พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม
ปัจจุบัน พวกเค้า ไม่ใช่เหยื่อแล้วค่ะ
แต่คนที่เราเกรงว่าจะเป้นเหยื่อ คือ คนที่คิดว่า พวกเค้าน่าเห็นใจ น่าสงสาร
เป็นเด็กกำพร้าถูกล่อลวงมา ฯลฯ มากกว่าค่ะ
ความจริงนะคะ เด็กตามสี่แยกที่เราเห็น หลายคนเป็นเด็กมี่พ่อแม่
เคยเรียนหนังสือ มีบ้านอยู่ แต่ว่า ไม่รักดี ทะเลาะกับพ่อแม่ ติดยาติดเพื่อน
หนีออกจากบ้าน จนในที่สุด กลายเป็นเด็กเร่ร่อน แล้วก็หันมาเข้าแก๊งพวกนี้
คนเรา ไม่ใช่ว่าเราเกิดมาในที่ต่ำ เกิดมาอาภัพ ขาดพ่อขาดแม่
แล้วเราจะต้องทำตัวต่ำ ตามชาติกำเนิดเสมอไป
อย่าเหมารวมว่า คนด้อยโอกาส จะเลวไปเสียทั้งหมดค่ะ
คนที่อยู่ในสังคมสลำ แต่รักดีมีเยอะค่ะ
อยากบอกว่าสังคมสลำ ก็เหมือน สังคมลูกของคนในสังคมเมืองล่ะค่ะ
คือ มีทั้งกลุ่มเด็กรักดี และเด็กไมรักดี
ไม่ใช่ว่า เด็กสลำจะเป็นเด็กมีปัญหาไปเสียหมด หรือ เด็กที่มีพ่อแม่จะไม่มีปัญหา
เราทำถูกกิเลสเขา...เขาก็ว่า...เราดี
เราไม่ทำถูกกิเลสเขา...เขาก็ว่า...เราไม่ดี