สิ่งที่อยากเล่า จากผู้ผ่านการคัดเลือก ร่วมสร้างงานกับเรา ในปี 2554 คนที่ 2
ผม นายพงศ์พันธ์ เบญจาสินสวัสดิ์
นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน
ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่ได้โอกาส และ เลือกรับโอกาสนี้ไว้
ตอนเด็กๆผมใฝ่ฝันอยากเป็นนักธุรกิจ มีบริษัทเป็นของตัวเอง เพราะเห็นว่าอาชีพนี้รวย ด้วยความเห็นนี้ โตขึ้นมาจึงเลือกศึกษาในสาขาวิชาชีพวิศวกรรม เพราะมองว่าสาขานี้น่าจะให้ทักษะความรุ้ความสามารถที่นำไปก่อตั้งบริษัทได้ดั่งที่ตั้งใจ
แต่หลังจากได้ไปฟังบรรยาย ในหัวข้อ "จากนักเรียนรู้ สู่ ผู้สร้างงาน อย่างรับผิดชอบต่อวิชาชีพ ใน ธุรกิจสมัยใหม่" แล้วพบว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คงลงเอยด้วยการหางานทำ
เพราะตั้งแต่ก้าวแรกที่ผมเข้ามารียนในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผมไม่ได้เกิดทักษะใดๆ นอกจาก ทักษะการเรียนหนังสือ
ด้วยทักษะนี้คงไม่สามารถนำไปสร้างธุรกิจอะไรได้ นอกจาก สถาบันสอนพิเศษ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากได้หรือตั้งใจไว้
เนื่องจากประสบการณ์ความจนทำให้ผม อยากรวย อยากได้ อยากมี อยากอวดเหมือนเพือนคนอื่นๆ บ้าง ซึ่งนั้นก็คงจะเป็นผม มันคงเป็นอย่างนั้นหากผมไม่ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่ชื่อ "อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายมากไปกว่านี้"
หนังสือที่ให้ชุดความรู้ผม ทำให้ผมรู้จักตั้งคำถาม ทำไมกับชีวิต ทำไมกับสิ่งที่ตนเองทำ ทำไมกับสิ่งที่ตนเองคิด และเพราะ ทำไม จึงได้รุ้ว่า อะไร คือสิ่งที่มีค่า มีความหมาย ต่อ ชีวิต กันแน่ จากการรู้จักตั้งคำถามที่ควร ด้วย ตัวรู้สึก ที่ควร
ทัศนคติผมก็เริ่มเปลี่ยน เปลี่ยนมาเลือกใช้ และกำหนดชีวิตด้วยตัวผมเอง เลือกใช้ชีวิตในแบบที่ ปกป้อง ดูแล รักษา สิ่งที่สำคัญของผม และผมเชื่อว่าโอกาสของการสร้างงานในเส้นทางที่ผมเลือกรับนี้ เป็นทางที่ผม จะได้ ปกป้อง ดูแล รักษา สิ่งที่สำคัญของผมไว้ได้ ใน โลก ที่เป็น ทุน นิยม แห่งนี้
ชื่อ นายพงศ์พันธ์ เบญจาสินสวัสดิ์
ปัจจุบัน เรียนอยู่ ชั้นปีที่ 3 ภาควิชาวิศวกรรมการบินและอวกาศยาน คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์