มาให้กำลังใจนะคะ

ตอนบุ๋มเด็กๆ 8 ขวบ หมาตัวแรกๆที่เคยเลี้ยงหายไป หายตั้งแต่เป็นลูกหมา ตอนนั้นใจสลายแล้ว ร้องไห้ทุกวัน จนที่บ้านซื้อหมาใหม่มาให้เลี้ยง ก็ค่อยๆหายเศร้า แต่ไม่ลืม เพราะว่ามันเป็นพี่ของน้องไผ่ตง น้องไผ่ตงหัวใจวายตาย เลยไปขอเจ้าของเค้าเอาตัวนี้มาเลี้ยงแทน ก็รักมันมากๆ

จนวันนึงผ่านไป บุ๋มอายุ 12 มีหมาตัวใหญ่ๆมาร้องงื้ดๆหน้าบ้าน ไม่รู้จัก มันอยู่หน้าประตูบ้านครึ่งวัน คุณยายเอาข้าวไปให้กินมันก็หูลู่ ดีใจ ที่บ้านก็งงๆ แต่ไม่กล้าเอาเข้าบ้านเพราะหมาแปลกหน้า ไม่รู้ว่าเคยฉีดยารึเปล่า คุณแม่กลัวลูกๆโดนมันกัด จนมีคุณตาที่อยู่ต่างจังหวัดมาเยี่ยมวันนั้นพอดี มันก็กระโจนหาคุณตาคนนั้นเลย แล้วคุณตาก็เรียกชื่อลูกหมาตัวที่เคยหายไปตัวนั้น มันก็จำได้ค่ะ ทุกคนก็เรียกชื่อมัน เรียกๆๆๆ แล้วก็ให้มันเข้ามาบ้านเลย เพราะว่าคุณตาคนนี้เป็นคนเลี้ยงตัวที่หายไปตอนมันเด็กๆ มันก็ผูกพันมากค่ะ

ขอให้มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นนะคะคุณเปิ้ล หมาของบุ๋มหายไปตอนเล็กๆยังกลับมาได้เลย น้องไซบี้เค้าน่าจะจำทางกลับบ้านได้ค่ะ เค้าคิดถึงเรา เค้าต้องมาหาเราค่ะ ทำใจสบายๆนะคะ