ข้อคิดของชีวิตที่ว่า หัดล้มให้ชิน...เวลาลุกขึ้นจะได้ไม่เจ็บ

[TEDDY07]

ตอนเราเป็นเด็กกำลังหัดก้าวเดิน


ทุกย่างก้าวมีคนคอยล้อมหน้าล้อมหลัง


เพราะกลัวเราจะหกล้มแล้วร้องไห้


แต่ถึงอย่างไรสุดท้ายก็มีบ้างที่การประคับประคองพลั้งเผลอ


เด็กน้อยหกล้มเสียงร้องไห้แผดจ้า


โอ๋...โอ๋...คนดี...อย่าร้องนะ อ่ะเป่าเพี้ยง.....หาย


เด็กน้อยยิ้มร่าแม้จะมีคราบน้ำตาติดอยู่ข้างแก้มก็ตามที


เมื่อเวลาผ่านไปจากวันเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี


ฉันเชื่อว่าคงมีอีกหลายครั้งหลายหนที่เราหกล้ม


หกล้มโดยที่ไม่มีใครคอยประคับประคองล้อมหน้าล้อมหลัง


หกล้มโดยที่เราต้องลุกขึ้นยืนด้วยตัวเอง


แต่การหกล้มในแต่ละครั้ง


ความเจ็บปวดมันอาจแตกต่างกันไปบ้าง


บางครั้งแค่สะดุดแล้วหกล้มมันก็ไม่ได้เจ็บมากมาย


บางครั้งหกล้มหน้าคะมำทำเอาหัวร้างข้างแตก


นั้นย่อมเจ็บปวดมากมายกว่าจะรักษาแผลให้หาย


หากแต่การหกล้มแต่ละครั้งถ้ามันแค่เจ็บเพียงร่างกาย


ก็หมายถึงว่าแผลทางกายสามารถรักษาให้หายได้ในเวลาที่ไม่นานนัก


แล้วถ้าผลของการหกล้มทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดที่ใจ


ก็จงเชื่อเถิดว่าเวลาจะช่วยรักษา


ให้ความเจ็บปวดทางใจบางเบาและบรรเทาลงได้เช่นกัน


งั้นก็คงไม่แปลกอะไร


ถ้าเราจะล้มลง....แม้ว่าจะเจ็บบ้างก็ไม่เป็นไร


เพราะถึงอย่างไรเวลาก็จะช่วยรักษาความเจ็บปวดให้มันหายไป


ไม่มีใครที่ยอมจะจมจ่อมอยู่กับความพ่ายแพ้หรอก


เมื่อหกล้มฉันเชื่อว่าทุก ๆ ครั้งเราจะต้องลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกแน่นอน


จะแปลกอะไรถ้าใครหลาย ๆ คนจะหกล้มบ่อย ๆ ในชีวิต


จะแปลกอะไรถ้าใครหลาย ๆ คนจะเจ็บปวดกับการหกล้มเสมอ


แต่ที่หน้าแปลกนั้นคือ...ยิ่งล้มมากเท่าไหร่


กับทำให้เราเข็มแข็งขึ้นและกล้าที่จะเผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้...ฉันเชื่ออย่างนั้น

[valentino]

ตรงใจที่สุดเลยค่า แต้งกิ้วหลายค่ะ

[TEDDY07]

ยินดีจ๊ะ อิอิ

[titled]

^^ thanks krub

[Ohh]

ถูกต้องที่สุดเลยค่ะ

ขอบคุณมากๆ ค่า

[TEDDY07]

ยินดี เป็นกำลังใจให้จ๊ะ

[apretty]

ขอบคุณคุณ TEDDY07 ที่แบ่งปันข้อมูลค่ะ

[TEDDY07]

ยินดีจ๊ะ