ที่บ้านจะสอนเรื่องการจากตายมากๆๆเลยค่ะ คุณตาจะสอนเสมอว่าการตายเป็นธรรมชาติ การจากกันเพราะการตายเราจึงไม่ควรจะเสียใจมากไม่ควรจะทุกข์มาก ให้เราคิดเสมอว่าการตายคือการที่เราจะไม่ได้เห็นหน้ากันอีกแต่ไม่ได้หมายความว่าความรักที่เรามีให้กันมันตายไปด้วย เราต่างรู้อยู่แก่ใจว่าเรายังรักกันอยู่ และความรักที่เรามีให้แก่กันนั้นเมื่อเราระลึกถึงเราจะมีแต่ความสุข เราจะรู้สึกว่าที่จริงแล้วเราไม่ได้จากกันไปไหนเลย เวลามีคนในครอบครัวจากไปทุกคนจะทำเหมือนปกติไม่ได้มีการสูญเสียยิ่งใหญ่มากทุกคนยังยิ้มยังหัวเราะกันได้


ปล.ส่วนตัวคิดว่าการจากเป็นทุกข์กว่าการจากตายค่ะ(อาจเพราะธรรมะในใจยังน้อยอยู่)การจากเป็นเรารู้เลยว่ารักมันหมดแล้วความรู้สึกมันมีแต่ความเจ็บปวด คราบน้ำตา แต่สำหรับการจากตายเรายังรู้สึกว่าเรายังรักกันอยู่