เมื่อก่อนเราเองเป็นคนที่วิ่งเข้าหาความสุขภายนอกอย่างมาก

โหยหา...........................................

และแสวงหามาตลอดเวลา..............................................

อย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวันไหน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

มีทุกอย่างที่อยากมี ได้ทุกอย่างที่ต้องการ

แต่แล้ว.......................

วันหนึ่งก็รู้สึกสำนึกขึ้นได้ ว่ามันเป็นความสุขที่ฉาบฉวย เป็นความสุขภายนอก

วนเวียนเป็นวัฎจักรสุขๆทุกข์ๆ ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะพบเจอกับคำว่า

"แก่นแท้ของความสุข" จริงๆสักที

จนมาถึงวันนี้ บอกตรงๆเบื่อวัฎจักรพวกนี้มากๆ

อยากจะไปนิพพาน ที่ซึ่งเค้าบอกว่า เป็นดินแดนแห่งความพ้นทุกข์

ไม่ต้องกังวล ห่วงนั่น ห่วงนี้ ห่วงคนนั้น ห่วงคนนี้ เห้ออออออออออออออ ห่วงมากมายไปหมด

ห่วงมากก็กังวลมาก กังวลมากก็ทุกข์มาก สุดท้ายก็ทุกข์เองคนเดียว

เราเองก็พยายามสวดมนต์ ทำใจให้สงบ ก็พอช่วยได้ระดับหนึ่งแต่ก็ยังห่วงอยู่ดี