ชีวิตฉันเกือบพัง เพราะฉันบ้าเครื่องสำอาง .... กระทู้แนะนำจากห้องโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่ควรพลาด!!

[DenMark]

ต้องอ่านไว้เตือนใจครับ

ไม่ว่าจะซื้ออะไร ใช้จ่ายอย่าเกินตัวครับ

คนเราหาความสุขด้วยวิธีอื่นๆ ที่ไม่เสียเงินไม่สิ้นเปลืองได้ครับ

[potae]

ตามอ่านในกระทู้ของคุณคนนี้แบบ refresh กันตลอดเวลาเลยค่ะ

มีประโยชน์มากๆจริงๆค่ะ รู้เลยว่าจะซื้ออะไรต้องหยุดคิดสักนิด

ถ้าซื้อแล้วไม่ทำให้เราลำบากหรือเกิดหนี้ก็ซื้อเถอะ แต่ถ้ารู้ว่าจะทำให้เกิดปัญหา ก็ต้องระงับจิตใจ

เตือนใจได้ดีเลยค่ะ

[Jannilicious]

เคยอ่านในพันทิพย์ ก่อนหน้านี้ เหมือนกันค่ะ
เป็นกระทู้เตือนใจ อีกเรื่องหนึ่งที่ ดีมาก ๆ

เจ้าของเรื่อง เค้าเป็นขั้นหนักจริง ๆ แต่ก็ ดีใจ และ ยินดี กับเค้าด้วย ที่กลับมาเป็นคนเดิมได้

ความอยากได้ อยากมี อยากเป็น นั้น มันต้องมี " ขอบเขต " อันเหมาะสม
ถ้าไม่รู้จักเพียงพอ ก็อาจนำ หายนะมาสู่ตัวเองได้ เพราะทุกวันนี้มีสิ่ง ยั่วยุ รอบข้าง มากมาย
ถ้าใจเรา รู้สึกนึกพอ ก็จะมีความสุข กับสิ่งที่เรามี เราเป็น ได้ค่ะ

ขอบคุณ คุณ KAT สำหรับเรื่องราวดี ๆ ค่ะ

[mAy]

กระทู้นี้ดี...มีประโยชน์ช่วยเตือนใจได้จริงๆค่ะ ....ตามอ่านตั้งแต่อยู่ในพันทิปเลยค่ะ.....เมก็เคยบ้าคสอ.ยี่ห้อนึงแบบว่า กว่าจะรู้ตัวก็เหวอไปเหมือนกันค่ะ...ทั้งที่หน้าก็ไม่ได้แต่งอ่ะจิ...5555

[PoMasTro]

อ่านแล้ว..อึ้งเลยค่ะ
ไม่คิดว่าจะเป็นมากขนาดนี้
แต่ดีใจที่จบลงด้วยดี

เตือนใจได้ดีทีเดียว
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านค่ะ
^^

[Ryu]

เป็นเครื่องเตือนใจไม่ให้เราใช้เงินเกินตัวครับบบบบ

กะลังจะสอยนาฬิกา เลยต้อง stop

[ratkatu]

เป็นประโยชน์ในการดำเนินชีวิต มากค่ะกระทู้นี้

[rinsai]

อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง
ไม่อยากบอกว่า..ตั้งแต่เล่น sbn มา 7-8 เดือน
เราหมดเงินเป็นแสนๆ ละค่ะ..ไม่อยากรวมจริงๆ ว่ามันเท่าไหร่ กลัวตัวเองรับไม่ได้

เราคิดว่าเรามีเวบขายของ ก็ขายไปบ้าง ซื้อเข้ามาบ้าง
เวลาซื้อก็จะปลอบใจตัวเองว่า "ใช้ไม่ได้ ก็เอาไปขายก็ได้ เผื่อได้กำไร"
แต่เอาจริงๆ แล้ว เราขายอะไรไปก็ขาดทุนทุกอย่าง ขายไปถูกกว่าที่ซื้อมาแบบชนิดที่ว่า
เพื่อนถามว่า "แกทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ชั้นไม่เข้าใจแกจริงๆ"
เราก็ตอบไม่ได้ว่าเพระอะไร เพราะเราก็ยังไม่เข้าใจตัวเราเองเลย
แล้วเวบขายของที่เราเปิดก็นานๆ ทีกว่าจะขายได้ซักชิ้น
แต่เราซื้อของแทบทุกวัน วันละหลายๆ ชิ้น ซึ่งมันสวนทางกันโดยสิ้นเชิง

