ความเหงา...

[PREZZO]

คุณเชื่อไหมว่า... ความรักกับความเหงาอยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียวเท่านั้น
ความรักมักแสดงตนให้เราได้เห็นคุณค่าได้เรียนรู้กับมันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

คนเราเลือกที่จะมีความรักมากกว่าที่จะมีความเหงา
แต่นั่นก็เป็นเรื่องธรรมชาติ
เพราะมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมย่อมต้องการเพื่อนตลอดเวลา
คนเราเรียนรู้ที่จะรัก จมอยู่กับคำว่าความรักจนกลายเป็นผูกติดกับมัน

บางคนผูกติดกับความรักจนกระทั่งความรักไม่มีอากาศหายใจ
สุดท้ายแล้วความรักก็ตายจากและหลีกหนีเราห่างไกลไปเรื่อยๆ
ท้ายที่สุดเราก็เหลือเพียงความเหงาและเดียวดายเท่านั้นที่ยังอยู่
ตัวเราเองมักคิดว่าที่มีความเหงาเกิดขึ้นเพราะความรักจากเราไป

แต่แท้จริงแล้ว
มันอยู่เคียงข้างเราตลอดเวลาต่างหากล่ะ
คิดดูสิหากเราไม่มีความเหงา จะทำให้เราได้เรียนรู้ ที่จะมีความรักได้อย่างไร
เราจะมองเห็นความรักเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดได้หรือ

ไม่เลยเรามองไม่เห็น หากเราไม่ได้เรียนรู้ที่จะอยู่คนเดียว และได้รู้จักกับเพื่อนที่ชื่อว่า ความเหงา
ความเหงาคอยอยู่เป็นเพื่อนเรา คอยให้กำลังใจ
เราว่าเราจะต้องรักตัวเองให้มากขึ้นนะ อยู่เพื่อตัวเราเองทำวันทุกวันให้มีความสุขได้ด้วยตัวของเราเอง

เมื่อเราเรียนรู้ที่จะเหงา
เชื่อเถอะว่า อีกไม่นานนักหรอก
เราก็จะได้เรียนรู้ที่จะรัก มันเป็นวัฏจักรที่ไม่มีวันจบสิ้น และเราทุกคนไม่มีทางที่จะเถียงตัวเองได้เลยว่า
เราไม่รู้จักทั้งความรักและความเหงา

[due]

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ

สาธุ

[apretty]

ใช่เลยค่ะ เรียนรู้ที่จะเหงา และ เรียนรู้ที่จะรัก

ขอบคุณสำหรับบทความดีดีนะคะ