อ่านแล้ว ติชมได้นะครับ...

[pepsi5510]

ยามว่าง เลยลองแต่งเล่นๆครับ.







ณ.ที่แห่งหนึ่งทางตอนเหนือของจังหวัดอีสาน เป็นที่มาของเรื่อง.

ชนบท ซึ่งเปลี่ยว ร้างขาดผู้คนที่ออกมาเดินหรือทํากิจวัตร หรือคุยกัน...ทําไมถึงเป็นแบบนี้...

ทําไม ในขณะที่ ข้าฯ.เดินเข้าเขตของหมู่บ้าน หน้าต่าง ประตู มีเสียงปิด ดังโครม ๆ ผู้คนต่างเก็บ

ตัวเงียบอยู่แต่ในบ้าน .เสียงของข้าฯ ได้ตะโกนถาม..มีใครอยู่บ้าง ..

อยากจะถามหาที่พัก ซักหน่อย.....เงียบ . ดูแล้วทําไมวังเวง ถึงแม้มันยังไม่มืดเลย. ข้าฯ ได้

เดินๆๆๆสํารวจรอบๆหมู่บ้าน ไม่มีหลังไหนเปิด หรือทักทาย หรือต้อนรับเลย.....ยิ่งทําให้สงสัย มัน

อะไรกัน วะเนี่ย...??ความมืดเริ่มมาเยือน...เอาหละ..เป็นไงเป็นกัน คืนนี้ขอนอนใต้ถุงบ้านของ

ชาวบ้านละกัน. หวังว่าคงไม่ว่าเราเป็นขะโมยนะ..ในใจฉุกคิด. ก็จัดแจงวางกระเป๋าเสื้อผ้า สัมพา

ระที่พกพามาด้วย....แต่มีดหมอที่พกมาด้วยเป็นของหลวงพ่อเดิม ไม่ห่างกายยังคงเหน็บ

อยู่ที่เอว....จัดแจงเรียบร้อย ก็งัดบุหรี่ ออกมาดูด ...ซี๊ดๆๆๆๆ...พลูๆๆๆๆ...สบายอารมณ์.....แต่

เอ๊ะ..ทําไมชาวบ้านไม่มีหลังไหนเปิดไฟเลย...หรือว่าประหยัดไฟ..ก็คิดไปเรื่อยเปื่อย...ช่างเถอะ

นอนดีกว่า. พอล้มตัวลงนอน...............วี๊ดดดดดด...ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ....ดังมาเป็นระยะๆๆ ใกล้

เข้ามาในความมืด..เสียงอะไร วะ....ปากก็ตะโกนออกไป... ใครวะนั่น เงียบๆ..มีแต่เสียงคราง

เข้ามา. ข้าฯกระโดดขึ้นยืนบนแคร่ พร้อมทั้งดึงมีดหมอ มากําไว้ในมือ...แม่งงง...ผีก็ผี

เถอะวะ...กูไม่กลัวมึงหรอก เข้ามามึงได้ แดกมีดหมอ ของกูแน่...พอในใจคิดเสร็จ หัวผี

โผล่ออกมาจากความมืด เข้าใกล้เกือบ ชนที่หน้า เหมือนใจสั่งมา(โลโซ) มีดหมอในมือสบัด

ฟัพๆๆ...เข้าที่ใบหน้าของเจ้า ผี เต็มเปา กรี๊ดดดดดๆๆๆๆๆ......หัวมันหดกลับไปในความมืด ...

เงียบ สักพัก ลมไม่รู้มาจากไหน หมุนๆๆๆเข้ามาพร้อมทั้งการปรากฎกายของเจ้าผีร้าย....ซึ่งตอนนี้

ตัวมันใหญ่โตเกือบเท่าตึก 4 ชั้น....ได้เลยมึง..ในใจคิด. มันได้ยื่นมืออันยาว เพื่อจะเข้ามาบีบคอ

ของข้าฯ แต่ช้าไปเสียแล้ว...มีดหมอในมือได้ฟันลงไปที่มือของมัน....ฉับ....ขาดกระจุย พร้อม

ทั้งเสียงร้อง โหยหวลของเจ้าผีร้าย...กรี๊ดๆๆๆๆ.....แต่มันไม่ยอมแพ้..ตอนนี้ทั้งมืออีก

ข้างของมัน และเท้าที่ใหญ่โต ได้พุ่งมาทางข้าฯ...โครมๆๆๆๆ....ทั้งแคร่ และตัว ข้าฯ กระเด็น

ออกนอกชายคาบ้าน...ตอนนี้ร่างกายข้าฯ เจ็บ ปวด ระบมไปหมด เพราะแรงถีบของเจ้าผีร้าย...

ข้าฯค่อยๆยันกายลุกขึ้นนั่ง ในความมืด โดยมีมีดหมอวางอยู่ข้างตัว ปากข้าฯ ได้บริกรรมคาถา

ของสมเด็จโตฯ.....โอม ศรีๆ พรมหมณ์รังสี นามะเต. พร้อมทั้งล้วงมือไปที่ย่ามใบเล็กๆ ที่ข้าฯ

แขวนคอ...แล้วเอาออกมากําไว้ที่มือ นั่นคือ ดิน 7 ป่าช้าที่ทําพิธีกํากับอาคมของผีร้าย จากแหล่ง

ต่างๆ...ข้วางออกไป...ฟิ้วๆๆๆ...เสียงแหวกอากาศ ออกไป ดังฟ้าดินแทบถล่มทลาย....