ของบางอย่างตามหามาแสนนาน เราก็คิดว่าถ้าได้อันนี้มา ฉันก็จะไม่ซื้อแล้ว
แต่พอสุดท้าย..มันก็ไม่เคยจบสิ้น พอได้นี่ ก็อยากได้นั่น ไปเรื่อยๆ
มันเป็นเรื่องน่าแปลกมากๆ บางทีไม่ได้ซื้อกระเป๋าแพงๆ เลย
ซื้อแต่เสื้อผ้า Landmee' บ้าแบรนด์นี้มากๆ ซื้อไปเรื่อยๆ
บางวันนัดรับของหลายรอบ ตอนเช้าแม่ค้าคนนึง ตอนเย็นแม่ค้าอีกคนนึง
จนเพื่อนๆ ที่ทำงานเห็นก็พากันส่ายหัว เดือนนี้เราหมดเงินไปกับเสื้อผ้าประมาณ 1 หมื่นบาท
ใส่เสื้อผ้าไปทำงาน ไม่ซ้ำกันเลย บางทีเราก็มานั่งถามตัวเองว่า "เป็นอะไร"
จริงๆ แล้วเราก็ไม่ใช่ดารา ที่ต้องมานั่งแต่งตัวออกงานเพื่อรับเงินทีละเยอะๆ นี่นา
ก็แค่แต่งตัว ขับรถออกมาจากบ้าน ทำงานในออฟฟิศ ซึ่งมีพนักงานเพียง 22คน
พอค่ำๆ ก็ขับรถกลับบ้าน...มันจำเป็นมากเลยเหรอ? ที่เราต้องมามีความสุขกับการ
ได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ๆ ทุกวัน มีความสุขกับเวลาที่คนชมว่า "เสื้อผ้าน่ารัก"
ซึ่งบางทีเค้าก็ชมไปอย่างนั้น ตามมารยาท หรือบางวันทุกคนก็ทำงานแบบไม่มีเวลาแม้กระทั่งพูดคุย

เราว่าเราก็อาการหนักไม่ต่างจากเจ้าของบทความเลย
แต่ไม่หนักถึงขั้นต้องไปหยิบยืมเงินใคร หรือต้องเป็นหนี้บัตรเครดิต
เพื่อให้ได้ของพวกนี้มา อย่างมากก็เงินเดือนหมด ไม่มีตังค์เก็บ
แต่แค่นี้มันก็แย่มากแล้วสำหรับเรา ตั้งใจว่าตั้งแต่เดือนหน้าจะเลิกให้ได้
ถ้าเลิกไม่ได้ก็ลดลงซักครึ่งนึงก็ยังดี

แฟนเราบอกว่า "ทำไมต้องหาเรื่องซื้อของ เพื่อให้มีเรื่องหรือปัญหาอื่นๆ" ตามมา
พอซื้อของมา ก็ต้องมานั่งคิดว่า "จะใช้ยังไงให้คุ้ม"
พอซื้อกระเป๋ามา ก็ต้องมานั่งคิดว่า "มีกระเป๋าแล้ว ต้องเอากระเป๋าไปใส่หูจับ"
พอมีหูจับแล้วอันเดิมดำแล้วก็ต้องหาเรื่องซื้ออันใหม่ คือหาเหตุผลในการใช้เงินไม่จบไม่สิ้น
เราไม่เคยเชื่อฟังเค้าเลย แต่พอมานั่งคิด "มันก็เป็นแบบที่เค้าว่าจริงๆ"
คิดดูสิคะ..ขนาดคนที่เรามองว่า "เค้าคิดอะไร ทำอะไรไม่ได้เรื่อง เค้ายังคิดแบบนี้ได้"
แล้วเราล่ะ ทำไมคิดไม่ได้?

อยากให้ทุกๆ คนที่เป็นเหมือนเรา เป็นเหมือนเจ้าของบทความ
แสดงความตั้งใจร่วมกัน และเป็นกำลังใจให้แก่กันและกัน
เพื่อลดอาการโรค shopaholic ของพวกเรานะคะ...เราต้องผ่านมันไปให้ได้ค่ะ