[B]เรื่องจริง มิน่าหมอมันรวยเอารวยเอา

เราต้องช่วยกันอย่าให้อาชีพนี้มาเอาเปรียบเรามากเกินควร
รวมถึงพวกเซลล์ขายยาด้วย ที่ตามง้อหมอตามโรงบาล
เลี้ยงข้าวเที่ยง ดูแลแม้กระทั่งไปรับไปส่งลูกให้หมอ
แทบจะเหมือนเบ๊ แต่เซล์จะได้ค่าคอมมิสชั่นอย่างเดียว
บางคนบางเดือนเป็นแสน

อ่านกระทู้นี้แล้วนำตาคลอเลยค่ะ..

ดิฉัน...เป็นหมอค่ะ

สามีดิฉัน....เป็นหมอค่ะ

ดิฉันทำงานรพ.รัฐบาลปริมณฑล
สามีทำงานรพ.เอกชนในกทม

ขออธิบายรายละเอียดเล็กน้อยนะคะ
-รพ.เอกชน หมอจะได้ค่ารักษาที่เรียกว่าDFหรือdoctor free หรือค่าทำหัตถการ ค่าตรวจเยี่ยมคนไข้ในเท่านั้นค่ะ ค่าDFบางรพ.ให้หมอลงเองแต่บางรพ.ก็จะมีค่าDFตายตัวอยู่แล้วค่ะ ค่าหัตถการคือ หากเย็บแผล ใส่เผือก อันนี้ถ้าหมอเย็บให้ ทำให้ ถือว่าเป็นค่าหัตถการนะคะ แต่บางรพ.ก็ไม่ได้ทั้งมหดจากที่รพ.เก้บจากคนไข้นะคะ ได้บางส่วน
-ค่ายา ค่าเวชภัณฑ์ รพ.เป้นคนคิดราคา หมอไม่ได้มีส่วนได้ในตรงนี้เลยค่ะ ซึ่งแต่ละ รพ.ก็คิดราคายาไม่เท่ากันค่ะ
-หากต้องการให้เขียนชื่อยาเพือ่ไปซื้อข้างนอกสามารถทำได้เนื่องจากเป้นสิทธิผู้ป่วยค่ะ หากแต่หมอคงไมได้ถามคนไข้ทุกคนว่าต้องการชื่อไปซื้อเองหรือไม่ ถ้าผู้ป่วยประสงค์ย่อมทำได้ค่ะ

- หมอก็เป็นมนุษย์ปุตุชนคหนึ่งที่อาจมีคนดีชั่วปะปนกันบ้างเหมือนอาชีพอื่นๆ

ดิฉันตั้งใจมาเรียนหมอก็เพราะต้องการช่วยเหลือคนป่วย จากวันนั้นจนวันนี้ก็ยังเหมือนเดิม เงินไม่ใช่ทุกอย่างในชีวิตชั้น และดิฉันก็เชื่อว่ายังมีหมออีกมากที่คิดเหมือนกัน

ดิฉันทำงานสป.ละ 6 วัน สามีดิฉันทำงาน สป.ละ 6 1/2 เพราะวันอาทิตย์ยังต้องไปดูคนไข้ช่วงเช้า กลับมาอย่างเร็วก็เที่ยง วันอาทิตย์ครึ่งวันคือวันครอบครัว

สามีดิฉันทำงานรพ.เอกชนก็จริงแต่

-หากเห็นว่าคนไข้มีกำลังทรัพย์ไม่มาก ค่ารพก็มากพอแล้ว ....ไม่คิดเงิน
-ญาตฺหมอด้วยกัน สายอาชีพเดียวกัน แม้ไม่รู้จักแต่รู้ว่าเป็นหมอ....ไม่คิดเงิน
-พระ-นักบวช...ไม่คิดเงิน
-คนไข้ในนอนนานอาการทรงตัว ไปตรวจเยี่ยม...ไม่คิดเงิน

ดิฉันภูมิใจในตัวสามีดิฉันมาก สามีดิฉันไม่ได้เป็นอย่างนี้หลังจากแต่งงานกับดิฉัน.....แต่เค้าเป็นมาตลอดชีวิตหมอของเค้า

- คุณจะนอนข้างเตียงคนไข้คนหนึ่งเพื่อเฝ้าเค้าทั้งคืนได้มั้ยหากเค้าไม่ใช่ญาติ..แต่เพียงเพราะเค้าอาการยังไม่ดีพอ
-คุณจะล้วงอึ สวนฉี่ให้เค้าได้มั้ยหากเค้าไม่ใช่ญาติ.....เพียงเพาระเค้าถ่ายไม่ออก
-คุณจะโทรศัพท์ติดต่อทั้งคืนได้มั้ยเพื่อให้เค้าที่อาการหนักไปรพ.ที่เครื่องมือพร้อมกว่า...หากเค้าไม่ใช่ญาติ
-คุณจะจ่ายค่ารักษาให้ต่างด้าวที่ไม่รู้จักได้มั้ย...เพียงเพราะลูกเค้าป่วยและไม่มีเงินรักษา
-เวลาคนไข้เสียชีวิต ญาติเสียใจ...เราก็เสียใจ..เหมือนกัน

เป็นแค่บางส่วนที่เราทำ บางคนว่ามันเป็นหน้าที่...แต่เราทำด้วยใจ


- ดิฉันชอบซื้อเสื้อผ้า ชอบshopping แต่เงินทุกบาททุกสตางค์ไม่เคยขอสามี ทำงานด้วยหยาดเหงื่อแรงกายแรงใจของดิฉันทั้งนั้น
ดิฉันได้ค่าตรวจต่อคนละ 30-50 บาทไม่ว่าเคสเบาหรือหนักได้เท่ากัน
คนไข้หนัก คนไข้อุบัติเหตุ ใส่ท่อช่วยหายใจ ปั๊มหัวใจ 30 -60 นาที เราได้ 50 บาท
คนไข้เย็บแผลไม่ว่าเย็บ1เข็มหรือ 50เข็ม เราได้ 50บาท
ใส่เฝือก ดึงกระดูก ไม่ว่ามากน้อย เราได้ 50 บาท

ถ้าเราได้เดือนละ 1 แสนบาท = เราตรวจคนไข้ 2000 คน ไม่น้อยนะคะ

-ไม่อยากได้ยินใครเรียกเราว่ามัน.....เพราะเราไม่เคยเรียกคนไข้อย่างนั้นเหมือนกันค่ะ

อยากบอกว่าหมอดีๆมีอีกเยอะนะคะ อ่านแล้วรู้สึกเสียใจ หมดกำลังใจค่ะ
นานาจิตตัง ไม่เป็นไรค่ะ

ขอบคุณนะคะ