เรื่องลูก จงรักเมื่อเรามีลมปราณ ทำหน้าที่ของพ่อแม่ให้สมบูรณ์
และคิดไว้เสมอว่า เราต้องตาย เขาต้องตาย มีอะไรที่เราจะเป็นทุกข์
เพื่อเขา เมื่อเราหรือเขาตาย หัดวางหัดคิดหัดยับยั้งใจ
ค่อยคิดค่อยทำค่อย ๆ อบรมตัวเอง อย่าหวังวาจาของคนอื่น
อบรม ทำอย่างนั้นเอาตัวไม่รอด ต้องคอยจับผิดตัวเอง
คอยลงโทษตัวเอง คอยเป็นโจทก์ฟ้องตัวเอง
เอาธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นตุลาการ
จงถือธรรมเป็นสำคัญ อย่าถือคน
ถ้ายังติดคนก็จะไม่ถึงธรรมถ้าถึงธรรมก็พ้น
จากการติดคน ถ้าติดคน ติดยศของคน ติดฐานะของคน
ติดศักดิ์ศรีของคน ไม่มีอะไรดี เราก็ไม่เข้าถึงธรรม
ทุกอย่างที่ทำไปควรปรารภธรรม อย่าเห็นแก่คน
เรื่องการต้อนรับก็มุ่งเอาธรรมเป็นสำคัญ
ทำไปด้วย ใคร่ครวญพิจารณาไปด้วย
จงเข้าใจว่าทุกอย่างที่ทำไปเป็นเรื่องของชาวโลก
แต่ก็เป็นธรรมคือ การทรงตัวของชาวโลก
ถ้าเรายังเกิด เราก็ต้องทุกข์อย่างนี้
อะไรทำให้ทุกข์ เพราะความอยากทำให้ทุกข์
ถ้าเราไม่อยาก เราก็ไม่ทุกข์
ที่เราทุกข์ก็เพราะชาติก่อนเราไม่หมดอยาก
และชาตินี้เราก็ยังอยากเมื่อไรความอยากสิ้นไปเมื่อนั้นก็ถึงนิพพาน
ขอบคุณมาก ๆ นะคะ สำหรับบทธรรมนี้ ท่อนนี้คิดถึงตนเอง พยายามทำใจมาตลอด 2 ปี 5 เดือน 21 วันค่ะ