....... ผ่านมา 16 ปี จากอดีตเรือจ้าง ที่ละทิ้งชอล์กในมือซึ่งเคยสร้างศิษย์ หันมาจับจอบสร้างป่า ถึงวันนี้.......ผืนป่าที่เขียวขจี กำลัง
เป็นที่สนใจของผู้คนหลายแวดวงที่แวะเวียนมาดูงานอยู่เสมอ เป็นเรื่องธรรมดา ของธรรมชาติ คนที่เคยเป็นครูมาค่อนชีวิต ก็ย่อมต้องมีจิตวิญญานแห่งความเป็นครูอยู่วันยังค่ำ แต่ครานี้....ผิดกันที่ห้องเรียนไม่ใช่อยู่ในอาคาร ห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ และไม่มีกระดานดำ โต๊ะเขียนหนังสือ หรือแม้แต่ตำรา แต่เป็นห้องเรียนธรรมชาติที่โอบล้อมไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อย อยู่รอบตัว แทนกระดานดำได้เป็นอย่างดี ประสบการณ์ของลุงห้วนคือชอล์คที่เขียนไม่มีวันหมด ตราบใดที่สมองของชายคนนี้ยังจดจำ ซึมซับเรื่องราวต่าง ๆ ที่ได้เรียนรู้และลองผิด ลองถูก มาด้วยตนเอง ....
..... จากการทุ่มเทในงานที่ตนเองรัก และไม่ได้หวังผลตอบแทนให้ออกมาเป็นตัวเงิน ทำให้ลุงห้วนได้รับการเชิดชูเกียรติให้เป็น “ คนดีศรีสงขลา” ในปี2550 นอกเหนือจากรางวัล และใบประกาศเกียรติอีกจำนวนมาก ที่หน่วยงานต่างๆนำมามอบให้เพื่อเป็นขวัญกำลังใจในฐานะผู้นำชุมชนต้นแบบที่ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น โดยไม่จำเป็นต้องส่งผลงาน เข้าประกวดแข่งขันเลยแม้แต่รางวัลเดียว....
![]()