เปรี้ยงๆๆๆ.....ก็ปรากฎกายของผีนรก 7 ตนที่ข้าฯ กํากับคาถาอาคมอยู่..

ไป...ไปจัดการมัน....พอพูดขาดคํา เจ้าผีร้ายทั้ง 7 ได้พุ่งเข้าใส่เจ้า ผี ตนนั้นทันที............

รายการกินโต๊ะก็เกิดขึ้น 7 ต่อ 1 ..ผีที่ไหนจะมาสู้ได้....ฮ่าๆๆๆๆ.....ทั้งแขน ขา หัว ลําตัว ไปคน

ละทิศ ละทางเลย...เสียงกรีดร้องของเจ้าผีตนนั้น ร้องอย่าโหยหวล..ได้ไม่เท่าไหร่ ก็เงียบเสียง

ลง.พร้อมทั้งร่างที่กระจัดกระจาย ได้หายไป......พอเห็นว่ามันไปแล้ว ก็บริกรรมคาถาเรียก พวก

ผีทั้ง 7กลับเข้าไปในถุง ดังเดิม.คืนนั้นทั้งคืน ข้าฯไม่ได้นอน เพราะกลัวว่ามันจะกลับมา

อีก..........พอถึงรุ่งเช้าฟ้าสาง ชาวบ้านก็รีบออกมากันเต็มไปหมด..เหมือนว่า

พวกเค้าไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ก็คงเป็นเพราะแอบดูการต่อสู้ของข้าฯ.....

พอชาวบ้านหายตกใจ ข้าฯก็ถามออกไปว่า...ที่หมู่บ้านเป็นแบบนี้ เพราะผีตนนี้ใช่ไหม. หัวหน้าหมู่

บ้านรีบบอก...ใช่ๆๆๆๆครับ..มันรังควาญได้ทุกวัน ฆ่าหักคอชาวบ้านไปก็เยอะ...พอพูดจบ ข้าฯก็

เลยสวนเข้าไปว่า...แล้วศพ มันฝังอยู่ที่ไหน...ชาวบ้านก็บอกว่า...ศพมันฝังอยู่ในถ้ำท้ายเขา

โน่นๆๆ....ข้าฯเลยบอกชาวบ้านว่า ให้พาไปที..ตกลงเลยพากันเดินไปที่ถ้ำท้ายเขา..

พอถึงหลุมศพมัน.....ผมได้บอกชาวบ้านว่า...วันนี้แหละ ข้าฯจะลากมันออกมาจากหลุม...

ฮ่าๆๆๆๆดูซิว่ามันจะเก่งแคไหน...ชาวบ้านช่วยกัน ขุดๆๆๆ...แต่ก็มีปรากฎการณ์ ฟ้ามืด มัว ของ

พายุ ที่รุนแรงมาก...ทําให้ชาวบ้านหยุดขุด เพราะกลัว..ข้าฯเลยออก

ปากว่า ไม่ต้องกลัว...ขุดไป พร้อมทั้งข้าฯได้บริกรรม เบิกธรณี เพื่อไม่ให้ศพมันจมลึกลงไป...งึม

งําๆๆๆๆๆ...เจอแล้วววว...เสียงตะโกนของชาวบ้านดังขึ้น....เจอแล้ว. ข้าฯรีบลุกขึ้นยืน พร้อมทั้ง

มือสองข้าง ลากที่ปลายขา ของเจ้าศพผีร้าย...มา ออกมา

มึงเก่งนักหรอ....พอลากออกมากองได้..ก็จัดการให้ชาวบ้านนําไม้ฟืน มาสุมกองๆๆ....จัดการ

เผามันเลย...เฮี้ยนดีนัก...ไฟได้โหมกระหน่ำซากศพ พร้อมกับเสียงร้องโหวหวล มาเป็น

ระยะๆๆๆ....กรี๊ดดดด.....โอ้ยยยๆๆๆๆๆๆ....แล้วก็ค่อยเงียบหายไป...

ข้าฯ ได้หันมาบอกกับหัวหน้าหมู่บ้าน....เรียบร้อยแล้ว. ตอนนี้ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น และก็มันก็

ไม่สามารถทําอะไรได้ได้...และข้าฯได้เดินไปที่กองผงกระดูกของมัน และค่อยๆเก็บผงกระดู

กเข้าใส่ในกระเป๋า ที่ข้าฯห้อยคออยู่...รวมเป็น ผี 8 ป่าช้า. นับแต่นั้นมา.555555



ผู้แต่งและเรียบเรียง...pepsi5510

[wawe]

เป็นเรื่องผี ผี ที่ไม่น่ากลัวเลย น่าสนุก น่าติดตามดี

[TEDDY07]

ขอบคุณจ๊ะ

[PrimmRose]

แฮะๆ ไม่อยากบอกว่า ตัวหนังสือเล็กไปไม่เหมาะกับสาว สว.ค่ะ อีกหน่อยอาจมีนิยายเรื่องสั้นจากนักเขียนของ SBN บ้างก็ได้นะ