ชอบบทความนี้จังค่ะ ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะคะ

ขอร่วมเสริมนิดนึงนะคะ เคยอ่านเจอ (แล้วก็เคยเอามาเขียนในนี้ด้วย) เรื่อง "เมตตาเทียม" คือบางที ก็นึกไปว่ามีจิตใจเมตตา แต่ก็อาจจะเป็นเมตตาเทียมได้ค่ะ ก็ต้องระวังนิดนึงค่ะ

ส่วนใหญ่บุคคลโดยมากไม่อยากให้ใครได้ดีเกินตัวเองค่ะ แต่กับคนที่ต่ำกว่าเรานั้น เราอาจจะรู้สึกว่าเราเมตตาเขาได้ กรุณาเขาได้ เราเลยนึกว่าเราเป็นคนดี - ตรงนี้ก็ต้องพิจารณาดีๆ เหมือนกันค่ะ

บางที ก็ไม่รู้ว่า แม้ความเมตตาของเราก็เป็นเมตตาเทียมที่อยู่ภายใต้การครอบงำของกิเลสทั้งสิ้น.. ที่เรารัก... เราเมตตา... เพราะมีความปรารถนาอื่นแอบแฝงอยู่....

อย่างน้อยก็คืออยากให้คนนั้นยอมรับเรา เราจึงทำดีกับคนที่ด้อยกว่าอย่างนั้น.. แต่ครั้นเมื่อไม่เป็นดั่งใจ เช่น เมื่อเขาไม่ชื่นชมเราอย่างที่เราหวัง ก็โกรธ และน้อยใจ...อะไรอย่างนี้เป็นต้น...

บางกรณีก็ร้ายแรงไปถึงขั้นอิจฉาได้เลย เวลาคนที่ต่ำกว่าเราด้อยกว่าเรานั้น เกิดได้ดิบได้ดีเกินเราไปอีก จากความเมตตาก็อาจจะกลับกลายเป็นความริษยาขึ้นมาทันที... ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นเมตตาเทียม ซึ่งนำไปสู่การอิจฉาได้เหมือนกัน


แต่ถ้ามี "รักเหนือรัก" กับทุกๆ คน อย่างในกระทู้นี้ ก็น่าจะขจัดเมตตาเทียมไปได้ด้วยค่ะ