สิ่งที่อยากเล่า จากผู้ผ่านการคัดเลือก ร่วมสร้างงานกับเรา ในปี 2554 คนที่ 2


ผม นายพงศ์พันธ์ เบญจาสินสวัสดิ์
นิสิตคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน

ผมเป็นเด็กคนหนึ่งที่ได้โอกาส และ เลือกรับโอกาสนี้ไว้


ขอขอบคุณรูปจาก http://www.maniacworld.com/bad-predi..._computer.html

ตอนเด็กๆผมใฝ่ฝันอยากเป็นนักธุรกิจ มีบริษัทเป็นของตัวเอง เพราะเห็นว่าอาชีพนี้รวย ด้วยความเห็นนี้ โตขึ้นมาจึงเลือกศึกษาในสาขาวิชาชีพวิศวกรรม เพราะมองว่าสาขานี้น่าจะให้ทักษะความรุ้ความสามารถที่นำไปก่อตั้งบริษัทได้ดั่งที่ตั้งใจ

แต่หลังจากได้ไปฟังบรรยาย ในหัวข้อ "จากนักเรียนรู้ สู่ ผู้สร้างงาน อย่างรับผิดชอบต่อวิชาชีพ ใน ธุรกิจสมัยใหม่" แล้วพบว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้คงลงเอยด้วยการหางานทำ

เพราะตั้งแต่ก้าวแรกที่ผมเข้ามารียนในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ผมไม่ได้เกิดทักษะใดๆ นอกจาก ทักษะการเรียนหนังสือ


ขอขอบคุณรูปจาก http://firstrung.co.uk/articles.asp?...0-0&showall=20

ด้วยทักษะนี้คงไม่สามารถนำไปสร้างธุรกิจอะไรได้ นอกจาก สถาบันสอนพิเศษ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากได้หรือตั้งใจไว้

เนื่องจากประสบการณ์ความจนทำให้ผม อยากรวย อยากได้ อยากมี อยากอวดเหมือนเพือนคนอื่นๆ บ้าง ซึ่งนั้นก็คงจะเป็นผม มันคงเป็นอย่างนั้นหากผมไม่ได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่ง ที่ชื่อ "อ่านก่อนที่ชีวิตจะหมดความหมายมากไปกว่านี้"


ขอขอบคุณรูปจาก http://sbntown.com/forum/showthread.php?t=136461

หนังสือที่ให้ชุดความรู้ผม ทำให้ผมรู้จักตั้งคำถาม ทำไมกับชีวิต ทำไมกับสิ่งที่ตนเองทำ ทำไมกับสิ่งที่ตนเองคิด และเพราะ ทำไม จึงได้รุ้ว่า อะไร คือสิ่งที่มีค่า มีความหมาย ต่อ ชีวิต กันแน่ จากการรู้จักตั้งคำถามที่ควร ด้วย ตัวรู้สึก ที่ควร


ขอขอบคุณรูปจาก http://odomspeak.wordpress.com/

ทัศนคติผมก็เริ่มเปลี่ยน เปลี่ยนมาเลือกใช้ และกำหนดชีวิตด้วยตัวผมเอง เลือกใช้ชีวิตในแบบที่ ปกป้อง ดูแล รักษา สิ่งที่สำคัญของผม และผมเชื่อว่าโอกาสของการสร้างงานในเส้นทางที่ผมเลือกรับนี้ เป็นทางที่ผม จะได้ ปกป้อง ดูแล รักษา สิ่งที่สำคัญของผมไว้ได้ ใน โลก ที่เป็น ทุน นิยม แห่งนี้


ชื่อ นายพงศ์พันธ์ เบญจาสินสวัสดิ์
ปัจจุบัน เรียนอยู่ ชั้นปีที่ 3 ภาควิชาวิศวกรรมการบินและอวกาศยาน คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์