ความพลัดพรากจากเป็น ความพลัดพรากจากตาย

[hut2211]

ขออนุญาติคุณ hut2211 แทรกบทธรรมจาก พระไตรปิฏก ฉบับเซ็น เกี่ยวกับเรื่องนี้ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
การระลึกถึงควาามตายอยู่เสมอ ๆ ที่เรียกว่า "เจริญมรณานุสติ" เป็นประจำนั้น ย่อมมีคุณประโยชน์ หรืออานิสงฆ์มหาศาลยากที่จะหาอะไรมาเปรียบเทียบได้
ผู้ที่เจริญมรณานุสติเป็นนิตย์ ย่อมเป็นผู้ไม่ประมาทมัวเมาในชีวิต ในความหนุ่มสาว และในความไม่มีโรค
ในอดีตกาล มีชาวนาอยู่ครอบครัวหนึ่ง ประกอบด้วย พ่อ แม่ ลูกชาย ลูกสะใภ้ ลูกสาว และคนใช้ ทุกคนในครอบครัวนี้ต่างเจริญมรณานุสติอย่างเคร่งครัดเป็นประจำเสมอมิำได้ขาด
วันหนึ่ง สองพ่อลูกได้ไปไถนาแต่เช้าตามปกติ พอตกสาย ลูกชายก็ถูกงูมีพิษกัดถึงแก่ความตายในทันที พ่อจึงได้อุ้มร่างของลูกชายไปนอนไว้บนคันนา เอาผ้าคลุมไว้ แล้วแกก็ไถนาไปตามปกติเหมือนว่าไม่มีอะไรที่เกิดขึ้น ระหว่างนั้นมีเพื่อนบ้านเดินผ่านมา แกจึงฝากบอกให้ที่บ้าน จัดอาหารมาส่งให้พ่อเพียงคนเดียว และบอกให้คนในบ้านมากันให้หมด ฝ่ายแม่ และทุกคนในบ้านเมื่อได้รับคำบอกเล่าเช่นนั้น ก็รู้ได้ทันทีว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกชาย ทุกคนจึงนุ่งขาวห่มขาวมายังทุ่งนาโดยไม่มีใครร้องไห้แม้แต่คนเดียว และช่วยกันจัดหาฟืนมากองไว้ และยกศพขึ้นทำการเผาอย่างง่าย ๆ โดยไม่มีพิธีรีตองแต่อย่างใด ขณะไฟกำลังไหม้ศพอยู่นั้น ชาวบ้านเดินผ่านไปผ่านมารู้สึกแปลกใจว่าทั้งห้าคนนั้นเผาศพใครอยู่ จึงถามไปว่าเผาศพใคร และทำไมไม่มีใครร้องไห้เสียใจเลย ผู้เป็นพ่อเลยตอบไปว่า "เป็นลูกชายคนเดียวของผม" ผู้เป็นแม่ก็ตอบว่า "เป็นลูกชาย " คนต่อมาก็ตอบว่า "เป็นเมีย" คนต่อมา "เป็นน้องสาว" และคนสุดท้าย "เป็นคนรับใช้" ชาวบ้านเลยถามต่อว่า "ไม่เห็นมีใครร้องไห้ คร่ำครวญอาลัยเลย" ผู้เป็นพ่อตอบว่า "อันว่าลูกชายของผมจากไปและทิ้งร่างไว้เหมือนงูทิ้งคราบ การร้องไห้ คร่ำครวญถึงคราบงูไม่มีประโยชน์ฉันใด การเศร้าโศกถึงคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เิกิดประโยชน์อันใด" ผู้เป็นแม่ตอบว่า "ลูกชายของดิฉันนี้เมื่อเขาเกิดมาในท้องของดิฉัน เขาก็มาเอง ไม่มีใครเชื้อเชิญ เมื่อเขาจากไปเขาก็มิได้บอกลา ดิฉันจึงไม่อาลัยถึงเขา" ผู้เป็นภรรยาตอบว่า "ขึ้นชื่อว่าสามีที่ดีใคร ๆ ก็ย่อมรักและหวงแหนเป็นธรรมดา แต่เด็กแม้จะร้องไห้เอาพระจันทรฺ์บนท้องฟ้าไม่ได้ฉันใด ดิฉันจะร้องไห้ให้สามีฟื้นคืนมา ย่อมเป็นไปไม่ได้ฉันนั้น" น้องสาวตอบว่า "ถ้าดิฉันร้องไห้จนผ่ายผอม น้ำตาแทบเป็นสายเลือด พี่ชายของดิฉันก็ไม่ฟื้นคืนมาแน่" และคนใช้ตอบบ้าง "หม้อดินใส่น้ำที่แตกแล้วย่อมเชื่อมให้สนิทดังเดิมไม่ได้ฉันใด ดิฉันจะโศกเศร้า ร่ำไห้ถึงนายที่ตายแล้วก็ไม่มีฟื้น"

ขอบคุณเรื่องเล่าดี เช่นกันครับ อนุโมทนาสาธุครับ ...