หวานเป็นลูกสาวคนโตของครอบครัว ที่มีอันจะกินมากพอสมควร ( แต่ไม่ใช่ธุรกิจส่วนตัวนะคะ )

(( เพื่อนๆหลายคนใน SBN เคยมาซื้อกระเป๋าจากหวานที่บ้าน จะรู้ดีค่ะ ว่าคุณพ่อเป็นใคร ทำงานอะไร ))

คุณพ่อคุณแม่ดูแล suppport ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการกินอยู่ ที่บ้าน

ค่าโทรศัพท์ รถ น้ำมันรถ คนขับรถและแม่บ้านส่วนตัว รวมถึงค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน

เงินเดือนของหวานก็ใช้ไปกับการช้อปปิ้งอย่างเดียว (แต่หวานก็มีเงินเก็บทุกเดือนค่ะ)

แต่เงิน ช้อปปิ้งเนี่ย หวานไม่เคยขอ ไม่เคยเบิกนะคะ จะซื้อของแพงๆ ก็เงินเก็บตัวเองล้วนๆ

เรียกได้เลยว่า ที่บ้านเลี้ยงลูกแบบ protect มาก แบบคุณหนูเลย

ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ตั้งแต่เกิดไม่เคยขึ้นรถเมล์ หรือรถ taxi เพราะมีคนขับรถตลอด

แล้ว lifestyle ของหวานและเพื่อนๆ ก็สบายๆ แต่เป็นเด็กดี ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม รักสวย รักงามไปวันๆ ^^

คือเสาร์ ช้อปปิ้ง CTW อาทิตย์ก็เข้าร้านทำเล็บ คือใช้ชีวิตสบาย สนุกสนาน




ตอนนี้หวานอายุ 29ปีค่ะ ทำงานที่บริษัทมหาชนที่ใหญ่ติดอันดับ TOP ของประเทศไทย

ขอเล่าไปถึงประวัติการศึกษาก่อนนะคะ

หวานจบปริญญาตรี (มหาวิทยาลัยของรัฐ) ตอนอายุ 21 ปี

จากนั้น ก็ทำงานเป็นแอร์โฮสเตส รวดเดียวมา 6 ปีค่ะ

ในระหว่างที่เป็นแอร์หวานก็เรียน ป.โท ไปด้วยค่ะ (มหาวิทยาลัยของรัฐ)

พอจบป.โท ก็เลยลองสมัครงานดู เพราะคิดว่าถ้าเป็นแอร์ต่อไปเรื่อยๆ วันนึงก็ต้องลงมาทำงานออฟฟิศอยู่ดี

ไหนๆ ก็จะต้องเริ่มนับหนึ่งแล้ว ก็ขอนับหนึ่งเลยตั้งแต่วันนี้เลยดีกว่า

และหวานก็เลยมาทำงานที่นี่ค่ะ บริษัทมหาชน อันดับ TOP ของเมืองไทย

((วัดจากผลประกอบการ และสถิติที่มีคนอยากร่วมงานด้วยมากที่สุด))

จนถึงวันนี้ หวานก็ทำงานที่นี่มา 1 ปีครึ่งแล้วค่ะ



งานที่นี่ หวานไม่ค่อยมีความสุขกับการทำงานเลยค่ะ

อาจจะเป็นลักษณะงานที่เราไม่ชอบ

แต่ข้อดี คือ เงินเดือนดี สวัสดิการดี ใกล้บ้าน และเป็นบริษัทที่มีความมั่งคงสูง

แต่ !!! หวานอึดอัดมากค่ะ เหมือนกับการ "อยู่ผิดที่"

แผนกของหวาน งานคล้ายเป็นงานล๊อบบี้ยีสต์อ่ะค่ะ แบบต้องออกแนวหน้าด้านๆหน่อย ซึ่งมันไม่ใช่เรา

ซึ่งคนในแผนกส่วนมากจะเป็นผู้ชาย.. แล้วมีผู้หญิงอยู่แค่ 2 คนเอง (คือชอบรับผู้หญิงสวยๆไว้เป็นหน้าเป็นตา)

