เป็นเรา ลองรู้แบบนี้ สันนิษฐานไว้ก่อนเลยว่า เพื่อน โรคจิตแน่ๆ...รับของเค้าไป เรารึก็ให้ด้วยความปราถนาดี ยังจะมา..วินิจฉัยโรคให้ฉันอีก แน่ะ นอกจากจิตอกุศลแล้วยังเพี้ยนนนด้วยค่า (o_O)'
ห่างๆกันบ้าง (ก็น่าจะ) ดี เสียตังค์ตะ-หลอด เร๊ยยยยยยย (^^)'
้เพื่อนที่พูด แบบนี้คือโรคจิต เพี้ยน
สำนึกหนะมีไหม
------------------------
นานนาน จะผ่านมาสักทีนะ ...
------------------------
อย่าไปใจเสีย หรือเสียใจกับสิ่งที่ได้ยินมาเลยค่ะ คุณทำดีแล้ว ก็อิ่มใจในการทำดี อย่าให้คำพูดของใครมาทำลายความสุขใจของคุณเลยค่ะ
อีกอย่าง คุณได้ยินเพื่อนคนที่รับเสื้อจากคุณ พูดต่อหน้าให้ได้ยินหรือเปล่าคะ? ถ้าเป็นคำที่มาจากบุคคลที่สาม ก็ไม่แน่นอน ว่าเพื่อนคนนั้นพูดว่าคุณจริงๆ หรือเปล่านี่คะ
....กรรมอยู่ที่เจตนา... ทำด้วยความตั้งใจดี แม้คิดเห็นไม่ตรงกัน ก็ไม่หวั่นไหว ไม่ต้องกลัวอะไร... ไม่ต้องดิ้นรนไปเรียกร้องอะไรด้วย...คนที่จิตใจพัฒนาแล้ว ย่อมแยกแยะได้ และในที่สุดคนพาลที่เจตนาไม่ดีก็ย่อมแพ้ภัยตัวเอง...
วิธีตั้งกระทู้ตรวจสอบที่ได้ผล เพื่อคำตอบที่รวดเร็ว และมั่นใจวิธีทำให้อ่านความเห็นได้เยอะๆ ต่อหนึ่งหน้า กระทู้นึงจะได้ไม่ต้องยาวเป็นยี่สิบหน้า อ่านได้ในกระทู้นี้ค่ะ http://siambrandname.com/forum/showthread.php?t=51805
เราว่าอย่าเอาเสื้อผ้าพวกนี้ไปให้เค้าอีกดีกว่านะคะ คราวหน้าเอาไปบริจาคให้หมดเลยนะคะ ถ้าเป็นเพื่อนเรา เราคิดว่าคงไม่ใช่เพื่อนแท้ค่ะ เป็นแค่เพื่อนแต่ไม่มีความสำคัญกับเราค่ะ เราคงไม่พูดว่าให้เลิกคบนะคะ เพราะการอยู่ในสังคมก็เหมือนกับการใส่หน้ากากเข้าหากันอยู่แล้วค่ะ เราก็แค่รู้ในใจก็พอค่ะว่าคนไหนจริงใจ ไม่จริงใจค่ะ เราก็เป็นคนซื้อเสื้อผ้าเยอะมากๆๆค่ะ เวลาไปฮ่องกงเราเล่นซื้อมาที 20 กว่าตัว เมื่อก่อนซื้อแต่ Brandname ทั้งนั้น แต่ตอนหลังมีคนแนะให้ไปแพตตินัม ถ้าเราไปทีหมดทีขั้นต่ำ 4,000 บาทแล้วค่ะ เสื้อผ้าเก่าบริจาค หรือไม่ก็ให้คนงานที่บ้านและแถวบ้านค่ะ อิ่มบุญค่ะ ส่วนตัวไหนมียี้ห้อ เอาไปเลหลังขายตัวละ 50 บาทค่ะ ที่บริษัทเพื่อน ( เอามาสมทบทุนซิ้อใหม่ค่ะ )
ลองมองอีกมุมนึง เพื่อนเค้าอาจจะพูกแก้เก้อก็ได้มั้งคะ คนที่มาเล่าให้คุณฟังน่ะอาจจะไปคุยเรื่องที่คุณให้เสื้อผ้ากับเพื่อนคนนั้น เหตุการณ์สมมติดังนี้
คนที่มาเล่า: อุ๊ย...ทำไมเสื้อเธอเหมือนของ metaporn อีกแล้ว เค้าให้มาอีกแล้วเหรอ
เพื่อนคุณ: อ๋อ...อือใช่ (นึก...มันรู้ได้ไงวะ ว่าเราใส่เสื้อผ้าที่คนอื่นให้มา เสียฟอร์มหมดเลย อายจัง)
คนที่มาเล่า: เหรอ...(อาจจะแอบอิจฉา) แหม...โชคดีจังนะ ได้เสื้อสวย ๆ ทั้งนั้นเลย เห็นได้มาหลายตัวแล้ว ทำไมเค้าให้เธอเยอะจัง ทำไงถึงจะได้บ้างละเนี่ย
