เรื่องเด็กเช็ดกระจกรถตามสี่แยก

[teerasak]

แวะมาดูกระทู้ที่แสดงความคิดเห็นเอาไว้ ขอเพิ่มเติมในบางจุดลงบนพื้นที่กระทู้สาธารณะค่ะ

เราเข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว งง ค่ะ

เรื่องเด็กที่มาเช็ดกระจกรถ ตามสี่แยกไฟแดง ที่ทุกคนพูดถึง เราเองก็เจอบ่อยค่ะ

เราเห็นทุกครั้ง เราหดหู่ใจทุกครั้ง เราเชื่อจริงๆค่ะ ว่าถ้าเลือกได้ ไม่มีใครอยากมายืนตากแดด กลางสีแยกไฟแดง ท่ามกลางอากาศร้อน และมาให้คนที่ขับรถอยู่ ดูถูกดูแคลน และหาทางกลั่นแกล้งสารพัดสารเพ

ส่วนตัวเห็นว่า คงไม่มีคนจิตใจปรกติที่ไหนที่ไปรังแกคนไม่รู่อิโหน่อิเหน่นะคะ..

เราถามจริงๆ ถ้าคุณเห็นลูกคุณ ต้องไปทำงานแบบนี้ คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ

นี่คือสาระสำคัญที่แก๊งดังกล่าวจับจุดได้...คนเป็นพ่อเป็นแม่ "ถ้าเห็นลูกคุณต้องไปทำงานแบบนี้จะรู้สึกอย่างไร" เราๆท่านๆก็เลยต้องแอบให้เงิน เพียงเพราะเวทนา และนึกถึงใจเขาใจเราว่าถ้าเป็นลูกเราล่ะ ให้กันทั้งๆที่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นการสนับสนุนในทางที่ผิด

เด็กๆพวกนี้ บ้างก็โดนพ่อแม่ทิ้ง บ้างก็ถูกหลอกมา บ้างก็ถูกลักพาตัว ไม่มีใครเคยให้ความรักพวกเขา ไม่มีใครเคยกอดพวกเขา ไม่มีใครเคยสอนพวกเขา ให้พวกเขาเป็นคนดี อย่างที่ควรเป็น ไม่เคยมีใคร ให้โอกาสพวกเขา ให้พวกเขาได้เรียนหนังสือ มีงานทำ มีรายได้

ไม่แน่ใจว่าความจริงเป็นอย่างไร แต่เข้าใจเอาเองว่าพ่อแม่ของเด็กพวกนี้ก็คงทำงานหาเช้ากินค่ำ ทำให้ไม่มีเวลาให้ความรักหรือการเอาใจใส่ลูกเช่นกัน แล้วที่มาของพฤติกรรมรุนแรงเป็นต้นว่า ยืนด่า หรือ เอาสีป้ายรถเมื่อไม่ได้เงิน หากจะติดต่อให้พ่อแม่เด็กอบรมคงไม่สามารถแล้วนะคะ เพราะปัญฯหาปากม้องอย่างที่เรียนมาข้างต้น นี่คือสาเหตุที่เราแนะนำให้นำเด็กส่งตำรวจเพื่อดำเนินการกับพฤติกรรมก้าวร้าวค่ะ


พวกเขาเป็นแค่ เครื่องมือ ของคนจิตใจเลวทรามต่ำช้า กลุ่มหนึ่ง ที่ไม่อยากทำงาน แต่อยากได้เงิน โดยไม่คิดจะมีสำนึก ว่าคนอื่นเอง ก็มีชีวิตจิตใจ ไม่เคยมีสำนึก ว่าคนอื่น ก็ต้องมีอนาคต และไม่เคยคิดจะยืนบนลำแข้งตัวเอง คิดแต่จะเบียดเบียน คนที่อ่อนแอกว่า ไม่มีทางสู้

เห็นได้ชัดว่าเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพมากด้วยค่ะ

พวกเขาเป็นแค่เหยื่อ ของผู้มีอำนาจรัฐ ที่ยอมให้ เงิน มีอำนาจเหนือกว่า คุณธรรมประจำใจ ที่ยังปล่อยให้ คนที่เลวทรามต่ำช้ากลุ่มนั้น ยังอยู่ในสังคม

แล้วที่มาคุกคามรถต่างๆตามสี่แยกนี่ เราเรียกคนที่โดนกระทำจากกลุ่มเด็กเหล่านี้ว่าอะไรดีคะ

คำถามที่เราอยากจะถามก็คือ พวกเด็กๆ ที่เช็ดกระจกตามสี่แยก พวกเขาผิดอะไรคะ ทำไมพวกคุณ ต้องไปว่าพวกเขา ราวกับเขาไม่ใช่คนเหมือนพวกคุณ