พอหวานเข้ามา ก็จะโดนเพ่งเล็ง คล้ายโดนอิจฉา (ไม่ได้คิดไปเองนะคะ) <---- คนที่ชอบจิกกัด และอิจฉาเราก็เป็นผุ้ชายด้วยล่ะ แปลกเนอะ

เพราะเข้ามาหวานเข้าเป็นตำแหน่งที่ใหญ่กว่า คนเก่าๆ (ที่อายุมากกว่าหวาน)

และด้วยความเป็นผู้หญิง ก็ทำให้มีข้อจำกัด คือ การกลับดึกไม่ได้ พาลูกค้าไปกินเหล้า พาไปนวดไม่ได้ (เวลาล๊อบบี้ลูกค้า) อะไรแบบนี้

ซึ่งเพื่อนร่วมงานก็มาเหน็บแนมว่า พวกผู้หญิง สบายจังนะ อะไรแบบนี้

มันอึดอัด ทนไม่ไหว เบื่อ และรุ้สึกตัวเองไม่มีค่า ตรงนี้อ่ะค่ะ T___T

" ความรู้สึก ที่โดนมองว่า ไม่มีค่า มันเจ็บมากอ่ะค่ะ "



ปัญหา อยู่ที่ว่า ... หวานได้งานใหม่ค่ะ เป็นองค์กรกึ่งภาครัฐ

เป็นลักษณะงานที่ชอบ แต่..เงินเดือนอยู่ที่ประมาณ 8 พันบาท T__T

คือเงินมันน้อยจริงๆเลย แต่ก่อนหวานเป็นแอร์เงินเดือนค่อนข้างสูงมากเลย

พอมาทำที่บริษัทปัจจุบัน เงินเดือนก็โอเค พอรับได้ แต่ก็น้อยกว่าตอนเป็นแอร์

แต่นี่จะต้องมาทำงานเงินเดือน 8 พัน นี่ก็เครียดมากๆอ่ะค่ะ

ไหนจะต้องไปแข่งกับเค้าอีก ว่าจะได้งานในส่วนที่ชอบรึเปล่า

(( คือหวานอยากเป็นผู้ประกาศฯ น่ะค่ะ ก็คือต้องเข้าไปทำงานก่อน แล้วก็อบรม แล้วไปสอบ แล้วถึงจะได้เป็น

ซึ่งเราเข้าไปทำงานแล้ว ก็ไม่รู้ว่าเราจะได้เป็นรึเปล่า บางคนตัวเล็ก ออกทีวีแล้วหน้าบาน ก็อดอ่ะค่ะ))






หวานจะทำยังไงดี อยากให้เพื่อนๆ หรือพี่ๆ ช่วยแนะนำหวานหน่อยค่ะ

ปรึกษาคุณพ่อ พ่อก็บอกว่าให้คิดเอง โตแล้ว

ตอนนี้หวานสับสนมากค่ะ.. อยู่ที่เดิมก็อึดอัด อยู่ที่ใหม่ ก็กลัวเงินไม่พอกิน

นอนไม่หลับมาหลายคืนแล้ว T___T เครียดมากค่ะ

จริงๆแล้ว คุณพ่อหวานมี power มาก สามารถฝากงานให้ได้

แต่คุณพ่อไม่ทำ กับลูกสาวตัวเองค่ะ

คุณพ่ออยากให้หวานแข็งแกร่งมากขึ้น

และคุณพ่อเป็นคนหน้าบางค่ะ ไม่ชอบระบบเส้นสาย และระบบอุปถัมภ์

แต่หวานก็คิดอ่ะ...ถ้าไม่มีเส้น ก็ยากนะคะ งานสมัยเนี้ย




point ของหวานคือ..อยากทำงานทีดี มีความมั่นคง

เงินเดือนไม่ต้องสูงมาก แต่ก็ใช้จ่ายได้ ช้อปปิ้งได้

และก็เป็นงานที่มีความสุขอ่ะค่ะ

เดี๋ยวคุณพ่อ คุณแม่ก็แก่แล้ว อาจจะไม่มี power เหมือนปัจจุบันนี้แล้ว

หวานเลยอยากได้งานที่ทำได้ยาวๆ และมีความมั่งคงสูงอ่ะค่ะ