อยากตอบค่ะ

ไม่มีใครรู้จิตใจน้องเท่าตัวเองน่ะคะ ลองนั่งคิดและใช้สติดีๆ ค่ะ

เวลาไม่ต้องไปเสียดายมันค่ะ มีหลายคนที่ต้องแต่งงานแล้วเลิกกันทั้งๆ ที่มีบางคู่เหมือนกันที่แต่งเพราะว่าเสียดายเวลาที่คบกันมา เสียดายความผูกพัน กลัวการทอดทิ้ง กลัวการอยู่คนเดียวน่ะคะ

แต่เมือเราผ่านพ้นตรงนั้นได้ จะรู้เลยว่ามันเป็นเรื่อง "คี่ๆ" น่ะค่ะ

การที่เราคบกันแต่งงานกันมันไม่ใช่แค่เราสองคนเท่านั้นน่ะคะ สภาพแวดล้อมและบุคคลรอบข้างมีผลด้วยค่ะ คิดถึงตรงนี่ด้วย

รักกันก็ต้องอดทน เห็นด้วยน่ะคะ แต่ถ้ามันอดทนเกินไป แล้วเราลำบากใจ ไม่สบายใจ นอนไม่หลับ กลัวกว่าเผชิญปัญหาที่ไม่สิ้นสุด ....ไม่รักกันดีกว่ามั่งค่ะ

ไมได้ยุให้เลิกกันหรืออย่างไร ขอให้ใช้สติในการตัดสินใจปัญหาค่ะ ว่าตัวเราเองตีตนไปก่อนไข้หรือเปล่า หรือว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ .....

การก้าวถอยหลังออกมาเพื่อเดินหน้าอีกครั้งอย่างสวยงาม มันก็คุ้มน่ะคะ ดีกว่าก้าวต่อไปตกเหวแล้วชีช้ำไปทั้งชีวิตค่ะ

เอาใจช่วยน้องพีเคค่ะ ....จุ๊บๆๆ