มีลูกสองคนค่ะ เลยมาเฃียร์ให้มีสองคน
ลูกคนโตเป็นผู้ชาย6ขวบ ลูกสาวคนเล็ก3ขวบเศษ ค่ะ เลี้ยงลูกเองมาโดยตลอด ตกลงกับคุณสามีตั้งแต่แรกแล้วว่าจะเลี้ยงลูกเอง( ยอมเอาความรู้ที่อุตสาห์เรียนมาค่อนชีวิต ไปเรียนไกลถึงเมืองนอกเมืองน่า แต่มานั้งเลี้ยงลูกอยู่บ้าน) เพื่อนๆๆแอบแซวเรียนมาทำไมตั้งเยอะ แล้วมาเลี้ยงลูกอยู่บ้าน แต่เรายอมแลกอ่ะ
ทำทุกอย่างเกี่ยวกับลูกเองหมด เพราะคิดว่าลูกเรา เราควรจะเลี้ยงเอง จะได้ ดูแลเอาใจใส้ได้เต็มที่ แล้วเราจะรู้การพัตนาการของลูกทุกขั้นตอน เราเลี้ยงไปสอนไป สอนในสิ่งที่ดี สิ่งที่ควรไม่ควรได้ ถ้าลูกอยู่กับพี่เลี้ยงพี่เลี้ยงดูลูกได้แต่เขาอาจไม่สอนอะไรๆๆให้ลูก แต่ไม่ได้ว่าคนที่ต้องทำงานแล้วให้คนอืนดูลูกแทน เราเข้าใจนะเพราะว่าครอบครัวแต่ละบ้านก็ต่างกัน ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้เลี้ยงลูกเองเลกจะไม่เป็นเด็กดี บางบ้านเขาก็เลี้ยงลูกได้ดี
แต่ต้องยอมรับว่าเลี้ยงลูกเองเนี่ยเหนื่อยสุดชีวิต ยิ่งกว่า seven eleven คือ 24 ชั่วโมง 7วัน ไปจนชั่วชีวิต ลูกจะติดแม่มาก เราไปไหนก็ไปกัน3คน ตัวติดกันตลอด ขาดใครไปต้องตอบคำถามของคนรอบข้างว่า ทำไมไม่มาด้วยกัน
ด้วยความที่มีลูกต่างเพศวิธีการพูด การดูแลก็จะต่างกัน แล้วก็มีเรื่องให้ให้หัวเราะในความเป็นเด๊กทำอะไรๆๆแซบๆๆ เปิ้นๆๆ แต่ในเวลาเดี๋ยวกันก็มีเรื่องให้ปปวดหัวได้ทุกวัน คนนั้นจะเอาแบบนี้ คนนี้จะเอาแบบนั้น เดี๋ยวทะเลาะกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ทำให้เรามีความสุข ถ้าไม่มีเขาทั้งสอง เราจะไม่รู้จักความรักที่แท้จริง จะไม่รู้ซึ่งถึงความเป็นแม่
ยิ่งถ้ามีลูกสองคนต่างเพศกันจะเป็นอะไรที่ท้าท้ายมาก เราจะมีวิธี ยังงัยจัดกันกับทั้งสองคน สมองจะได้ทำงานตลอด เพราะต้องยอมรับว่าเด็กสมัยนี้ ฉลาดเป็นกรด รู้มาก ปากไวอีกต่างหาก
สุดท้ายขอให้โชคดีมีน้องอีกสักคนไวๆๆนะค่ะ