มาอธิบายนิสหนึ่งนะค่ะ เผอิญโดยส่วนตัวทำหน้าที่เป็นเมอร์เซ่นไดร์กะแบรนด์คอนเซาว์ให้กะ FNIII โดยตรงค่ะ มาเก็ตติ้งแพลนไม่ได้เป็นอย่างงั้นอย่างแน่นอนค่ะ เข้าใจค่ะ ที่ว่าเสื้อผ้าคนไทยทำมาให้คนไทยใช้แต่ทามมายแพง มานมีเห็นผลนะค่ะ จะอธิบายคร่าวๆๆค่ะ เด๋วเพื่อนๆๆในนี้จะเข้าใจผิดกานหมดค่ะ ว่าแบนด์ของคนไทยค้ากำไรเกินควรค่ะ เริ่มตั้งแต่อย่างแรก ของฟลายนาวนะค่ะ ดีไซน์เนอร์กะโปรดักเมนเนจเจอร์ ต้องหา อินสปายเรชั้นว่าคอเล็กชั่นนี้ต้องทำอะไร อย่างฟลายนาวทรี จะเล่นที่การเดินทางไปเรื่อยๆ เมื่อหลายคอเล็กชั่นที่ผ่านมาเราเล่น มอร๊อคโค เราก็ต้องส่งดีไซเนอร์ไปเพื่อให้มานได้กลิ่นอายจิงๆๆ หรือเล่นเกี่ยวกะเกี่ยวโต เราก็ต้องส่งเขาไปจิงๆ แค่เริ่มมานก็เกิดต้นทุนค่ะ พอคิดได้บางว่าจะทามไร ก็ต้องส่งดีไซเนอร์กับเมอร์ไปเลือกสว๊อตผ้า ที่เกาหลีหรือญี่ปุ่นแล้วอาจจะมีแค่ร้อยละ 10 ที่ใช้ผ้าในประเทศ ผ้าของฟลายนาวและหลายๆๆแบนด์ของไทยที่ดีๆๆ ส่วนใหญ่ใช้ผ้าต่างประเทศทั้งนั้นค่ะ ผ้าต่อหลา ราคาประมานหลาละ 200-400 กว่าบาทคะ นี่เป็นผ้ายืดกะคอตต้อนนะค่ะ แต่ถ้าเป็น Silk ซาตินชีฟอง ก็ราคาขึ้นไปตามลำดับค่ะ ส่วนค่าขนส่งค่ะ จากเกาหลีถ้ามาแอร์ กิโลละ 100 ค่ะ นี่แค่เริ่มนะค่ะ ยังมีค่าออกแบบ ค่าตัดเย็บ ต้นทุนค่าสกรีนก็ค่อนข้างสูงมากค่ะ เราพิมพิ์ 14 สีเพิ่ม ฟิลลิ่ง ด้วยกำมะยี่เข้าไป นี่ขนาดเวลาตัดเย็บทำในโรงงานเราเองนะค่ะ ถ้าเป็นแบรด์อื่นที่ยังไม่มีโรงงาน ส่งโรงงานนอกทำ ต้นทุนจะสูงกว่านี้อีกค่ะ ไหนจะค่าบุคคลากร ค่าเช่าห้างต่อ 1 ช๊อปก็ราคา หลายแสนอยู่ค่ะ ถุงที่เราประณีตที่จะทำให้มานแปลกใหม่ถุงไหญ่สุดต้นทุน เฉียดสองร้อยค่ะ นี่คือเหตุผล ว่าทามมายเสือเราถึงราคาค่อนข้างสูง แต่ลองลองแวะเข้าไปชมก่อนก็ได้นะค่ะ อาจจะติดใจเสื้อแบรนด์ไทยก็ได้ค่ะ