สวัสดีคะ คุณพีเค

หมูน้อยไม่ได้รู้จักคุณพีเคเป็นการส่วนตัว แต่หลังจากอ่านเรื่องราวทั้งหมด เลยขอเข้ามาให้กำลังใจนะคะ พี่ไม่ได้แต่งงานมีครอบครัว แต่เห็นจากแม่ของเราซึ่งเป็นคนไทย แต่งเข้าบ้านมาอยู่กับป๊าของพี่คนจีน ซึ่งเป็นบ้านใหญ่เมื่อหลายๆสิบปีก่อน ขอบอกว่าป๊าของพี่น่าจะออกแนวแบบแฟนของคุณพีเค ตรงที่รัก เกรงใจแม่ (อาม่า) มากเหลือเกิน จำได้ว่าแม่เคยบ่นให้ฟังตอนเด็กๆ ตลอดว่า ป๊าปกป้องแม่ไม่ได้เลย พี่ๆน้องๆ ของป๊าสมัยนั้น ก้อไม่ชอบแม่เนื่องจากเป็นสะใภ้คนเดียวของบ้านที่เป็นคนไทย แต่พอเวลาผ่านมา ซึ่งนานพอดูเค้าก้อเริ่มยอมรับได้เพราะเห็นว่า แม่พี่เลี้ยงลูกได้ดี เป็นคนดีทุกคน ฟังดูเหมือนว่าจะไม่เกี่ยวอะไรกันเท่าไหร่ เพราะยุคสมัยมันเปลี่ยนไปหมด ผู้หญิงเริ่มมีเสียงมากขึ้นในครอบครัว แต่ที่อยากบอกให้ฟังก้อคือ ว่าแม่ของพี่ทนอยู่ได้ ทั้งๆที่แม่เป็นคนแข็งและไม่ยอมคนก้อ เพราะ หนึ่งตอนนั้นมีลูกแล้ว และแม่พี่เป็นคนที่อดทนมากๆ ประมาณว่า ชั้นจะพิสูจน์ให้ดูว่าชั้นก้อดีไม่แพ้สะใภ้คนจีน อารมณ์ประมาณนั้น
แต่ถ้าในทางกลับกัน เวลาหมูน้อยถามแม่ตอนนี้ว่าถ้าหมูน้อยต้องแต่งงานแล้วตกอยู่ในสภาพเดียวกับแม่ตอนนั้น ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แม่ไม่ยอมเด็ดขาด เพราะฉะนั้น เลยเข้าใจเลยว่า ท้ายที่สุด คนที่รักและหวังดีกับเราจริงๆ ก้อครอบครัวเราเองนั่นแหละ พี่เลยไม่ได้แต่งซักทีไง 8)
ที่พี่อยากฝากไว้ก้อคือ จะตัดสินใจอะไร ขอให้คิดถึงความสุขของตัวเองให้มากที่สุด พี่เข้าใจนะคะว่าคู่ครองของเรา คนที่รักเรา เป็นแฟนเรา รู้ใจเราไม่ใช่เจอกันง่ายๆ บางคนหาทั้งชีวิต ก้อยังหาไม่เจอเลย ถ้าพีเคถามใจตัวเองให้แน่ว่าผู้ชายคนนี้คือคนๆนั้นของเราจริงๆ เปิดใจคุยเลยดีกว่าคะ อย่างน้อยเราจะได้รู้ความรู้สึกของเขาบ้าง และยังเป็นการพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างจากการตอบสนองของเค้า
ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไงขอให้โชคดี และมีความสุขมากๆนะคะ พี่เอาใจช่วยนะ

พี่หมูน้อย