*+*+* ปัญหาชีวิตคิดไม่ตก..ควรเปลี่ยนงานดีไหมคะ คิดหนักมาก..นอนไม่หลับเลยค่ะ *+*+*

[noinoi5]

เติ้ลขอแนะนำอย่างนะครับ สำหรับเติ้ล เติ้ลเคยทำงานมาหลายอย่างมากๆ
สุดท้ายเติ้ลเลือกงานที่สบายใจ เพราะเงินไม่ใช่คำตอบทุกอย่างของชีวิตครับ

คิดแบบเดียวกับคุณเติ้ลค่ะ...

โดยเฉพาะอย่างคุณหวานด้วยแล้ว...มีครบทุกอย่าง...

งานทุกที่ต้องมีกดดัน...(พูดในฐานะเจ้านายค่ะ.หุหุ.)...

อย่าได้ท้อ...ทุกปัญหามีทางออก...ไม่ใช่พอรู้สึกอึดอัด...ก็เปลี่ยนงาน

นั่นมันไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหา...

ทำงานดี ทำงานเด่น สวย รวย ย่อมมีคนอิจฉาเป็นธรรมดา...มันเป็นสัจธรรม...

คุณหวานเป็นคนเผชิญให้คนอื่นมาตัดสินแทนไม่ได้หรอกค่ะว่าควรจะเลือกงานแบบไหน....

คุณหวานโตมากแล้วค่ะ....คุณพ่อท่านพูดถูกค่ะต้องคิดเอง...

เชื่อเถอะค่ะปัญหาแค่นี้...คุณหวานต้องผ่านไปได้..อดทนค่ะ...และคุณจะแกร่งขึ้น

แนะนำได้แค่นี้หละค่ะ...เป็นกำลังใจให้นะคะ

[Kathy P]

มาเป็นกำลังใจให้คุณ(พี่)หวานนะคะ

ขออนุญาตแชร์ด้วยค่ะ
เคทก็เคยเป็นอารมณ์เดียวกับคุณหวานค่ะ แต่ตอนทำงานเคทอายุ23
เราเป็นเด็ก เพิ่งจบ แค่6เดือนได้เลื่อนไปทำอะไรที่ใหญ่กว่าพี่ๆ30++
(ผู้ชายด้วยค่ะ ชอบจิกกัด เหมือนคุณหวานเลย ขนาดทาเล็บยังจิกเลย มีอะไรใหม่ๆมาเพิ่มไม่ได้ต้องถามซื้อมาเท่าไหร่ อะไรยังงัย แล้วเคทแอบรู้มาว่าเมาท์ ว่าเราสิ้นเปลืองอายุแค่นี้)
เพราะตอนนั้นไฟแรง อึดและถึกแค่ไหนไม่ว่า ทำไป2ปี ได้ทำครบทุกอย่างในการตลาดเลยค่ะ
แต่มันเสียสุขภาพจิต ปรึกษากับคุณพ่อแล้ว และตัดสินใจลาออก (6เดือนแล้วค่ะ)
คุณพ่อเลยให้มาช่วยกิจการที่บ้าน
แต่โดยส่วนตัวเคทอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองด้วย
โดยมีนายทุนคือคุณพ่อ(อิอิ เรียกว่าขอยืมดีกว่าค่ะ)
และเราต้องมาต่อยอดเอง คุณพ่อให้ทำเองทุกอย่างเลยค่ะ
ตั้งแต่จดทะเบียนพาณิชย์
ตอนนี้เคทอายุ25และมีอะไรเป็นของตัวเอง
ถึงยังไม่ใหญ่โต แต่เราได้แสดงให้คุณพ่อและคนรอบข้างเห็นว่า
เรามีความสามารถพอที่จะมาทำอะไรด้วยตัวเอง คือเราเองรู้ถึงศักยภาพของเรา
อย่างคุณหวานเคทว่ามีมากพอ ที่จะทำอะไรด้วยตัวเองได้เลยล่ะค่ะ
เคทก็ได้แต่ให้กำลังใจค่ะ และอยากแนะนำนิดเดียว
ว่าตอนนี้คุณหวานยังมีที่บ้านคอยSupportอยู่
น่าจะหาอะไรทำเป็นของตัวเอง ที่เราชอบและสบายใจนะคะ
เพราะคุณหวานถือว่ามีโอกาส มากกว่าหลายๆคนที่ตกงานอยู่ตอนนี้นะคะ
ขอให้คุณหวานอย่าคิดมากค่ะ เดี๋ยวทุกอย่างจะผ่านไปได้

ปล.ขออนุญาตแนะนำนะคะ

[SecretAdmier]

พี่ๆ ทุกคนพูดมา ถูกต้องมากๆเลยค่ะ

โดยเฉพาะที่พี่นีน่า บอกว่า ถ้าตัดความช่วยเหลือทางบ้านออกไป

หวานคงจะย้ายไม่ไหวอ่ะค่ะ

ขนาดที่เดิมเงินเดือนพออยู่ได้ ก็ยังใช้เก่งซะขนาดนี้

...แฟนก็บอกว่า ว่าถ้าหวานย้ายไปอยู่ที่ใหม่เงินเดือน 8 พัน ก็คงไม่ได้ช้อปปิ้ง

แล้วการช้อปปิ้ง นี่มันก็ถือเป็นความสุขในชีวิตอย่างนึงเลยด้วย

ถ้าเอาจริงๆ ถ้าไม่มีครบครัว support เงินเดือนปัจจุบัน หวานยังอยู่ไม่ได้เลย

นับประสาอะไรกับการจะไปเอาเงินเดือน 8 พัน



ถ้าอยู่ที่บริษัทเดิม ก็อยากย้ายแผนก

การโอนย้ายมีค่ะ ทำได้... แต่ก็ไม่ใช่ย้ายกันง่ายๆ

หวานไม่รู้จะเดินไปบอกนายยังไง ว่าเราขอย้าย... T___T เครียดไปซะทุกทาง

อีกใจก็อยากทำตามฝันกับการเป็นผู้ประกาศด้วย ...

