ตะกี๊ไปโพสต์ผิดห้องมาแย่เลย
ถ้าเรารู้ว่าเรากำลังใกล้จะตาย เราจะไปสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ที่ศิริราชอ่า
เราคิดแบบนี้แปลกไหมเนี่ย เพื่อนด่าเราบ้า แต่เราอยากให้วาระสุดท้ายของชีวิต
ได้สร้างกุศลครั้งใหญ่ให้พวกนศ.แพทย์ไว้ศึกษาอ่ะค่ะ
ตะกี๊ไปโพสต์ผิดห้องมาแย่เลย
ถ้าเรารู้ว่าเรากำลังใกล้จะตาย เราจะไปสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ที่ศิริราชอ่า
เราคิดแบบนี้แปลกไหมเนี่ย เพื่อนด่าเราบ้า แต่เราอยากให้วาระสุดท้ายของชีวิต
ได้สร้างกุศลครั้งใหญ่ให้พวกนศ.แพทย์ไว้ศึกษาอ่ะค่ะ
ไม่ต้องรู้ว่าเราใกล้จะตายก็ทำได้ค่ะ รีบมอบให้เสียแต่ยังปกติดีอย่าลืมบอกครอบครัวและญาติไว้ด้วยนะคะให้เขารับรู้ ตายแล้วฝากญาติทำให้ก็ไม่ได้ต้องเจ้าตัวเซ็นยินยอมมอบให้ก่อน เกิดมีอันเป็นไปแบบปุบปับเขาจะได้โทรเรียกทางเจ้าหน้าที่ได้ทัน
เราให้ไปเป็นแบบบริจาคอวัยวะหมดทั้งตัวและบริจาคดวงตาให้ต่างหากที่สภากาชาดไทยแล้วก็ที่ภาควิชากายวิภาคศาสตร์ ศิริราชพยาบาล จำไม่ได้ว่าให้เป็นแบบอาจารย์ใหญ่ไปด้วยหรือเปล่าในกรณีที่ใช้อะไรไม่ได้เลย ในต่างประเทศเขาจะทำเป็นคล้าย dogtag แขวนคอไว้เลยเผื่อเกิดอุบัติเหตุจะได้เอาไปใช้ได้เลย แต่บ้านเราเขาจะมีบัตรมาให้พก ร่างกายเราที่ตายแล้วเผาไปก็ไม่มีประโยชน์ เสียเปล่าดายแถมยังทำโลกร้อนอีกต่างหาก ฝังก็เปลืองที่ดินเราคิดอย่างนี้นะ![]()
"อย่าแตะต้องอดีตมาริยงของพ่อ ให้สายน้ำดำเนินต่อไป
มาริยงจะสมรักแต่แผ่นดินจะสูญสิ้น มาริยงจะสูญเสียแต่แผ่นดินจะสมดุล
ไปกับอนาคตได้แต่ต้องไม่ลืมอดีต... อดีตต้องเป็นมิตรกับปัจจุบัน... ปัจจุบันต้องเป็นฉันท์มิตรกับอนาคต
หากเรารู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะไปอย่างไร จะจบอย่างไร แล้วชีวิตเราจะมีความหมายอะไร"_____________________________________________________________________
บทภาพยนตร์ทวิภพ ฉบับสุรพงษ์ พินิจค้า พ.ศ.๒๕๔๗
"อย่าแตะต้องอดีตมาริยงของพ่อ ให้สายน้ำดำเนินต่อไป
มาริยงจะสมรักแต่แผ่นดินจะสูญสิ้น มาริยงจะสูญเสียแต่แผ่นดินจะสมดุล
ไปกับอนาคตได้แต่ต้องไม่ลืมอดีต... อดีตต้องเป็นมิตรกับปัจจุบัน... ปัจจุบันต้องเป็นฉันท์มิตรกับอนาคต
หากเรารู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะไปอย่างไร จะจบอย่างไร แล้วชีวิตเราจะมีความหมายอะไร"_____________________________________________________________________
บทภาพยนตร์ทวิภพ ฉบับสุรพงษ์ พินิจค้า พ.ศ.๒๕๔๗
ไม่ต้องใกล้ตายก็ได้นะคะ แสดงความจำนงบริจาคมอบอวัยวะ ร่างกายให้กับสภากาชาดไทยเราก็ได้อานิสงฆ์ผลบุญแล้วค่ะ
ความง่ายอยู่ที่ปาก ความยากอยู่ที่ทำ
การรู้จักปล่อยวาง เป็นวิถีทางแห่งความสุขสงบ
มนุษย์ย่อมได้รับผลของการกระทำของตนเสมอ อาจจะเร็วหรือช้าเท่านั้น