นักข่าวที่ตระเวนถ่ายภาพที่ปลายด้ามขวาน

15.40 น. มานพ อายุ 34 ปี เดินทางโดยรถไฟจากหาดใหญ่ไปสุไหงโกลก เขาตั้งใจ จำถ่ายภาพ การเดินทางวิถีชีวิตของชาวบ้าน ในสามจังหวัดไปลงในบล็อกส่วยตัวของเขาเพื่อเล่าเรื่องราว ที่มีพื้นที่ให้น้อยเหลือเกินในสื่อส่วนใหญ่ในปัจจุบัน

ไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ เขาเป็นนักข่าวประจำหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง บ้านเกิดดังเดิมของเขาไม่ใช่คน ปักษ์ใต้ แต่งานที่เขาทำ ทำให้เขาตัดใจไปจากดินแดนแห่งนี้ไม่ได้

วันนี้เขาได้รู้ข่าวผู้หมวดหนุ่ม วัย 24 ตายจากไปอีกคน

จากการปฏิบัติหน้าที่ เขาเองสงสัยว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ คนเหล่านี้มาทำงานในที่เสี่ยงภัยเช่นนี้ กว่า 4 ปีที่เขาทำงานในดินแดนแห่งนี้ เขาได้สัมผัสชีวิต ของผู้คนที่เสียสละ ครู ตำรวจ ทหาร เจ้าหน้าที่ ที่ต้องให้บริการสาธารณะ แก่ บุคคลในพื้นที่ ชาวบ้านที่ต้องการอยู่กันอย่างสงบสุข ที่มีที่ยึดเหนี่ยวเดียวกัน ความเป็นชาติเดียวกัน...

เขาเองไม่รู้ว่า ชาติเดียวกันคืออะไรเขาไม่รู้

เขาต้องการถ่ายทอดให้คนส่วนอื่นได้รับทราบ และไม่อยากให้ลืมว่าที่แห่งนี้ยังมีอยู่และเรียกว่า ประเทศไทย เช่นกัน เหตุการณ์ความรุนแรงยังเกิดขึ้นทุกวัน ผู้ปฎิบัติหน้าที่ เสียชีวิตก่อนวัยอันควร

เขาเริ่มรู้ตัวว่าเขาจากดินแดนแห่งนี้ไปไม่ได้ หากเขาไม่ทำหน้าที่นักข่าว จะมีใครมาทำข่าว เพื่อนนักข่าวคนอื่นเท่าที่เขาพูดคุยคงไม่มีใครกล้ามา แล้วภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็น จะมีใครรู้ดีไปกว่าเขา ว่า เขาอยากเห็นภาพอะไร

นับจากวันแรกที่เขาเดินทางมายังดินแดนแห่งนี้ เขาเดินทางถ่ายภาพ เขาไม่รู้ว่าเขาตามหาภาพอะไร ภาพอะไรที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็น

4ปีที่เขาเดินทางถ่ายภาพ ทำให้ภาพที่เขาอยากเห็นและอยากให้คนอื่นได้เห็นชัดขึ้นเรื่อยๆ จนวันนี้เขารู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนส่วนอื่นได้เห็นคืออะไร

“คนที่กำลังเสียสละ ทุกข์ทุกคน”

ถึงแม้ว่าวันนี้เขาจะรู้ว่า ภาพที่เขาอยากให้คนที่ไม่ได้อยู่ในดินแดนสามจังหวัดได้เห็น คือภาพอะไร แต่เขาก็อยากจะถ่ายภาพเหล่านี้ต่อไป และเขาเองก็ไม่อาจจาก ภาพที่เขาเห็นมาได้

ภาพ คน ที่กำลังเสียสละกว่าเขา…

รถไฟเดินทางไปปลายทางที่ปลายด้ามขวานของประเทศไทย

เขาอยากให้คนไทยที่เหลือได้เห็นภาพเดียวกับเขา

เขาจะถ่ายภาพต่อไป เพื่อว่า...

วันหนึ่งภาพที่เขาถ่ายจะช่วยให้คนไทยเห็นภาพเดียวกัน