อย่ายึดมั่นถือมั่นมากนะคะ คนทุกคนย่อมมีพื้นที่วงกลมเล็กๆ เป็นของตัวเอง
ถ้าเค้าจะมีสังคมบ้างก็ไม่ใช่เรื่องผิดค่ะ ถ้าเราเป็นแบบนี้คบกับใครก็คงไปไม่รอด
ลองเปิดตัวเองบ้างนะคะ อย่าปิดกั้นตัวเองจนเกินไป คบเพื่อนใหม่ๆ บ้าง
ไปทำกิจกรรมกับเพื่อนบ้าง ถ้าเราว่าง เค้าว่างก็ค่อยมาเจอกัน ดูท่าทางน้องก็ยังอายุน้อย
โลกนี้มีอะไรให้เรียนรู้อีกมากมายนะคะ ความสุขอะไรที่เราสามารถตักตวงตอนนี้ได้ก็ทำไปค่ะ
เพราะอีกหน่อยเราแต่งงาน มีลูก มีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ เราก็คงทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้แล้ว

เราเองก็เองก็มีอารมณ์แบบนี้บ้าง แต่ก็น้อยมากค่ะ โชคดีที่ไม่ติดแฟน
เพราะเราเองก็มีสังคมของเรา มีงานที่ต้องทำ มีเพื่อน มีพ่อแม่ที่ต้องดูแล
เลยไม่ค่อย concentrate กับเรื่องนี้มากนัก ตัวเราเองก็ยังต้องการอิสระ
ไม่ต้องการการผูกมัด เพราะฉะนั้นถ้าเราไม่ชอบให้เค้าทำแบบนั้นกับเรา เราก็จะไม่ทำแบบนั้นกับเค้าเหมือนกัน

การคบกันต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา เหมือนเชือก ถ้าตึงเกินไปก็จะขาด
แต่ถ้าหย่อนเกินไปมันก็ไม่ดี และทุกคนมักจะไม่ชอบให้ใครบังคับค่ะ
เข้าตำรายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ น้องลองปล่อยวางเค้าดู ถ้าเค้าขออีกก็ให้เค้าไปดู
เชื่อเถอะค่ะว่า ถ้าเราไม่บ่นเลยสัก 2-3 ครั้ง เค้าก็จะเริ่มแปลกใจ..ว่า "เอ๊ะ ..เธอเป็นอะไร ทำไมเปลี่ยนไป
มีใครรึเปล่า ไม่สนใจฉันแล้วเหรอ" อะไรที่เรายิ่งวิ่งตาม มันก็ยิ่งวิ่งหนี
อะไรที่เราวิ่งหนี มันก็จะวิ่งตาม...ลองดูนะคะ

ความรัก คือ "การให้" มิใช่การ "ครอบครอง" ถ้าเรารู้จักที่จะรัก
เราก็จะมีความสุขค่ะ

ปล.รู้ค่ะว่าทำยาก..แต่มันก็เป็นผลดีกับตัวเราถ้าเราทำได้ค่ะ