เครียดๆ อยากไปที่ไหนซักแห่ง แต่เป็นผู้หญิงคนเดียว มีที่แนะนำไม๊ค่ะ???

[nunie]

เข้ามาอ่านตั้งแต่แรก แต่ไม่ได้มีโอกาสโพสตอบ เห็นว่าตอนนี้คุณนุ่นสบายใจขึ้นแล้ว ก็ดีใจด้วยค่ะ ยังไงครอบครัวก็เป็นสิ่งที่ทำให้สบายใจได้อย่างจริงใจค่ะ

เข้าใจความรู้สึกที่ว่าอยากอยู่คนเดียวนะคะ แต่มันก็เป็นแค่อารมณ์ ที่ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไป ซึ่งเมื่อมันผ่านไปแล้ว เราก็จะคิดได้ว่า จริงๆ แล้วไม่ต้องไปไหนก็ได้ เพราะเรื่องเครียดๆ มันอยู่ที่ใจค่ะ แค่ทำใจได้ ก็โอเค... Meesook ไปเที่ยวคนเดียวโดยหวังว่าจะแก้เครียดได้ ทำอยู่สองสามครั้ง ไปหัวหิน ไปพัทยา ไป Hong Kong แต่ความเครียด และปัญหาก็ยังอยู่ แค่มีอะไรดึงความสนใจไปได้แป๊บเดียวเองค่ะ (แถมตอนไป Hong Kong กลับมาแล้วเครียดมากกว่าเดิมอีก เพราะรูดบัตรชอปปิ้งซะบ้าไปเลย ค่าโรงแรมก็แพงเพราะไม่ได้จอง แต่ walk-in)

แต่ถ้ามีเรื่องที่ต้องคิดจริงๆ Meesook ก็ชอบอยู่คนเดียวค่ะ เพราะว่าอยากให้เป็นความคิดของเราจริงๆ ที่ไม่ได้มีอิทธิพลจากความหวังดีรอบๆ ตัว

แต่ยังไงเมื่อคิดได้แล้ว ก็จะกลับไปคุยกับพ่อแม่ ไม่ว่าจะคุยเพื่อปรึกษา หรือไม่ว่าจะตัดสินใจด้วยตัวเองไปแล้วก็ตาม เพราะท่านจะมีมุมมองที่ต่างออกไป แต่ก็น่าจะเป็นมุมมองที่หวังดีต่อเราค่ะ

ยังไงขอให้คุณนุ่นหายเครียดเร็วๆ นะคะ

จริงตามที่คุณทินีว่าเลยคะ อยู่ที่ใจเรา แต่ช่วงนี้ไม่ว่าเค้าทำอะไรก้อรู้สึกไม่สบอารมณ์เราไปซะทุกอย่าง...เฮ้อ แต่ก้อพยามบอกตัวเองว่าอย่าไปคาดหวังมาก เราเองนี่แหละที่ทุกข์ที่สุด เมื่อคืนเลยนั่งเย็บผ้าปิดปากของที่มูลนิธิสายธารแห่งความหวังส่งมาให้จนเสร็จหมดเลยคะ ช่วยทำให้เพลินดีแถมมีความสุขด้วยคะ ขอบคุณคุณทินีมากๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

[Meesook]

จริงตามที่คุณทินีว่าเลยคะ อยู่ที่ใจเรา แต่ช่วงนี้ไม่ว่าเค้าทำอะไรก้อรู้สึกไม่สบอารมณ์เราไปซะทุกอย่าง...เฮ้อ แต่ก้อพยามบอกตัวเองว่าอย่าไปคาดหวังมาก เราเองนี่แหละที่ทุกข์ที่สุด เมื่อคืนเลยนั่งเย็บผ้าปิดปากของที่มูลนิธิสายธารแห่งความหวังส่งมาให้จนเสร็จหมดเลยคะ ช่วยทำให้เพลินดีแถมมีความสุขด้วยคะ ขอบคุณคุณทินีมากๆนะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ใจเย็นๆ นะคะ ความหงุดหงิดก็เป็นอารมณ์ ผ่านมาแล้วก็จะผ่านไปอยู่ดีค่ะ เรื่องที่คุณนุ่นพูดถึงความคาดหวังนี่เห็นด้วยมากๆ ค่ะ ความผิดหวังเกิดขึ้นได้ ก็เพราะเราไปตั้งความหวังเอาไว้ hope ทำให้ชีวิตดำเนินต่อไป แต่ expectation ทำให้ชีวิตเราสะดุดอยู่เรื่อยๆ ค่ะ

คุณนุ่นน่ารัก ใจดีมากๆ เลยค่ะ Meesook ไม่มีโอกาสช่วยทางมูลนิธิเย็บผ้าปิดปากเลย เพราะช่วงนี้ยุ่งมากๆ แถมงานฝีมือนี่ ทำไม่ค่อยเป็นด้วยอะค่ะ แหะ แหะ... อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

[noo_pizza]

เคยเป็น ขับออกจากมหาลัยตอนนั้นประมาณสี่ทุ่ม ไปพัทยา
เปิดหน้าต่างลมโกรก เปิดเพลง oasis ดังๆ แหกปากร้องลั่น
วิ่งเส้น by pass ไฟถนนไม่มี รถสวนไม่มา

ไป check-in โรงแรมตอนห้าทุ่มกว่า เลือกชั้นสูงๆ วิวทะเล
นั่งริมระเบียง กอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่เอานั่งข้างๆ ไปเป็นเพื่อนด้วย
โกรกลมทะเล รอพระอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้า

... เพื่อที่จะรู้ว่า พระอาทิตย์มันขึ้นข้างหลัง โง่เจรง T^T


เจ็ดโมงครึ่ง check-out รีบบึ่งกลับบ้าน
แต่งตัว ไปงานแต่งงานลูกสาวเพื่อนคุณแม่ตอนสิบโมง

กลับมาหลับเป็นตาย จำไม่ได้ว่าปัญหาคลี่คลายมั้ย
แต่จนบัดนี้ยังดีใจ ที่ได้ทำ มันเป็นช่วงหนึ่งของอารมณ์จริงๆ



หมายเหตุ
เป็นเรื่องที่เกิดเกินสิบปีแล้ว ตอนนั้นการขับรถถนนเปลี่ยวๆ ยังไม่น่ากลัวเท่านี้
ถ้าเป็นปัจจุบันคงไม่กล้าเปิดหน้าต่าง แล้วคงวิ่งเส้นที่มีรถเยอะๆ เช่น motor way อ่ะค่ะ ^^"

อ่านแล้วขำอ่ะ พี่โก้....โทษนะ แต่ขำจริง ๆ อ่ะ

จะบอกว่า เคยเป็น นั่งจนเช้า.....รอพระอาทิตย์ขึ้น ปรากฏว่ามันขึ้นอีกทาง
รู้สึกงี้เหมือนกัน โง่เจรง ตรู.....-_-"

จะทำอะไรก็ได้ แต่ต้องมีสติก่อนนะ อย่าลืมนึกถึงความปลอดภัยด้วยค่ะ

เอาใจช่วย และดีใจด้วยที่สิ่งที่พบอยู่ไปได้เร็ว ๆ ค่ะ