หลังจากที่ได้รับหนังสือจากคุณเอกราช ระหว่างเดินทางกลับบ้าน คำถามใหม่ ก็เริ่มเกิดขึ้นในใจผม "แล้วจะหาความต้องการที่แท้จริง ที่พอจะเกิดธุรกิจได้ ได้อย่างไรหล่ะ"
ระหว่างนั่งคิดหาคำตอบนี้ ผมก็เริ่มเปิดอ่านหนังสือ "ความจริง ที่ทำให้รวย" ที่คุณเอกราชให้ หลังจากบรรยาย ระหว่างที่เปิดไป ในใจก็หวัง หวังว่าหนังสือเล่มนี้ คงเป็นแผนที่ที่จะช่วยให้ผมเริ่มต้นธุรกิจที่เพียงพอที่จะทำให้ผมได้เกษียณได้เสียที
กับปัญหาที่ผมขบคิด พอเปิดหนังสือมาเรื่อยๆ ก็สะดุดอยู่หน้าหนึ่ง
สิ่งที่คุณเอกราชพยายามจะสื่อสารผ่านหนังสือหน้านี้ ก็คือ ความต้องการ ที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของธุรกิจนั้น จริงๆแล้ว มันเป็นนามธรรม รูปธรรมของธุรกิจต่างๆที่เราเห็นผ่านมาในชีวิตนั้น เป็นเพียงรูปธรรมที่ตอบสนองความต้องการที่แท้จริงที่เป็นนามธรรมเท่านั้นเอง
ผมยกตัวอย่างง่ายๆ ตอนนี้รอบตัวเรา มีธุรกิจขายอาหารอยู่มากมายจนเรานับประเภทกันแทบไม่หวาดไม่ไหว หากเราพยายามสร้างธุรกิจขายอาหาร โดยมองเพียงรูปธรรมของธุรกิจ ธุรกิจที่เราสร้างคงหนีไม่พ้นรูปแบบเดิมๆที่คนอื่นทำไว้แล้ว อาจปรับเปลี่ยนรายละเอียดเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่ก็ยังต้องแข่งขันอย่างดุเดือดกับคู่แข่งที่มีรูปธรรมใกล้เคียงกันอยู่ดี ผมว่าถ้าเราตัดสินใจลงมือตอนนี้ หนทางยังคงมืดมนนักในการประสบความสำเร็จ
แต่หากเราลองกลับมาพิจารณาสิ่งที่คุณเอกราชพยายามสือสารผ่านหนังสือหน้านี้ เราลองย้อนมองนามธรรมของธุรกิจขายอาหารทั้งหมด เราก็จะพบว่า รูปธรรมที่นับไม่ถ้วนของธุรกิจขายนั้น เพียงแค่ตอบ 2 นามธรรมหลัก คือ "สิ่งที่ช่วยให้มนุษย์หายหิว" และ "สิ่งที่ช่วยให้มนุษย์รู้สึกอร่อย(มีความสุขกับการกิน)" แค่นั้นเองครับ ขอขยายความคำว่า "หายหิว" นะครับ "หายหิว" ที่ผมหมายถึง คือ รวมไปถึุงการได้สารอาหารพอเพียง ในการดำรงชีวิตด้วยนะครับ
ใน 2 นามธรรมนี้ เราสามารถประเมินได้ครับ ว่าธุรกิจที่เราต้องการทำนั้น จะเลือกให้ตอบนามธรรมไหน หรือ ทั้ง 2 นามธรรม อันนี้ต้องพิจารณาให้ดีนะครับ ถ้าเราประเมินด้วยความโลภเลือกตอบทั้ง 2 นามธรรม แต่ปรากฏว่าธุรกิจที่เราสร้าง ตอบทั้ง 2 นามธรรมได้ไม่พอที่ลูกค้าจะตัดสินใจซื้อ ธุรกิจที่ทำก็คงเจ๊งอย่างไม่ต้องสงสัยครับ
ซึ่งถ้าหากเราเลือกตอบเพียง 1 นามธรรม จาก 2 นามธรรม สิ่งที่เราจะต้องประเมินต่อ คือ นามธรรมไหนมีกลุ่มลูกค้ามากกว่ากัน พอถึงตรงนี้แล้ว การหาข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญครับ ส่วนวิธีการหาข้อมูลนั้นสามารถหาอ่านได้ทั่วไปจากตำราความรู้ฝรั่งครับ ผมไม่ขออธิบายเพิ่มนะครับ
สมมุติว่าเราตัดสินใจเลือกนามธรรม "สิ่งที่ช่วยให้มนุษย์หายหิว" พอถึงตรงนี้ ต้องถามตัวเองแล้วครับ "ในฐานะที่เราเป็นมนุษย์คนหนึ่ง สินค้า/บริการอะไร ที่ดีที่สุดที่จะทำให้เราหายหิวได้"
คำตอบที่เราได้จากการตั้งคำถามด้านบนนั้น จะมีโอกาสเป็นความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ ที่โลกปัจจุบันอาจยังไม่มีก็ได้ครับ ซึ่งการคิดแบบนี้ คือสิ่งที่ความรู้ฝรั่งเรียกว่า "การคิดนอกกรอบ" ที่หลายๆคนพยายามฝึกอยู่นั่นแหละครับ แต่ถ้ามองผ่านกรอบคิดของคุณเอกราช ก็คือ "การเปลี่ยนกรอบคิดจาก รูปธรรม ไปเป็น นามธรรม" ซึ่ง ผมว่า ชัดเจนและเข้าใจง่ายกว่าคำว่า "คิดนอกกรอบ" เยอะเลยครับ
วันนี้ Review เท่านี้ก่อนนะครับ เพิ่งผ่านไป 1 ย่อหน้า แต่ได้ความรู้เท่ากับตำราความรู้ฝรั่ง 1 เล่มแล้วครับ (สงสัย ถ้า Review หมดเล่ม คงได้ความรู้เท่าตำราฝรั่งเป็นตู้แน่เลยครับ)
พรุ่งนี้จะมา Review เพิ่มนะครับ ว่าหลังจากที่รู้พื้นที่นามธรรมแล้ว ต้องมีทัศนคติแบบไหนล่ะ ธุรกิจเราจึงจะรอด
สำหรับวันนี้ ขอบคุณมากครับ