ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ของนอกกายไม่เสียดายเท่าไหร่ แต่ของที่มีคุณค่าทางใจ หายไปด้วย
น่าเศร้ามากเลย
ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ของนอกกายไม่เสียดายเท่าไหร่ แต่ของที่มีคุณค่าทางใจ หายไปด้วย
น่าเศร้ามากเลย
เศร้าจังค่ะ มาให้กำลังใจนะคะคิดเสียว่าฟาดเคราะห์เนอะ จะได้ทำใจได้เร็วขึ้น หนึ่งไม่เคยกระเป๋าตังค์หาย แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกันค่ะ มีคนยิมเงิน 80000 บาทแต่ไม่คืนเป็นเวลาเกือบ 5 ปีแล้วค่ะก็คิดว่าคงไม่ได้คืนแล้วละคะ ตอนนี้ก็คิดว่ากระเป๋าตังค์หายเหมือนกันจะได้ทำใจได้ แต่คิดถึงทีไรก็เสียดาย ไม่งั้นได้น้องเป๋าสวยๆอีกใบ เอ้ออออ ขอโทษด้วยค่ะมาแอบระบายด้วยคน![]()
You Can Try Without Succeeding. But You Can Not Succeed Unless You Try!
BIG THANKS FOR SBN
เมื่อก่อนเคยทำกระเป๋าตังค์หายมาแล้ว 3 ครั้ง เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะ
ขนาดของเราไม่ได้พกอะไรมาก แต่มีครั้งนึงเค้าส่งพวกบัตรมาคืนเราค่ะ แต่ก็นานเลยกว่าจะส่งมา
แต่ว่าเราอายัติ และไปทำบัตร ปชช ใหม่แล้ว เดี๋ยวนี้ถ้าไปเดินห้างเล่นๆ แบบขี้เกียจ
สะพายกระเป๋ารุงรัง ก็จะใช้กระเป๋าคล้องมือค่ะ คล้องและจับตลอด เวลาเลือกของหรือดูของ
ก็ห้อยแขนไว้ ก็ช่วยกันลืมได้ค่ะ บางทีก็ไม่ถืออะไรเลย เอาตังค์ไปอย่างเดียว กับบัตรใบนึงพอ
ใส่กระเป๋ากางเกงสบายใจดี บางทีเดินมือโล่งยังตกใจว่า เราถือกระเป๋าออกมาจากบ้านหรือป่าวเลยค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ
เคยทำเป๋าสตางค์หาย มีเงินเยอะด้วย หลายหมื่นในนั้น ในห้องน้ำหญิง แต่เชื่อไหมว่า มีคนเอามาคืน ไม่ขอประสงค์ออกนามด้วย
โชคดีที่หายในรั้วมหาลัย เงินนั้นจะจ่ายค่าหน่วยกิต อีกที ก็ตอนไปเที่ยวไต้หวัน หายบนเครื่องบิน แต่ได้คืน ข้างในมีเงินหลายสกุล
เยอะอยู่ รวม ๆ แล้วหลายหมื่น กะว่าหายแน่นอน แต่ดวงดีมั้ง เจอคนดีด้วยแหละ แต่คุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเก็บได้
เค้าพูดจีนกันน่ะค่ะ แล้วก็สุดท้ายมือถือ ที่ CTW ตอนไปส่งของ ก็มีคนเก็บคืนอีก เป็น จนท ที่เดินตรวจตึก ชื่อคุณอำนาจ
ทั้งหมดทั้งปวงนี้ ตั้งใจไว้ว่า ถ้าเราเจอ กระเป๋าของใครลืมไว้ ตั้งใจจะส่งคืนเต็มที่ คิดใจเค้าใจเรา น่าสงสารนะ ไม่ว่าเงินมากเงินน้อย
เค้าคงไม่อยากให้เกิดขึ้น ถ้าทุกคนช่วยกันทำแบบนี้ สังคมจะน่าอยู่ขึ้นเยอะเลย ว่ามั๊ยคะ
