อ่านแล้วคิดถึงตัวเองเลยค่ะ

เมื่อปลายปีที่แล้ว ไปเที่ยวกับที่บ้านมา ไปดอยแม่สลองค่ะ
ทางไม่ชันมาก แม่เป็นคนขับรถ แต่ว่าด้วยความที่คุณแม่ขับรถไม่แข็ง
ไม่เคยขึ้นเขามาก่อน แต่ก็ชะล่าใจเพราะว่าเป็นรถ4วีล
แล้วมีแต่คนบอกว่าไม่ชันมาก ขับง่าย
ปรากฎว่ามีช่วงนึงเป็นทางขึ้นเขาสูงมาก
และเป็นทางเลี้ยวเกือบหักศอกด้วย ขอบทางก็เป็นหน้าผาเลยค่ะ

คุณแม่เกิดตื่นเต้นชะลอรถ ทำให้ล้อฟรีเลยหมุนติ้ว ขึ้นก็ไม่ไป
โชคดีมากที่ดึงเบรคมือทัน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร รถก็
ค่อยๆไหลลงไปเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันก็เสียวมีรถขับตามมามากๆค่ะ

ตอนนั้นคิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ วิ่งออกไปนอกรถแล้วบอกแม่ประคองพวงมาลัยไว้
แม่!!ว่าถ้าไม่ไหว....ให้กระโดดลงจากรถเลยนะ!!!

แล้วก็ วิ่งไปหาชาวบ้านที่นั่งอยู่แถวนั้นช่วย
ตะโกนบอกพวกเค้า พี่ๆ ช่วยด้วยค่า รถไหลๆๆๆ
เค้าใจดีมากเลยค่ะ ลุกขึ้นทันที รู้งานมาก เป็นชาย 3 คนค่ะ
หยิบก้อนหินแถวนั้นคนละก้อน วิ่งมาที่รถเลยค่ะ
แล้วก็เอาก้อนหินขัดไว้ ทำให้รถหยุดได้ในที่สุด

ตั้งแต่นั้นคุณแม่สาบานกับตัวเองเลยค่ะว่าจะไม่ขับเองอีกแล้วค่ะ
หลังจากนั้นก็จ้างคนแถวนั้นนำขับเที่ยวค่ะ สบายใจมากค่ะรู้ทางดีด้วยค่ะ