เพื่อนคุณ: อืม...เราก็ไม่รู้เหมือนกัน เค้าก็มีทยอยมาให้เรื่อยเลย แต่บางตัว metaporn ก็ยังไม่ได้ใส่เลยน๊า (พยายาม present ทำเสื้อผ้าให้เป็นมือหนึ่งให้ได้) สงสัย metaporn โรคจิตละมั้ง ซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ มาแล้วไม่ใส่ เอามาให้เราซะงั้น อิอิ... (เชิด ๆ เริ่ด ๆ )
คนที่มาเล่า: (นึกในใจ...กรูเอาไปบอก metaporn ดีกว่า อีนี่จะได้ไม่ได้เสื้อผ้าอีก)
คือสถานการณ์มันอาจจะเป็นอย่างนี้ก็ได้นะคะ สุดท้ายแล้วตัวคุณเองเนี่ยต้องลองชั่งดูว่าที่ผ่านมาเพื่อนคุณคนนี้เค้าเป็นคนยังไง อย่าไปฟังคนอื่นมาก ถ้าคุณสนิทกับเพื่อนคนนี้คุณต้องรู้ค่ะว่าจริง ๆ เพื่อนเป็นคนยังไง แต่ถ้ารู้สึกว่าไม่สบายใจแล้วและไม่อยากขุดคุ้ยว่าเพื่อนพูดจริงหรือไม่จริงก็ไม่เป็นไร...เอาไปให้คนอื่นหรือญาติ ๆ ก็ได้ค่ะ เพื่อนก็คงได้แต่นึกในใจว่าเอ...ทำไมหมู่นี้มันไม่เอาเสื้อผ้ามาให้เราเหมือนเคยและเค้าก็คงไม่กล้าบ่นให้ใครฟังหรอกค่ะ ไม่งั้นมันจะดูเหมือนเค้าอยากได้ของเรา
เคยโดนเหมือนกันค่ะ แต่ไม่โกรธอ่ะ เพราะจริงๆก็เป็นอย่างเค๊าว่านั่นแหละค่ะ
คราวหน้าก็แบ่งให้เพื่อนเฉพาะสวยและคิดว่าเค๊าชอบไม่ต้องให้เยอะนะคะ
ไม่งั้นเค๊าก็จะหาว่าเราโรคจิต ชอบซื้อเสื้อมาเยอะๆใส่ไม่กี่ครั้งก็เบื่อ หรือ
ไม่ก็ว่าเป็นพวกใช้เงินฟุ่มเฟือย
ของแบบนี้ ต่างจิตต่างใจค่ะ
แล้วที่เหลือก็เอาไปบริจาคก็ดีกว่าค่ะ
เรารักอะไรก็จะทุกข์เพราะสิ่งนั้น
เพราะว่าสิ่งทั้งหลายล้วนแปรปรวนทั้งสิ้น
ไม่มีอะไรคงที่อยู่ได้ตลอดเวลา
เราว่าเพื่อนคุณ จขกท.อ่ะแหละ "โรคจิต"
แน่จริงก็อย่ารับของเค้าซิ รับของเค้าไปยังมาว่าเค้าอีก
เราก็ซื้อเยอะนะ เราว่าผู้หญิง 70% ซื้อเสื้อผ้าเยอะทุกคน
จริงๆคงไม่ใช่แค่เสื้อผ้าหรอกค่ะ กระเป๋า รองเท้า
เครื่องสำอาง นาฬิกา บลาๆๆๆๆๆ อีกมากมายอ่ะค่ะ
เพียงแต่ใครจะบ้าอะไรมากกว่ากันค่ะ
ที่คุณเป็นเราว่าไม่บ้าอ่ะค่ะ หรือถ้าบ้าเราก็ขออยู่กลุ่มคนบ้าด้วยค่ะ
เพราะเรา เราก็บ้าซื้อเครื่องสำอางมาก ซื้อมากจริงๆ 555
แต่เราไม่แคร์นะ อยากจะนินทา
หรือเหน็บแนมยังไงเชิญค่ะ
"ไม่แคร์ เงินเรามีไรป่ะ"
I would rather hurt myself
Than to ever make you cry
There's nothing left to say but goodbye
คิดว่าตอนแรกเค้าคงชอบที่ได้ของฟรี พอไปๆๆมาๆๆ
เห็นว่าให้บ่อยๆๆ ก็เริ่มไม่อยากได้
ตัดปัญหาด้วยการเลิกให้คะ แล้วถ้าเพื่อนยังพูดไำม่หยุด ก็คงต้องถาม
ยอมรับเถอะค่ะ ว่าเราเป็นโรคจิต โรคจิตใจดีงามไงคะ
ความง่ายอยู่ที่ปาก ความยากอยู่ที่ทำ
การรู้จักปล่อยวาง เป็นวิถีทางแห่งความสุขสงบ
มนุษย์ย่อมได้รับผลของการกระทำของตนเสมอ อาจจะเร็วหรือช้าเท่านั้น