เพื่อนๆๆเป็นไหมคะ ยามที่ตัวเองเริ่มรู้สึกท้อแท้กับชีวิต

[noinoi5]

เป็นกำลังใจให้นะคะ....สู้..สู้..

[Cheryl]

เข้าใจคุณเปิ้ลเลยอ่า มันไม่มีอารมณ์ทำอะไรจริงๆ หมารี่ที่รักสุดๆก็เคยหายออกจากบ้านพักที่ปากช่องไป เพราะตกใจเสียงพุตอนปีใหม่ ถามยามในบ้านก็บอกไม่เห็นหมาวิ่งออกไป คงอยู่ในบ้านแหละ ไอ้เราก็หาแทบจะขุดใต้บ้านขึ้นมาดู สุดท้ายคิืดว่าในบ้านไม่มีแน่ๆ เลยออกตามหาแถวบ้านแทน ทั้งคืนไม่ได้นอน นั่งร้องไห้กับน้องสาวสองคน โทดกันไปมา แม่ด้วย เพราะตอนเล่นพุกันไม่มีใครผูกเจ้านี่ไว้ มัวแต่สนุกกันไง

สุดท้ายตอนเช้าตั้งสติใหม่ ขับวนหาใหม่ สักพักสังเกตุเห็นกระจกหน้าต่างบ้านหนึ่งมีอะไรแวบๆ เปิดกระจกรถหงายหน้าขึ้นไปมอง โหน้องหมาเราเองกำลังตะกุยหน้าต่างใหญ่เลย มันคงมามองกระจกหน้าต่างแล้วเห็นรถเลยจำได้ (คิดว่าน่ะ เพราะมันจะจำรถรี่ทุกคันได้หมด) เลยกดออดเรียกเจ้าของบ้าน ตอนแรกเค้าก็งงๆ เพราะเช้ามากๆ เกือบๆ 7 โมง เราก็บอกหมาเราหาย แล้วไปเห็นน้องหมาเราบนหน้าต่างบ้านชั้นสองของคุณ เค้าบอกว่ากำลังจะเอาไปตามหาเจ้าของอยู่พอดี มันวิ่งลงเขามาเมื่อคืน แล้วมุดเข้าไปอยู่ในรั้วบ้านเค้า... โหเห็นน้องหมาน้ำตาแทบไหล หญ้าเต็มตัว หมดความเป็นชิสุไปเลย ดีใจมากๆ แทบจะลงไปกราบเจ้าของบ้านที่ช่วยเก็บน้องเค้าไว้ให้ ดีใจสุดชีวิต เพราะคิดว่าถ้าไม่มีคนเหิ้วมันไป (หน้าตามันก็ดีน่ะ ดูตรง Avatar รี่เอาละกัน) ก็คงโดนงูหลามงาบหัวไปแล้ว เพราะงูแถวนั้นเยอะมากๆ บางทีเสือก็มี หมาชาวบ้านก็หายบ่อย สรุปที่รู้ๆ คืนนั้นเพราะเสียงพุ หมาหายกันเกือบสิบหลัง

ที่เล่ามาซะยาวอยากจะบอกว่า อย่าหยุดพยายามที่จะหาน้องเค้าน่ะค่ะ ลองดูแถวบ้านดีๆ ว่ามีใครเก็บน้องหมาไว้ในบ้านหรือป่าว หรือถ้าเป็นไปได้ ทิ้งรางวัลคนที่เอาตัวมาคืนหรือหาพบไว้หน่อยก็ดีค่ะ สู้ๆเข้าน่ะคุณเปิ้ล