" ประเทศไทยเจ้าเอ๋ยมีคนฝากเพลงนี้มาให้ "

[Seaweed_Moji]

เศร้ามากๆ ร้องไห้เลย เพิ่งได้อ่านเนื้อละเอียดๆ แต่มันคือความจริงทุกบรรทัดเลย
โดยเฉพาะท่อนนี้

"ในคืนที่ผมกินเหล้าอยู่นั่งเล่น
ในคืนที่ป้าข้างห้องยังตั้งวงป๊อกเด้ง
คืนที่เด็กมัธยมนั่งท่องตำราเอนท์จุฬา
คืนที่ใครหลายคนลืมชื่อคนเดือนตุลา
คืนที่คุณนอนหลับอยู่บนเตียง
ทั้งหมดคือคืนเดียวกันกับเสียงปืนที่ดังเปรี้ยง
ของทหารต่อต้าน ข.จ.ก.
ผู้ไม่ยอมให้ใครมาเผาโรงเรียน เผาตำรา ส.ป.ช.
และยังไม่มีตอนจบของนิทาน
มีเพียงแต่ตอนรุ่งสางไม่เป็นศพก็พิการ
เพราะในทุกเช้าที่เราตื่นมาเมาขี้ตา
มันคือเช้าแห่งการสูญเสียที่ 5 องศา 37 ลิปดา
เขาตายเพื่อคนในชาติได้หลับสบาย
เขาจะยืนหยัดปกป้องแผ่นดินแม้ชีพมลาย"

และท่อนสุดท้ายที่กินใจมากๆ

"หากฉันไม่ได้กลับ อย่างน้อยให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว"





ชีวิตเค้าที่สละให้พวกเรา แล้วพวกเราใช้มันทำอะไร และยิ่งกว่านั้นจะมีใครบ้างที่มองเห็นคุณของคนเสียสละ

เคยได้อ่านหนังสือของคุณเอกราช ที่ชื่อ "สิ่งที่พ่อไม่เคยรู้" ได้ความรู้สึกเดียวกับตอนที่กำลังอ่านเพลงนี้อยู่เลย

มีท่อนนึงที่คุณเอกราชเขียนไว้

ว่าเวลามีฮอมาจอดที่หมู่บ้าน เด็ก และบรรดาผู้หญิงจะวิ่งไปดู ว่าสามีตนกลับมาหรือยัง บางคนสามีก็กลับมาแบบไม่มีแขนขา บางคนสามีก็กลับมา โดยมีธงชาติคลุมร่างไร้วิญาณอยู่ และคนที่โชคดี ก็ได้กลับมากอดลูกเมียอีกครั้งก่อนที่จะเตรียมขึ้นฮอกลับไปปฏิบัติภาระกิจต่อโดยที่ไม่รู้ว่าวันตายของตัวเองจะมาถึงเมื่อไหร่ อ่านแล้วทรมานมากๆ

คนสละชีวิต เพื่อแบกแผ่นดิน "แทนพวกเรา"

ขอบคุณมากนะคะที่เอามาฝาก จะจำไว้ ว่าชีวิตของเราตอนนี้ กำลังดำเนินอยู่บนความทุกข์ทรมานและชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายของคนอีกหลายๆคน และเราจะไม่ลืมว่า โอกาสของเราที่มีมากกว่าเค้าที่ได้กินอยู่สุขสบาย ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัย มันได้มาเพราะคนเสียสละเหล่านั้นเช่นกัน เราจะไม่ลืมเพื่อจะใช้โอกาสที่มีมากกว่านี้ เพื่อให้คนอื่นบ้าง ให้ทุกชีวิตที่ต้องตายเพื่อรักษาชีวิตพวกเรา นั้นไม่ต้องตายเปล่า

ขอบคุณมากๆค่ะที่เอามาฝาก

[ppoo]

the different between SERGEANT and COLONEL

[mamee]

เศร้าจัง

[yourfwd]

อ่านกระทู้ คนที่เรา ควรไปเยี่ยม จึงนึกถึงกระทู้นี้