หนังตะลุง
เป็นศิลปะการแสดงประจำท้องถิ่นอย่างหนึ่งของภาคใต้ เป็นการเล่าเรื่องราวที่ผูกร้อยเป็นนิยาย
ดำเนินเรื่องด้วยบทร้อยกรอง ที่ขับร้องเป็นสำเนียงท้องถิ่น หรือที่เรียกกันว่าการ "ว่าบท"
มีบทสนทนาแทรกเป็นระยะ และใช้การแสดงเงาบนจอผ้าเป็นสิ่งดึงดูดสายตาของผู้ชม
ซึ่งการว่าบท การสนทนา และการแสดงเงานี้ นายหนังตะลุงเป็นคนแสดงเองทั้งหมด
หนังตะลุงเป็นมหรสพที่นิยมแพร่หลายอย่างยิ่ง มาเป็นเวลานาน โดยเฉพาะในยุคสมัยก่อนที่จะมี
ไฟฟ้าใช้กันทั่วถึงทุกหมู่บ้านอย่างในปัจจุบัน หนังตะลุงแสดงได้ทั้งในงานบุญและงานศพ
ดังนั้นงานวัด งานศพ หรืองานเฉลิมฉลองที่สำคัญ จึงมักมีหนังตะลุงมาแสดงให้ชมด้วยเสมอ
แต่เมื่อเวลาผ่านไป หนังตะลุงกลับกลายเป็นความบันเทิง ที่ต้องจัดหามาในราคาที่ "แพงและยุ่งยากกว่า"
เมื่อเทียบกับภาพยนตร์ เพราะการจ้างหนังตะลุงมาแสดง เจ้าภาพต้องจัดทำโรงหนังเตรียมไว้ให้
และเพราะหนังตะลุงต้องใช้แรงงานคน (และฝีมือ) มากกว่าการฉายภาพยนตร์ ค่าจ้างต่อคืนจึงแพงกว่า
ยุคที่การฉายภาพยนตร์เฟื่องฟู หนังตะลุงและการแสดงท้องถิ่นอื่นๆ เช่น มโนราห์ รองแง็ง ฯลฯ ก็ซบเซาลง
ยิ่งเมื่อเข้าสู่ยุคที่ทุกบ้านมีโทรทัศน์ ดูละคร โทรทัศน์จึงเป็นความบันเทิงราคาถูก และสะดวกสบาย
ที่มาแย่งความสนใจ ไปจากศิลปะพื้นบ้านเสียเกือบหมด
ปัจจุบันโครงการศิลปินแห่งชาติ สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ
ได้ส่งเสริมให้มีการอนุรักษ์ และสืบทอดศิลปะการแสดงหนังตะลุง ให้แก่อนุชนรุ่นหลัง
เพื่อรักษามรดกทางวัฒนธรรมอันทรงคุณค่า นี้ให้คงอยู่สืบไป
รูปจาก facebook
โดย Porphan Klaewtanong ใน "Phatthalung"
เพื่ออ่านคู่มือ ของเครื่องมือใดๆ ที่มีเครื่องหมายนี้ 
iDnOuSe4 ขอบคุณ ผู้โพสต์ข้อความนี้
Posting Permissions
Citizen Member / 
Trusted Member
Previous
Downtown
Reply With Quote
