เกลียดพวกเพื่อนขี้ขโมยสุดๆ เห็นแก่ตัว ไม่เห็นความเดือดร้อนของคนอื่นเลย

ซ่ำยังมาเจอ อจ ที่ปรึกษาประสาทเสียหนุนหลังคนผิดอีก บอกได้คำเดียวว่าเซ็งแทน

อ่านแล้วก็คิดถึงเห็นการที่ตัวเองโดนขโมยโน๊ตบุ๊ค ปั่นปวนไปหมด ไปสนุกกันก็กลาย

เป็นมาเครียดเรื่องของหาย แล้วตำรวจก็เรียกสอบปากคำทุกคน เห้ยยยย แต่ก็ยังดีได้

คืนมา แต่อารมณ์เสียเพื่อนคนนึ่งมาก มันบอกว่าไม่รู้จะเข้าข้างใครดี ระหว่าง

เราที่โดนขโมย กับเพื่อนอีกคนที่เป็นขโมย พอมาอ่านกระทู๊นี้เลยทำให้นึกถึง

อารมณ์ของพี่ จขกท ได้เป็นอย่างดี



ปล ขอโทษน่ะที่ทำให้เธออดใจไม่ไหวเลยต้องมาขโมยกัน