เคยไหม... กับบางครั้ง ที่กว่าจะรู้สึกตัวกับบางเรื่องราว มันก็สายเกินไป

ในบางเวลา คนเราอาจมีความสุขอยู่กับสิ่งๆหนึ่ง ณ ที่ใดที่หนึ่ง

จนหลงลืมคนบางคน สิ่งบางสิ่งที่สำคัญไป เหมือนนาทีที่หล่นหาย

ทั้งๆที่คนๆนั้น สิ่งๆนั้นรอคอยเราอยู่ข้างหลังเสมอมา

...กว่าจะรู้สึกตัว ก็ต้องพบกับคำว่า "สายเกินไป"

แม้จะอ้อนวอน

โหยหาย

ร้องขอ

วิงวอน

สิ่งๆนั้น ไม่ให้จากเราไป แต่ทุกอย่างก็ต้องพบกับประโยคที่ว่า

"การจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา"

แด่...คนที่รักมากที่สุดและมีความหมายมากที่สุด คนที่ทำให้เรามีวันนี้ ขอบคุณจริงๆ

***เราเขียนข้อความสั้นๆนี้ขึ้น

เพื่อหวังว่าคงจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับครอบครัวของใคร

จงถนอม ดูแล รักษา คนที่รักให้มากที่สุด

เพราะวันหนึ่งอาจไม่มีใครคนนั้นให้เราได้ถนอม ดูแล รักษา อีกต่อไป