เรื่องมีอยู่ว่า...แต่นนแต้นๆๆๆ...อิอิ ผมนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ ตาก็เหลือบไปเห็นคนจรจัด ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นคนบ้า...นั่งอยู่ริมถนนห่างออกไป 10 กว่าเมตร ในใจคิดว่าเออ...เดี๋ยวกินเสร็จ จะซื้อไปให้เค้ากินสัก 2 ห่อ...พอกินเสร็จ ก็สั่งที่ร้านทําบะหมี่แห้ง 2 ห่อ พอเรียบร้อย ผมก็เดินไปให้คนจรจัดคนนั้น...พอผมยื่นห่อก๋วยเตี๋ยวให้..พี่แก เอามือล้วงลงไปในย่ามเก่าๆ ผมคิดว่าเค้าคงจะหาช้อน...ที่ไหนได้ พอคนจรคนนั้นดึงออกมา...5555 มีดอีโต้....ว๊ากๆๆๆๆ มีดเป็นแบบ อันโตๆแบบที่เขียงหมู ไว้สับกระดูก...ไอ้กระผม ก็รีบถอยออกมา...แต่พอผมถอย เจ้าคนจรนี้มันกลับยืนขึ้น และทําตาขวางใส่ผม เอาแล้ว สิเรา...เท่านั้นยังไม่พอ มันเดินรี่มาหาผม....เท่านั้นแหล่ะ อิอิ วิ่ง สิครับ ถามได้...ใครจะอยู่ให้มัน ฟัน ใช่ ป่ะ....เหอๆๆๆๆ... มันวิ่งตามผม....กร๊ากๆๆๆๆ...สุดชีวิตครับ สุดชีวต ไม่ใช่ที่สุดของหัวใจ แจ้ ..นะครับ...ยังไรมันก็วิ่งไม่ทันผม...และที่สําคัญ คนแถวนั้นไม่ช่วย แต่กลับ หัวเราะแทน เหมือนเป็นของสนุก....งานนี้เจ้าคนจรจัดเลยอดกิน บะหมี่หมูแดงของผม...อิอิ ....สมน๊าน่า ห่อตั้ง 30 บาท.
แต่พอมารู้ทีหลัง หลังจากวิ่งจนเหนื่อย....แฮ่ๆๆๆๆ....คนแถวนั้นมาบอกว่ามันเป็นคนบ้า...และก็มันทํามาหลายรายแล้ว...ถ้าคนไหนใจดีเอาของไปให้ เป็นได้เรื่อง...นอกจากคนระแวกนั้นที่ไม่กลัวมัน อิอิ....และยิ่งหน้าแตก..ก็เพราะไอ้เจ้า มีดที่มันมี..มันแค่ กระดาษแข็งสีดํา ที่ทําขึ้นมาเหมือนมีดอีโต้...เพื่อเอาไว้ขู่...เท่านั้นเอง. 55555
ผมนี้หน้า ชาเลยครับ....แตกดังโพล๊ะ ชนิด หมอไม่รับเย็บ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