(( ตอนเด็กๆเคยฝันค่ะ ว่าอยากเป็นแอร์ กะผู้ประกาศ ในเมื่อเคยเป็นแอร์มา 6 ปีแล้ว

ก็อยากถามฝันอีกฝันนึงด้วย ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นได้แค่ฝันรึเปล่า )) T__T

แต่พูดก็พูดค่ะ ว่าเราอยากอยู่กับความจริง ไม่ใช่ความฝัน

หวานรู้ตัว ว่าเป็นคนเปราะบางมากค่ะ ไม่ใช่คนแข็งแกร่ง ไม่ชอบเถียง ทำให้ดูเหมือนเป็นคนไม่สู้คน

อาจเพราะเคยเป็นแอร์มาก่อน.. เวลานายสั่งงาน หวานก็ ..ค่ะๆ ได้ค่ะ..

นายยังบอกเลย ว่าหวานเรียบร้อยเกินไป..ให้ทำตัวบู๊ๆ กว่านี้หน่อย เพราะงานเรามันบู๊ๆ

แต่มันทำไม่ได้นี่นา...ก็บุคลิกตัวเราเป็นแบบนี้

...พูดไป ก็เหมือนคนแก้ตัวข้างๆคูๆไปเรื่อยๆนะคะ พูดวนไปวนมา

แต่ตอนนี้หวานสับสนจริงๆอ่ะค่ะ ...

[chananant]

อ่านเรื่องของคุณหวานแล้ว....เหมือนจะอยู่บริษัทเดียวกันรึเปล่าคะเนี่ย วัฒนธรรมองค์กรแบบนี้คับคล้ายคับคลา

พิมพ์ไม่ค่อยเก่งนะคะ แนะนำก็ไม่เป็น เอาเป็นว่าเล่าสู่กันฟังละกัน

บริษัทที่ 69 อยู่นี่ก็เหมือนบริษัทคุณหวานแหละค่ะ (อาจจะบริษัทเดียวกันซะด้วย) อยู่มาตั้งแต่เรียนจบเลยค่ะ ทำมา 7 ปีกว่าแล้วและรู้ตลอดว่าเราไม่ชอบงานที่ทำอยู่...แต่สิ่งที่ทำให้เรา(ซึ่งฐานะทางบ้านปานกลางค่ะ คุณพ่อเป็นนายตำรวจจริงแต่ไม่ด้วยอยู่หน่วยที่จะสามารถหาเงินเบี้ยบ้ายรายทางได้) สามารถทนอยู่ได้คือ เราต้องการเงินเดือนสูงเท่านี้ เราต้องการบริษัทที่มั่นคงเท่านี้ เรายังไม่เห็นที่ไหนมีสวัสดิการได้มากเท่านี้และเราเห็นแล้วว่ามีคนอื่นอีกมากมายที่เค้าต้องการเข้าทำงานในบริษัทนี้

สิ่งที่ทำให้ 69 ทนได้ บอกตามตรงว่าเป็นเพราะตัวเลขในสลิปเงินเดือน มันทำให้เรามีเครดิต ซื้อบ้านได้ ซื้อรถเบนซ์ได้ มีเงินเปิดร้านเสื้อผ้าเล็ก ๆ ที่ต่างจังหวัดได้และมีเงินเก็บ 6 หลักได้ มันอาจจะดูเล็กน้อยสำหรับคนที่บ้านรวยอยู่แล้ว แต่สำหรับคนต่างจังหวัดอย่างเรา เรารรู้สึกเพอร์เฟคและแฮปปี้มาก ๆ ค่ะ ลึก ๆ ในใจตั้งใจไว้แล้วว่าจะทนงานนี้ให้ได้นานที่สุด เก็บเงินให้ได้มากที่สุดและเมื่อถึงเวลา เราจะไม่ขออยู่ในวัฏจักรชีวิตมนุษย์เงินเดือนอีกแล้ว ดังนั้นสำหรับเรา ยังไงก็ต้องทนค่ะ

คุณหวานอยู่ในฐานะที่โชคดีกว่า 69 มาก ๆ เพราะสามารถจะเลือกได้ว่า ทน หรือ ไม่ทน

แต่อยากให้คุณหวานนึกดี ๆ ว่า สิ่งที่คุณไม่ชอบ คือ เนื้องาน หรือว่า คน

ในความเห็นเรานะคะ ถ้าไม่ชอบเนื้องาน แต่เพื่อนร่วมงานรอบ ๆ ดี อย่างน้อยมันก็แค่เหนื่อยกายค่ะ แต่ถ้าได้ทำงานที่เราชอบแต่ผู้คนรอบข้างไม่ดี แบบนี้จะเหนื่อยใจ อยู่ที่ว่าคุณหวานจะเลือกแบบไหนค่ะ

การเปลี่ยนงาน บางทีมันไม่ใช่การแก้ปัญหานะคะ มันเป็นการเปลี่ยนที่แก้ปัญหามากกว่า