Quote Originally Posted by Ani View Post
ก่อนอื่นขอให้กำลังใจคุณหวานค่ะ สู้ๆ

เพื่อนร่วมงานแบบนี้ มีทุกที่นะค่ะ (ขอย้ำว่ามีทุกที่) เพราะเอนี่ทำงานมาหลายที่มากกกก เจอทุกรูปแบบ ยังกะนังอิจฉาในละคร เหอๆ เพราะฉะนั้น อย่าไปสนใจค่ะ ที่เค้าอิจฉาเรา เพราะเค้าไม่มีเหมือนเรา ไม่งั้นจะอิจฉาเราทำไม เฉยๆ ไว้เป็นดีที่สุด

สิ่งที่เอนี่เรียนรู้จากงานทำงานบริษัทฯ คือสังคมที่มีแต่ผลประโยชน์ค่ะ (เอนี่เป็น slaes เลยต้องแข่งขันกันทุกเรื่อง) ไม่ว่าจะเป็นเรื่องยอด เรื่องการทำงานที่ต้องชิงดีชิงเด่นกับเพื่อนร่วมงาน แต่มันเป็นประสบการณ์และทำให้เราเข็มแข็ง อยู่รอดที่จะสู้กับคนอื่นค่ะ เพราะถ้าเรายอม ก็คือเราอยู่ที่นี่ไม่ได้ ซึ่งมันก็สอนให้เราเข้มแข็งขึ้นนะค่ะ

อยากให้คุณหวานอดทน อย่าไปแคร์กับสิ่งเร้าที่มารบกวนจิตใจเรามากค่ะ ทำเฉยๆ ถ้ายังทำงานอยู่ที่นี่ต่อ

แต่ถ้าคุณหวานยังไงๆ ก็ไม่อยากอยู่แล้ว ก็เลือกที่ที่สบายใจค่ะ อย่างน้อยสุขภาพจิตเราก็ดีขึ้น
เรื่องรายได้เอนี่ว่ามันก็สำคัญนะค่ะ เพราะถ้ารายได้เยอะ เราก็จะได้ไม่ต้องรบกวนทางบ้านมาก และจะรู้สึกดีที่เราสามารถซื้ออะไรก็ได้ที่เราอยากได้ ด้วยเงินเราเอง

ข้อแนะนำในการอยู่ในสังคมของพนักงานบริษัทฯ
1.ต้องประจบประแจงเจ้านายหน่อยค่ะ (ยิ่งเจ้านายชอบเรา ถือว่าเรามีเครดิตดี) อันนี้สำคัญมาก ถึงจะไม่ใช่นิสัยเรา แต่ฝืนทำจะมีผลดีภายหน้าค่ะ
2.ประจบเพื่อนร่วมงานสร้างมิตร (ทำไปงั้นๆ ถึงจะไม่ค่อยชอบหน้ามัน) 555 และสำคัญอย่าเล่าเรื่องส่วนตัวให้เพื่อนร่วมงานฟัง เด็ดขาดค่ะ (ไม่ว่าจะไปอยู่ที่ใหม่หรือที่เก่าค่ะ) ป้องกันไว้ก่อน
3.ตีซี้กับทุกฝ่าย ทำตัวเป็นนางเอกค่ะ แต่จริงๆ มันเป็นหนึ่งในแผนของเรา เพราะโพลส่วนมากจะมองว่าเราน่ารัก เราดีงั้นงี้ ทีนี้ใครมาพูดเสียๆ หายๆ กับเรา ส่วนมากจะเข้าข้างเราค่ะ
4.อันนินทากาเล เป็นเรื่องธรรมดาของพนักงาน office เพราะฉะนั้นมันเป็นเรื่องไร้สาระ อย่าไปสนใจค่ะ และแนะนำไม่ควรไปเล่าต่อให้ใครฟัง (สำคัญมาก)
ฯลฯ

ลองดูนะค่ะคุณหวาน อยากให้คุณหวานเข้มแข็ง เพราะเพื่อนร่วมงาน ไม่ได้กำหนดชีวิตเราค่ะ แต่เป็นเราต่างหากที่เป็นคนกำหนดว่าจะเป็นไปในทางไหน



สู้ๆ ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆจากคุณเอ ด้วยค่ะ

หวานเอง อยู่ออฟฟิศ ก็ทำตัวเป็นนางเอกตลอดเวลา... น้ำขุ่นอยู่ใน น้ำใสอยู่นอกค่ะ

เก็บความรู้สึกไว้ในใจทุกๆอย่าง คนบางครั้งก็ถามตัวเอง ว่าเฮ้ย..เราต้องทนขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย กับเรื่องบางเรื่องที่ นอนเซ้นซ์ และที่งี่เง่ามากๆ อ่ะค่ะ

ยังไงก็ไม่ขออยู่ที่นี่ไปอีกยาวๆแน่นอนค่ะ แค่คิดก็เครียดแล้ว

และอีกอย่างมันทำให้หวานเป็นคน รักวันศุกร์มากๆ (แบบว่าใกล้หยุดแล้ว)

และเป็นโรคกลัววันอาทิตย์ (ใกล้ถึงจันทร์ไปเลยอ่ะค่ะ)

นี่หวานเป็นโรคจิตไปแล้วใช่ป่าวคะเนี่ย แงๆๆๆ