......... ฉาน(ฉัน) ไม่ได้หวังว่าจะแก้ปัญหาให้คนทั้งโลก ต้นไม้ที่ฉันปลูกหวังเพียงแค่เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยฟอกอากาศให้โลก ผืนป่าของฉาน ได้เป็นที่อยู่อาศัยของไก่เถื่อน (ไก่ป่า) และนกกาที่มาสร้างรังหรือแม้แต่สัตว์เลื้อยคลานนานาชนิดได้มาหลบภัยจากน้ำมือมนุษย์ แค่นี้ฉานก็พอใจแล้ว...............

ปี 2537 ลุงห้วนลงมือสร้างป่า จุดประกายคำว่า มรดกธรรมชาติ .......การปลูกต้นไม้ของลุงห้วน เริ่มต้นต่างจากการปลูกยางพารา หรือการสร้างสวนผลไม้ทั่วไปของชาวใต้ที่ต้องมีการจัดระบบต่าง ๆ ตามหลักเกษตรกรรมเชิงพาณิชย์ แต่วิธีการของลุงห้วนกลับยึดหลักธรรมชาติที่ว่าสรรพสิ่งในโลกนี้ย่อมพึ่งพากัน ฉะนั้นจึงไม่มีการทำลายต้นไม้เดิมที่มีอยู่ แต่ใช้หลักการปลูกเพิ่ม โดยใช้พันธุ์ไม้ท้องถิ่นภาคใต้ เช่น ตะเคียน ตำเสา สะเดา พะยุง หลุมพอ หมากพลูตั๊กแตน และไม้อื่น ๆ นอกจากนี้ยังได้ทดลองปลูกไม้มะฮอกกานีอีกด้วย หากจะนับจำนวนต้นไม้ที่มีอยู่ในสวนป่าผืนนี้คงต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะรวบรวมได้หมด .....



ลุงห้วนบอกว่า.......ไม่ต้องนับกันให้เหนื่อย เท่าที่ฉานสุ่มนับดูคร่าวๆมีไม่ต่ำกว่า 50,000 ต้น ....