ตอนแรกเราก็กะว่าเราพิจารณาฐานะด้วยค่ะ

แต่ตอนเลือกจริงๆ กลับไม่พิจารณาอ่ะสิ --''

คนคนนึงที่ต้องอยู่ด้วยกันไปจนตาย แค่อยากตื่นมาตอนเช้าแล้วมีความสุขทุกวัน เพราะแค่รู้ว่านอกจากพ่อแม่ มีคนที่รักเราจริงๆอยู่อีกหนึ่งคนในโลก มันเพียงพอยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดทั้งปวง

ก็เลยไม่ได้พิจารณาเรื่องฐานะค่ะ เพราะหากเราเป็นคนงอมืองอเท้า ไม่รู้จักทำมาหากิน ต่อให้ได้สามีรวยมา ก็ไม่มีความสุข เพราะตลอดเวลาก็จะรู้อยู่ตลอดว่าไม่ใช่น้ำพักน้ำแรงของเราแล้วความภูมิใจจะอยู่ที่ตรงไหน

แต่หากเราและสามีร่วมทุกข์ร่วมสุข สู้มาด้วยกัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่หามาได้คือความภูมิใจ ที่เราไม่ได้ขอกันและกันกิน แต่เราหามาให้ซึ่งกันและกันต่างหากค่ะ


ดังนั้นหากคู่ไหนมีทัศนคติแบบนี้ ทั้งชาติก็ไม่อดตายหรอกค่ะ

ดังนั้นสิ่งที่ต้องพิจารณานอกจากความรักแล้ว แต่สำคัญมากกว่าฐานะ สำหรับเราคือ ศีลเท่ากัน (ไม่ใช่รักษาศีลอะไรทำนองนั้นนะคะ) แต่เป็นการมองโลกตามจริง เห็นถูกเห็นชั่ว เท่ากัน เพราะอย่างให้ไปเลือกคบโจรห้าร้อยแต่รักจริงก็ไม่ไหวค่ะ --'' 555