..... นายวิชาญ สุขปุนพันธ์ ที่ชาวบ้านรู้จักกันดีในนามครูวิชาญ หรือ ลุงห้วน ชายชราวัย 73 ปี อดีตครูบ้านนอกตลอดชีวิต ที่หน้าที่พ่อพิมพิ์ของชาติ วนเวียนอยู่แต่ในพื้นที่จังหวัดชายแดนภาคใต้ มาตั้งแต่ปี 2501 ก่อนที่จะอำลาชีวิตเรือจ้าง โดยเกษียณอายุราชการให้แก่ตัวเอง เมื่อปี 2537 ขณะอายุได้ 55 ปึ แม้วัยจะล่วงกลางคนมาแล้วแต่ เรี่ยวแรงยังคงมีอยู่เหลือเฟือ ลุงห้วนลงมือลงสานฝันให้ตนเองที่เคยวาดหวังไว้เมื่อครั้งเป็นครูตั้งแต่บัดนั้น จนกลายเป็นความจริงที่สามารถจับต้องได้
ในทุกวันนี้.....



... ลำคลองสายเล็กๆที่ไหลผ่านสวนป่า ในช่วงหน้าแล้ว น้ำเริ่มแห้งขอด เพราะป่าต้นน้ำถูกทำลาย เช่นเดียวกับพื้นที่อื่นๆของภาคใต้ ....

...... ลุงห้วนเล่าให้ฟังว่า ตั้งใจจะสร้างสวนป่าให้เป็นมรดกของธรรมชาติแก่ลูกหลานยุคต่อ ๆไปในอนาคต และรวมไปถึงชาวโลก เพื่อทดแทนผืนป่าที่ถูกทำลาย ซึ่งหลายคนที่ได้มีโอกาสเข้ามาวิสาสะและสัมผัสเมื่อครั้งแรกเริ่ม อาจมองแนวคิดของลุงห้วนว่าเป็นเรื่องเพ้อฝัน สุดโต่ง ว่าผืนดินแค่เพียง 40 กว่าไร่จะช่วยลดภาวะวิกฤตโลกร้อนที่มวลมนุษยชาติกำลังเผชิญอยู่ได้อย่างไร แม้ไม่มีใครพูดให้เข้าหู แต่ชายชราที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน คนบ้านนอกธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ยังคงยึดมั่นกับแนวทางของตนเองกลับมีมุมมองที่ต่าง แต่ไม่โต้แย้งเพียงแต่ยืนยันเจตนารมณ์เดิมว่าต้องทำให้ได้แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็ก ๆ หากมองถึงภาพรวมทั้งโลก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย