ขออนุญาตเจ้าของกระทู้ครับ ขอนำรูปมาลงใหม่ เนื่องจากที่มีอยู่เดิมหายไป เพื่อให้กระทู้นี้ สามารถโชว์รูปที่หน้าเวบได้ ครับ
ขอบคุณภาพจากลิงก์ http://www.oknation.net/blog/home/bl...ges/nam/23.jpg ครับ
ขออภัยครับ หากรูปที่เรานำมาไม่เหมาะสม และขอชวนเจ้าของกระทู้เข้ามาแก้ไขได้ครับ


ไม่ได้เข้า SBN มาหลายเดือนแล้ว แต่วันนี้นอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นมาเขียนอะไรต่อมิอะไรให้ตามันเมื่อยล้า จะได้หลับได้ง่ายๆ หนังสือก็อ่านไปแล้ว แต่มีความรู้สึกเหมือนอยากจะระบายออกมาเป็นตัวหนังสือ ความคิดที่ผ่านเข้ามาในใจ ทำให้เราว้าวุ่น กระวนกระวายใจ ทำไมนะจะต้องเกิดความรู้สึกนี้ วนๆ เวียนๆ อยู่ ไม่หมดไปจากใจสักที ความคิดถึงมันก็มีผ่านเข้ามาบ้าง แต่ว่ามันไม่มีมากมายอะไรแล้ว อยากจะจัดการทุกอย่างให้มันจบลงเรียบร้อยสักที ไม่รู้เมื่อไรฟ้าจะเปิดทางให้แสงสว่างส่องผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าง ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนจริงๆ วันนี้หัวเราะ พรุ่งนี้ร้องไห้ วันนี้สุข พรุ่งนี้ทุกข์ปะปนกันไปในแต่ละวัน อยู่ที่เราจะผ่านวันแต่ละวันมาได้อย่างไร และเราจะได้เรียนรู้อะไรจากมันบ้าง

มานั่งคิดๆ ดูว่าเราได้อะไรและสูญเสียอะไรจากการแต่งงาน และชีวิตที่มีเค้ามาตลอดแปดปี มันพอจะลำดับอะไรได้บ้าง

สิ่งที่ได้
- ความสุขแบบฉาบฉวยและไม่ยั่งยืนกับคนที่เคยพูดว่ารักเรา
- หมาน้อยสองตัวที่น่ารัก แต่ไม่มีวันได้อยู่กับมันอีกตลอดกาล
- ของหมั้นเล็กๆน้อยๆ สร้อยทองคำสองบาท แหวนทองประดับเพชร ยี่สิบตัง สร้อยข้อมือประดับเพชรหนึ่งเส้น
- การหย่าร้างจากคนที่เรารักมากที่สุดและไว้ใจมากที่สุด

สิ่งที่เสียไป
- เงินเก็บไม่มีเหลือเลย เอาไปลงกับบ้านจนหมด
- หนี้จากการกู้เงินซื้อบ้านก้อนโต แต่ไม่มีวันได้อยู่บ้านหลังนั้นอีกตลอดกาล
- เคยมีรถเป็นของตัวเอง ตอนหลังขายไป แล้วเหลือคันเดียว ซึ่งก็ไม่ใช่ชื่อของเรา
- สินสอดทางบ้านเรา พ่อแม่เราก็ไม่เอา เงินค่าซองก็ให้ทางนั้นไปหมด แต่บ้านเราได้รับคำสรรเสริญว่า เป็นครอบครัว " เหลือขอ "
- ความเป็นตัวของตัวเอง ยอมทุกอย่างมากเกินไป ทุ่มเททั้งเวลา และเงินทองไปให้จนหมด ความก้าวหน้าในหน้าที่การงานถดถอย เพราะยอมเปลี่ยนมาทำงานเบาๆ เพื่อที่จะมาเป็นแม่บ้านในอนาคต

เพราะคำพูดคำเดียว คือคำว่า “รัก” ที่ออกมาจากปากคนที่เรารัก และคิดว่าเค้ารักเรา เพราะความไว้ใจ ทำให้เราไม่เหลืออะไรเลย ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะต้องมานับหนึ่งใหม่อีกครั้ง

บทเรียนที่ได้
- ไม่มีใครรักเรามากกว่าตัวเราเอง และจะไม่รักใครมากกว่ารักตัวเองอีกต่อไปแล้ว
- ครอบครัวและเพื่อนสำคัญที่สุด ไม่ว่าจะยามทุกข์สุข เค้าเหล่านั้น พร้อมที่จะเคียงข้างเราเสมอ
- ความเข้มแข็งและอดทนอย่างมาก ที่ทำให้ยังมีลมหายใจจนถึงทุกวันนี้
- เชื่อในการทำความดี และเป็นคนดี แม้ว่าสิ่งที่ทำลงไปจะยังไม่เห็นผลก็ตาม
- ไม่ควรดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท
- ชีวิตคนเรานั้นแสนนั้น เพราะฉะนั้น อะไรที่ควรให้อภัยกันได้ก็ควร คนบางคนไม่มีค่าพอที่เราจะต้องไปโกรธ และไม่ควรค่าแก่การจดจำ
- จะไม่หลวมตัวไปกู้เงินซื้อบ้าน ไม่ว่ากับใครหน้าไหนทั้งนั้น อีกแล้ว ตลอดชีวิต

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