Quote Originally Posted by Siambrandname Webmaster View Post
...... ปี 2553 แม้สังขารจะร่วงโรยไปตามกาลเวลา จากการตรากตรำทำงานหนักมาตลอดชีวิต ประกอบกับมีโรคหืดหอบมาเยี่ยมเยียนในวัยชรา และเพิ่งลอก..ดวงตาที่เป็นต้อ ทำให้ลุงห้วนต้องหยุดพักฟื้นร่างกายเนื่องจากหมอห้ามไม่ให้ทำงานหักโหมเหมือนเช่นแต่ก่อน ภาระหนักเลยตกไปอยู่ที่ป้าไล และได้จ้างคนงานมาช่วยทำงานแทนลุงห้วน ทั้งรดน้ำต้นไม้ โกยขี้วัวและตัดหญ้า


นอกจากเรื่องราวของลุงห้วนแล้วยังมีอีกเรื่องราวชีวิตที่อยากมาบอกเล่าให้ฟัง
คือเรื่องราวคู่ชีวิตของลุงห้วน ที่อยู่ ข้างลุงห้วนตลอดมา ที่ลุงห้วน กำลังทำในสิ่งที่ลุงห้วน เชื่อ ลุงห้วนศรัทธา
ส่วนหนึ่งของเรื่องราวชีวิต ป้าไล ครู จุไรรัตน์ สุขปุนพันธ์


“ บางครั้งครูเองก็ต้องเล่นกับเค้าด้วยเลย เป็นกันเองกับเค้า แล้วครูต้องใช้ภาษาอังกฤษกับเค้าเลย มีบางวันเค้าเดินจะมาช่วยครูถือของที่ครูหอบพะรุงพะรังมา ครูยังต้องบอกให้เค้าพูดแสดงความช่วยเหลือเป็นภาษาอังกฤษกับครูก่อนแล้วครูจึงยอมให้เค้าช่วยครูถือของได้ แรกๆ เค้าไม่สามารถช่วยครูได้ เค้าก็จะกลับไปฝึกมาพูดกับครูในครั้งใหม่เลย เพื่อจะมาช่วยครูให้ได้ในวันนึงไง”



“ ครูต้องสอนเค้านะจนกระทั่งเค้าพูดได้ ทำได้ จนเค้าเข้าใจเลย แล้วอย่าไปดูถูกเค้านะ...ถ้าเค้าผิดครูต้องสอน...ไม่ว่าจะในรายวิชาภาษาอังกฤษ หรือแม้กระทั่งพฤติกรรมที่ไม่น่ารักที่เค้าแสดงให้เราเห็น เราต้องสอนเค้าทันที...........


อ่านเีรื่องราวชีวิตส่วนหนึ่งของ ครูบ้านนอกที่สอนลูกศิษย์ให้พูดภาษาอังกฤษได้ด้วยหัวใจ

จากบทความ ถอดความรู้จากคุณครูคนเก่ง...ที่อำเภอบ้านฉัน
ของ คุณ เกศวิไล หนูปลอด จากเว็บ gotoknow.org

ขออนุญาตเจ้าของบทความนำบทความมาเผยแพร่นะครับ

ขอบคุณเจ้าของบทความด้วยครับ