สำหรับคนเหมือนกันเราๆท่านๆที่กล่าวถึงในกระทู้นี้ ถ้าไม่นับกรณีที่เขา//เธอเช็ดกระจกโดยไม่ได้ร้องขอ แล้วยืนบังคับขอเงิน หากไม่ได้ก็ยืนด่า(กลางสี่แยก??) หรือเอาอะไรมาป้ายรถแล้ว ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยค่ะ

ทำไม พวกคุณไม่ไปว่า คนที่สมควรโดนว่า ทำไมคุณถึงเอาแต่ไปว่า คนที่มีโอกาสน้อยกว่า คนทีอ่อนแอกว่า สู้พวกคุณไม่ได้

คำถามเหล่านี้ พวกคุณตอบกันเองในใจนะคะ ไม่ต้องมาตอบเราก็ได้

บายค่ะ

[teerasak]

เรื่องนี้เป็นเพียงหนึ่งในปัญหาสังคมเล็กๆที่เราพบเห็นกันได้ทุกวัน...

นี่เป็นเพียงตัวอย่างช่องว่างของฐานะทางสังคมและการศึกษาของประเทศไทยค่ะ

ไม่มีคำตอบไหนถูกหรือผิดเป็นมาตรฐานหรอกค่ะ เพียงแต่พวกเราออกมาแสดงความคิดเห็นส่วนตัวของแต่ละคนก็แค่นั้นเอง ไม่แปลกหรอกค่ะที่เราจะมีความคิดเห็นผิดแปลกหรือไม่เหมือนกัน เพราะเรามีหลายสิ่งหลายอย่างที่แตกต่างกันทั้งครอบครัว สังคม และการศึกษา

ส่วนตัวในความคิดของเรา ก็แค่คิดว่าคนเหล่านี้น่าสงสาร เพียงเพราะเค้าเลือกเกิดไม่ได้ เพียงเพราะเค้าเลือกที่จะมีโอกาสที่ดีไม่ได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสะอาดสวยงาม แต่เด็กบางคนเหล่านั้นก็อาจจะเป็นคนดีก็ได้นะคะ หรืออีกหลายคนก็อาจจะเป็นเด็กติดยา เกเร ขี้ขโมย ... คนเราดูกันเพียงภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ

มีครั้งนึกที่รถติดไฟแดงแถวสีสมตอนบ่ายแก่ๆวันนึง เราเห็นรถคันนึงที่อยู่ด้านหน้าเราจอดเสียอยู่ คนขับเป็นผู้หญิง ที่เราทราบว่ารถเค้าเสียเพราะจู่ๆเค้าก็เปิดไฟฉุกเฉิน พอไฟเขียวก็ไม่ยอมขยับรถ ได้แต่นั่งโทรศัพท์อยู่ในรถ เพราะถ้าเรารถเสียเราก็คงจะทำแบบนั้นเช่นกัน หลังจากนั้นมีเด็กเช็ดกระจกรถ หน้าตาน่ากลัวเหมือนเด็กติดยา ใส่เสื้อมอมแมมสกปรก วิ่งเข้ามาที่กระจกด้านคนขับแล้วพูดกับผู้หญิงคนนั้นสักพัก เด็กคนนั้นเรียกพวกมาอีกสองคนแล้วเด็กสกปรกสามคนนั้นก็ช่วยกันเข็นรถของผู้หญิงคนนั้นเข้าข้างทางอย่างทุกลักทุเล รถคันอื่นๆที่ต่อท้ายได้แต่มองและกดแตรไล่....

นี่อาจเป็นอีกด้านที่เราพบเห็นได้จากชีวิตจริงบนท้องถนนในกรุงเทพฯนี่แหล่ะ เด็กเหล่านี้ไม่ได้เหลือขอกันทั้งหมดหรอกแค่ บางคนอาจเป็นคนดีแตกต่างไปจากภาพลักษณ์ภายนอกที่เราเห็นก็ได้

เหรียญยังมีสองด้าน ถ้าความคิดเรามีแตกต่างกันออกไปหลายด้านก็คงไม่แปลกหรอกนะค่ะ

ตรงใจค่า--เคยเห็นพี่วินมอเตอไซน์ กรูกันไปเข็นรถเสียเหมือนกัน ชื่นชมๆๆ เหรียญมีสองด้านจริงๆค่ะ ส่วนตัวเรามองทั้งสองด้านด้วย แต่ไม่รู้เวลาต้องเจอเหรียญทำไมเจอแต่ด้านไม่พึงประสงค์ก็ม่ายรุ หุ หุ ....

