชอบ เหนือสิ่งอื่นใด พวกผมรักชาติ รักประเทศไทย รักแผ่นดินเกิด....นี่คือสิ่งที่พวกผมตั้งใจทำเพื่อตอบแทนคุณแผ่นดินครับ
ภาคต่อครับ
แม้นตัวตายขอแผ่นดินไทยให้ลูกหลานผมได้อยู่ เสียงระเบิดดังแต่ละทีมันคือสัญญาณว่าผมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนไทยแผ่นดิน ไทยที่ผมรัก แม้เลือดผมจะชโลมแผ่นดินก้อขอสู้ไม่ถอยแม้จนก้าวเดียว ชีวิตผมที่เสียสละเพื่อชาติคำเดียว ........
ผมลำบากก้อยอมเพื่อรักษ์ชาติไทย ไม่ให้ใครมาย่ำยี ส่วนหน้าที่ของพวกคุณคนไทยแนวหลัง ควรช่วยกันรักชาติ ดูแลชาติ อย่าให้คนไม่ดีมาทำลาย พวกคุณเองก้ออย่าทำลาย
จะกี่ชีวิตก้อตามก้อเพื่อชาติ คุณล่ะไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ไม่ต้องเสี่ยง ทำไรเพื่อชาติบ้างหรือยัง
ชีวิตที่แขวนไว้บนเส้นด้าย จะตายเมื่อไหร่ก้อได้แถมจับไอ้คนที่มันทำไม่ได้ ผมก้อตายฟรี แต่ผมก้อภูมิใจที่ผมได้ตายเพื่อชาติไทย
คิดถึงพ่อ แม่ ลูกเมีย แต่ก้อไปไม่ได้ นึกถึงชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ต้องมาก่อนความสุขส่วนตน
ตัวตายขอชาติอยู่ ..................
คนร้ายที่จับได้ เต็มที่แค่ติดคุกรอวันพ้นอาญาแผ่นดินแต่เพื่อนผมกับตาย
อยากให้คนไทยหันมาสนใจพวกผม คนไทยแนวหน้าที่ปลายด้ามขวานบ้าง โดยการทำดีเพื่อแผ่นดิน อย่าเอาพวกโกงกินชาติเข้ามา
คุณอยู่อย่างสบายแล้วไม่ลำบากเหมือนพวกผม คุณก้อต้องช่วยกันดูแลชาติไทย
ไม่รู้ว่าลูกปืนจะมาเมื่อไร ถ้าผมเป็นไรไปพ่อ แม่ลูกเมียผมก้อเสียใจเหมือนกัน นี่แหละความเสียสละ
คุณคิดมั้ยทุกครั้งที่มีการตาย มันเป็นการตายฟรีหรือไม่ .............
เหนื่อยแค่ไหน ก้อต้องยอมเพื่อชาติ
เพื่อชาติ ...............
ขอบคุณบทความ ความในใจของผม...ทุกคนไม่ว่าใครก็กลัวตายกันทั้งนั้น แต่การที่พวกผมจะต้องตายพวกผมเลือกที่จะตายได้ครับ..
ของคุณขุนศึก ตำรวจของประชาชน
และขอบคุณตำรวจผู้เสียสละทุกคน