มาเป็นกำลังใจให้คุณ(พี่)หวานนะคะ

ขออนุญาตแชร์ด้วยค่ะ
เคทก็เคยเป็นอารมณ์เดียวกับคุณหวานค่ะ แต่ตอนทำงานเคทอายุ23
เราเป็นเด็ก เพิ่งจบ แค่6เดือนได้เลื่อนไปทำอะไรที่ใหญ่กว่าพี่ๆ30++
(ผู้ชายด้วยค่ะ ชอบจิกกัด เหมือนคุณหวานเลย ขนาดทาเล็บยังจิกเลย มีอะไรใหม่ๆมาเพิ่มไม่ได้ต้องถามซื้อมาเท่าไหร่ อะไรยังงัย แล้วเคทแอบรู้มาว่าเมาท์ ว่าเราสิ้นเปลืองอายุแค่นี้)
เพราะตอนนั้นไฟแรง อึดและถึกแค่ไหนไม่ว่า ทำไป2ปี ได้ทำครบทุกอย่างในการตลาดเลยค่ะ
แต่มันเสียสุขภาพจิต ปรึกษากับคุณพ่อแล้ว และตัดสินใจลาออก (6เดือนแล้วค่ะ)
คุณพ่อเลยให้มาช่วยกิจการที่บ้าน
แต่โดยส่วนตัวเคทอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองด้วย
โดยมีนายทุนคือคุณพ่อ(อิอิ เรียกว่าขอยืมดีกว่าค่ะ)
และเราต้องมาต่อยอดเอง คุณพ่อให้ทำเองทุกอย่างเลยค่ะ
ตั้งแต่จดทะเบียนพาณิชย์
ตอนนี้เคทอายุ25และมีอะไรเป็นของตัวเอง
ถึงยังไม่ใหญ่โต แต่เราได้แสดงให้คุณพ่อและคนรอบข้างเห็นว่า
เรามีความสามารถพอที่จะมาทำอะไรด้วยตัวเอง คือเราเองรู้ถึงศักยภาพของเรา
อย่างคุณหวานเคทว่ามีมากพอ ที่จะทำอะไรด้วยตัวเองได้เลยล่ะค่ะ
เคทก็ได้แต่ให้กำลังใจค่ะ และอยากแนะนำนิดเดียว
ว่าตอนนี้คุณหวานยังมีที่บ้านคอยSupportอยู่
น่าจะหาอะไรทำเป็นของตัวเอง ที่เราชอบและสบายใจนะคะ
เพราะคุณหวานถือว่ามีโอกาส มากกว่าหลายๆคนที่ตกงานอยู่ตอนนี้นะคะ
ขอให้คุณหวานอย่าคิดมากค่ะ เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปได้

ปล.ขออนุญาตแนะนำนะคะ