มาส่งยิ้มให้คะ
สังคมทุกวันนี้เมืองเรา (กรุงเทพฯ) เริ่มเหมือนเมืองใหญ่ ในประเทศอื่น ๆ แล้วคะ
ผู้คนไม่สนใจกัน เร่งรีบ อยู่กับธุระ การงานตัวเอง อย่างใน NY หรือ Tokyo ผู้คนไม่สนใจกัน แต่ละคนหน้าตาไม่ยิ้มแย้มแจ่มใส (อันนี้คงยกเว้นสาว ๆ ในเขตแมนฮัตตันที่ไปชอปปิ้งกันนะคะ)

แมงเองบางทีก็ลืมตัวคะ เคยนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิทแล้วเลขาเข้ามาเอางานมาให้แล้วทำหน้าเหมือนกลัว ๆ เราไม่พูดอะไรแล้วออกไป (ทั้งที่ปกติก็ค่อนข้างเป็นมิตรพี่น้องกันดีคะ) แมงหันมามองกระจก ตกใจตัวเองคะ เราทำคิ้วขมวดตั้งแต่เมื่อไร่ไม่รู้ตัวเลย และคิดว่าคงทำมาทั้งวันแล้ว ในช่วงทีงานยุ่ง ๆ หน้าเราไป โดยที่เราไม่รู้ตัว ตอนนี้เลยคิดเตือนใจตัวเองคะ บางทีคิดได้ขึ้นมา ก็รู้ตัวว่าทำคิ้วขมวดอีกละ เราก็ยิ้ม ขอบคุณนะคะ ที่แวะมา "ยิ้ม" ให้กัน