คุณโชคีดีจังที่มีคนเอามาคืน
แต่มิ้นสิ โชคไม่ดี มิ้นค่อนข้างเดินทางมาที่ไต้หวันบ่อย
และนี่เป็นครั้งแรกที่พึ่งหายที่ต่างฯ
ตอนนี้ซื้อะไรไม่ได้เลย เงินไม่พอ บัตรก็ไม่มี
ขอยืมพ่อกับแม่ เขาก็ว่า ว่าเป๋าตังพึ่งหาย ยังอยากได้ไรอีก มีอารมณ์อยากได้ไร
เศร้าเลยค่ะ
มิ้นเจอมิ้นก็คืนค่ะ ไม่ว่ามากหรือน้อย แต่ถ้าคนที่เจอเป๋าของเรา เป็นเหมือนเราก็ดีเน๊อะ
มีอีกทีนะคุณมิ้น คือเราลืม กระเป๋าสะพายหลุยส์ไว้ทั้งกระเป๋าเลย ล่ะ แต่ร้านที่ลืมเอาไว้เนี่ย เป็นร้านไอติม ที่นาน ๆจะมีคนเข้าไปนั่งกินทีนึง
กินไอติมเสร็จ (ไปกันสี่คน เด็ก ๆ สองคน แล้วก็แฟนและเรา) ทานเสร็จ แฟนสตาร์ทรถ ก็พาเด็ก ๆ ขึ้นรถเลย วางกระเป๋าไว้ที่นั่นแหละตรงโต๊ะ
นั่งรถออกมาก้อไม่ได้เอะใจอะไรเลย จนกระทั่งจะมา โอนตังค์ที่ เอทีเอมเนี่ย ก็เกือบ สิบห้านาทีเห็นจะได้
หากระเป๋าไม่เจอ ตอนนั้น ใจหายวูบเลย เพราะในกระเป๋า มีเงินยูโร รวม ๆ แล้ว เกือบแสนบาท (เหตุการณ์นี้ เพิ่งไม่นานนี้)
ก็ตกใจมากก เพราะ ถ้านอกจากเงินหายแล้ว จะต้องโดน แฟน สวดชุดใหญ่แน่ๆ แฟนรีบขับรถ (ระหว่างนั้นก็บ่นไปด้วย ว่าทำไมลืม)
พอถึงร้านไอติม ก็เจอผู้ญ.คนตักไอติม เค้าเก็บไว้ให้อ่ะ เก็บทั้งกระเป๋า เราก็ไม่กล้าเปิดดูต่อหน้าเค้านะ ว่าเงินครบไหม แต่ว่า มาดูในรถ
ก็ครบค่ะ ถ้าลืมแต่กระเป๋าสตางค์อาจจะไปหมดเเล้วก็ได้ เพราะเค้าอาจจะบอกว่า ไม่รู้ไม่เห็น หรือมีใครมาก่อนหน้านี้ แล้วเค้าไม่รู้ก็ได้
แต่ก็คงคิด แหละว่า ยังงัยเราต้องกลับไปเอาแน่ๆ เพราะลืมกระเป๋าไว้ทั้งใบอ่ะ
เรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า อย่าพกเงินเยอะ โดยไม่จำเป็น ถ้าพกเยอะ ต้องคอยระวัง เสมอ(เพราะเป็นคนขี้ลืมอันดับต้น ๆ ทำของหายบ่อยมาก) เข็ดเลยค่ะ
ถือว่าคุณแคทโชคดีมากๆ ค่ะ
ถ้าเรียกชื่อผิด ขอโทษทีนะคะ
ใช่ค่ะ อย่าพกเงินเยอะเป็นดี จะได้ไม่ต้องมานั่งระวัง
วันที่หายก็ด้วยความขี้เกียจ ตอนแรกก็กะว่าจะพกเงินไปนิดหน่อย แต่พอดีคิดอีกที ว่าจะไปซื้อของ ไปเดินดูเป๋า
ก็เลยเอาไปเยอะ มันก็เลยเศร้า ต่อไปนี้คงจะไม่พกเยอะ ทำอย่างที่คุณว่า ว่ามีบัตรใบนึง ตังนิดหน่อย หายก็ไม่น่าเศร้าขนาดนี้
ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้นะคะ
ตอนนี้ก็พอทำใจได้แล้วค่ะ แต่ก็ยังมีความรู้สึกว่าเวลาเราเจอของเล็กๆน้อยๆ หรือของที่มีค่า ที่เขาทำตก หรือลืมไว้ เรายังคืนเจ้าของ ไม่ได้ยุ่งกับของในนั้นเลย
แต่ถ้าเราเจอคนที่เขาเคยทำเหมือนเราก็คงดี ขอบคุณนะคะ