พระพุทธเจ้าตรัสแก่ภิกษุสาวก ถึงเรื่องของความรักไว้ว่า


ความรักเป็นความร้าย ความรักเป็นความทารุณ


และเป็นเครื่องทำลายความสุขของปวงชน


ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรัก แต่ความรักไม่เคยให้


ความสมหวังแก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้องการ


ยิ่งความรักที่ฉาบทาด้วยความเสน่หาด้วยแล้ว


ก็เป็นพิษแก่จิตใจ ทำให้ทุรนทุรายเป็นทุกข์ไม่รู้จักจบสิ้น


ความสุขที่เกิดขึ้นจากความรักนั้น

เหมือนความสบายของผู้ป่วยที่ได้กินของแสลง


เธอทั้งหลายอย่าได้พอใจในความรักเลย


เมื่อหัวใจยึดถือไว้ด้วยความรัก


หัวใจนั้นจะสร้างความหวังขึ้นอย่างเจิดจ้า


แต่ทุกครั้งที่เราหวัง


ความผิดหวังก็จะรอเราอยู่"