อ่านไปก็แอบยิ้มไป...เข้าใจความรูสึกคุณ จขกท. มากๆเลยค่ะ
อยากให้คิดซะว่า คนประมาณนี้..เป็นคนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง เห็นใครใกล้ๆทำอะไร ก็เอาบ้าง ทั้งๆที่ร้อยวันพันปีไม่เค๊ยไม่เคยจะครีเอท(ที่อยู่ในหัวน่ะ สมองแน่ป่าวก็ไม่รุ) หนักกว่านั้นฉันมีอะไรเธอมีด้วย (ก็ดิ้นรนกันไปนะคะ) ความรู้สึกแรกก็คงจะปรี๊ดส์แหละค่ะ แต่อยากให้มองมุมกลับว่าคนแบบนี้น่าเวทนามากๆ ให้คิดกับเพื่อนด้วยจิตกุศล (ที่แอบปรี๊ดส์ไปแล้วไม่นับก็ได้จ้า)ถือว่าให้ทาน ซึ่งเป็นกุศลที่ยิ่งใหญ่ค่ะ อย่าไปตีตัวออกห่างเลยค่ะ ขอบอกว่าไม่พ้นแน่ๆๆๆ เธอจะหาข่าว เอ๊ยย สิงสถิตย์อยู่ในทุกมุมในชีวิตคุณ เราเคยเจอแบบนี้..ยอมรับว่าปรี๊ดส์ไปพัก แต่เปลี่ยนเขาคงไม่ได้ เปลี่ยนที่เราเองค่ะ ขำไปเลย โอ๋อ๋อ๋--ฉันเป็น trend setter นะนี่ (อย่างน้อยก็สำหรับเธอน่ะ)คนที่ตามก็จะต้องตามตลอดไป ก็นั่งดูชีตะเกียกตะกายไปก็ได้ค่ะ เพลินดีน๊าเราว่า...อย่าไปซีเรียสเลยค่ะ แล้วถอดวิญญาณไปสิงร่างอื่น ฟังดูน่ากลัวจังค่า เอาเบาะๆดีกว่า เรียกเพื่อนว่า "ร่างทรง"เลยดีมะคะ (>_<) เพราะคุณ จขกท. เป็นเจ้า(ชีวิตเค้า) เอิ๊กกกก เอาใจช่วยคุณ จขกท.ค่ะ ขอให้กุศลส่งให้เรียนจบโทไวๆนะคะ(จะได้มีเวลานั่งดูเพื่อนตาเหลือก..รีบเรียน เดี๋ยวตาม copy ไม่ทัน หุ หุ)
ห่างๆกันบ้าง (ก็น่าจะ) ดี เสียตังค์ตะ-หลอด เร๊ยยยยยยย (^^)'