*****

เป็นเรื่องขำๆ...อ่านเอาคลายเครียด มีสาระหน่อยๆละกันนะคะ มันเกิดที่บ้านเคเองแหละ
ช่วงนี้เครียด แต่ไม่รู้จะระบายอะไรดี ไม่อยากพูดเรื่องไม่ดี...เอาเรื่องป่วงๆของเด็กในบ้านนี่แหละมาเล่า 555 ^__^


...เผอิญวันนี้ค่อนข้างว่างค่ะ พักเที่ยงกลับมากินข้าวบ้านแล้วเห็นแม่ทำกับข้าวคนเดียวก็แปลกใจ
ก็เลยถามว่าน้องนิ่ม (แม่บ้านที่ทำงานแบบไปกลับค่ะ...เธอหยุดงานมาสามวันแล้ว หยุดมาตั้งแต่วันที่ 17...หึๆ) ยังไม่กลับมาทำงานเหรอ? แม่ก็ตอบว่า...ยัง...ให้เสมียนในร้านโทรไปตามที่บ้านก็บอกว่าไปเที่ยวที่ไหนไม่รู้ยังไม่กลับ มือถือเธอก็ไม่รับสาย

...เล่ามาถึงตรงนี้หลายๆท่านอาจจะงงว่าทำไมต้องพูดถึงเธอ...แต่บางท่านอาจจะพอเดาถูกว่าทำไมเธอถึงหายไป...???



.
.
.



....ก็เพราะว่าเรื่องมันเกิดจากเธอถูกหวยค่ะ เธอถูกหวยได้เงินมา 60,000 บาท...แม่เจ้า!!!! อยากจะบอกว่ามันเกือบเท่าเงินเดือนเคเลยง่ะ แถมบรรดาเสมียนในร้านของแม่ยังถือโอกาสมาเม้าท์แหลกอีกว่าเธอถูกหวยถูกแชร์แบบนี้บ่อยๆด้วย

เอ้า!...เคเลยถามว่าแล้วทำไมไม่เก็บล่ะ ทำไมยังต้องมาเป็นแม่บ้านเงินเดือนแค่ 3600...จริงๆนะคะ ทำงานวันละ 8 ชั่วโมง แต่มีเลี้ยงข้าวกลางวันไม่ต้องซื้อกินเอง...และหยุดทุกวันอาทิตย์ค่ะ (แม่เคเอิ่มมมม....ยอมรับว่าแอบตระหนี่...อิๆ)

มาเข้าเรื่องต่อดีกว่า...พอถูกหวยทีก็จะเป็นนินจา...ไม่บอกไม่ลาแต่หายต๋อมเข้าป่าเข้าเมืองไปเที่ยวที่ไหนไม่รู้แหละ ที่เคเองไม่ค่อยรู้เรื่องนี้เพราะส่วนใหญ่เจ็ดโมงเช้าแปดโมงเช้าก็ต้องออกจากบ้านแล้ว กลับเข้าบ้านอีกทีก็มืดๆค่ำๆ ก็เลยไม่รู้ว่าวันไหนเธอมาหรือไม่มาทำงานบ้าง
แม่ก็บ่นๆๆ....ว่าเพราะเป็นแบบนี้แหละ ที่เป็นหนี้คนอื่นเขาถึงใช้ไม่เคยจะหมดสักกะที...มีแต่จะเพิ่มขึ้น ไม่เคยเก็บเงินได้สักครั้ง คอยดูเถอะ...เดี๋ยวถ้าพรุ่งนี้ยังไม่กลับมาจะหาแม่บ้านคนใหม่ 5555

แต่เคว่า...เดี๋ยวแม่ก็ใจอ่อนจ้างเธอต่ออยู่ดี เพราะถึงเธอจะบ้าๆบอๆไปบ้าง(เพราะเธอเป็นคนไข้ของเคด้วยค่ะ เป็นโรคลมชักมาตั้งแต่เด็ก บวกกับสติปัญญาต่ำกว่ามาตรฐานคนทั่วไปเล็กน้อย รับยากันชักทุกๆสามเดือน) แต่ก็เป็นคนสะอาดสะอ้าน...ทำงานเรียบร้อยดี

ที่เล่ามาทั้งหมด...สรุปคือ...อิจฉาแม่บ้านตัวเองค่ะ ถูกหวยบ่อยเกิน!!!
แล้วก็เป็นเรื่องปลอบใจตัวเองไปด้วย ว่าไม่มีใครสมหวังหรือดีพร้อมไปทุกอย่าง...ดูอย่างน้องนิ่มเป็นต้น ถึงเธอจะโชคดี มีดวงได้เงินฟรีเป็นว่าเล่น แต่ก็ไม่มีสติที่จะใช้เงินเป็น...มีโรคประจำตัวที่รักษาไม่หาย มีหนี้สินที่ต้องรับผิดชอบให้น้องชาย(แม่เธอรักน้องชายค่ะ...รักแบบลำเอียงอ่ะ ให้เธอใช้ชื่อเธอไปกู้เงินมาให้น้องเรียนหนังสือ มาซื้อมอเตอร์ไซด์ให้น้อง ทั้งที่เธอไม่มีโอกาสได้เรียน เพราะแม่หาว่าเธอสมองทื่อ)


...เฮ้อ....บางที...เรื่องเครียดของตัวเราเองก็อาจจะน้อยนิดเมื่อเทียบกับคนที่ลำบากกว่าเรา...


จริงไหมคะ???