[srichardson]

แอบมารำคาญด้วยคนค้าบ

แถวแยกสีลม + รพ.จุฬา มีบ่อยมาก
หายไปพักๆ แล้วก็กลับมา
ถ้าไม่ให้ตังค์ ก็ยืนไหว้ผงกหัว อยู่อย่างนั้น แรกๆ ตัดความรำคาญให้ไป
หลังๆ มันไม่ไหว บางวันเพิ่งล้างรถมาหมาดๆ มันก็มาเช็ดกระจกอีก เป็นคนชอบรถสะอาดครับ


ครั้งนึง
อย่าหาว่าเป็นอันธพาลนะครับ
บังเอิญ เพิ่งไปซื้อปืนอัดลมมาจากสยาม (หน้าตาละม้ายคล้ายของจริงมาก) กลับมาถึงแยกเดิม ราว 2 ทุ่ม
ประจวบกับรถแสนจะสะอาด

มันก็มาเช็ดอีก โบกมือว่าไม่ต้อง เลื่อนรถไปข้างหน้าก็แล้ว มันก็ยังจะเช็ด

งัดปืน(อัดลมเลยครับ) มาเช็ดๆถูๆ
ปล่อยมันเช็ดปาย
เช็ดเสร็จ ก็มายืนไหว้ผงกหัว หงึกๆๆๆๆ
เลยลดกระจกลงไปถามคำเดียว "เอาไอ้นี่แทนเงินได้มะ" o.O"
หน้าเหวอ ผงกหัวอีก 2 ทีแล้วรีบเดินจากไป


โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะขำตั้งแต่งัดปืนแล้ว ตีนิ่ง เดี๋ยวไม่เนียน 5555555555555+++

แรงงงงงงงงงง

โห คุณนพแอบโหดอ่ะ

รำคาญเหมือนกันค่ะคุณมะลิ แต่ก็ไม่รู้จะทำไง หลังๆ นี่ พอเห็นเด็กเช็ดกระจกเดินมา รีบเปิดกระจกยื่นเงินให้ก่อนเลย ห้าบาท สิบบาทอะไรว่าไป ยื่นเงินให้แล้วบอกว่าไม่ต้องเช็ด บางทีพอได้เงินเสร็จ เค้าก็ขอน้ำ ขอขนมต่อ ตอนนั้นก็รู้สึกรำคาญมากแล้ว อะไรกันนักหนา แต่ส่วนมากก็ให้น้ำไปค่ะ เพราะน้ำได้แถมมาจากปั๊มน้ำมัน

Meesook ก็เบื่อเหตุการณ์อย่างนี้เหมือนกัน แต่ก็คิดมากไปหลายทางเลย ใจนึงก็สงสาร แอบคิดว่า ถ้าเด็กพวกนี้มีโอกาสดีกว่านี้ เค้าคงไม่อยากมาทำอย่างนี้ให้คนรังเกียจหรอก อีกใจก็คิดว่า พ่อแม่เค้าอาจจะขี้เกียจ ไม่หางานทำ ให้ลูกมาขอทานตามรถอย่างนี้ ถ้าเราให้เงินไป จะเป็นการสนับสนุนให้คนยิ่งขี้เกียจมั้ย? แล้วอีกใจก็คิดว่า หรือว่าเค้าเป็นกำพร้า ไม่มีพ่อแม่?

แต่คิดไปคิดมา ก็ใจอ่อนให้เงินไปอยู่ดีค่ะ คิดให้สบายใจว่า เราให้เค้าสิบบาท เราไม่ได้เสียหายอะไรเลย แต่มันอาจจะมีค่ามากสำหรับเค้าก็ได้ ก็เลยเลิกคิดมากค่ะ เห็นเด็กถือผ้าเดินมา รีบให้ไปก่อนเลย จะได้จบไป ไม่ต้องคิดมาก (แล้วกระจกก็จะได้ไม่เลอะด้วย... )

พี่ทำแบบเดียวกันเลยรีบยื่นให้ก่อน

เดียเจอบ่อยมากที่แยกอโศกลิ เป็นเดกลูกครึ่งด้วย
แต่หน้าด้านหน้าทนมากก ถึงขนาดเดียเคยเปิดกระจก จะเบิ๊ดกระโหลกมันทีนึงแล้ว โมโหสุดๆ

แต่หลังๆวิธีที่ได้ผลที่ ก่อนรุ้ตัวว่าจะติดไฟแดง ถ้าเห็นแก๊งนี้อยู่ข้างหน้าแล้ว
เดียจะจอดห่างจากคันหน้ามากๆๆๆๆ
พอมันเดินมารถเรา เดียก้เลื่อนรถไปเรื่อยๆ ให้พ้นมันน่ะ
เหมือนพอขับไปข้างหน้าซักระยะนึง มันก้จะรุ้ละ ว่า คงไม่เอามัน
ก้เดินจากไป ... เห้อ รำคาญพวกนี้ได้อีก

แต่มีเคสนึง เด็กเช็ดกระจก ผุ้หญิง 2 คน เดินไปรถด้านหลังเดีย ซึ่งเป็นรถแทกซี่
ชอบไปเช็ดตรงข้างๆคนขับ ก้คือผุ้โดยสารอะ
ละเช็ดเสด คนโดยสาร(ฝรั่ง)ก้ลดกระจกลงมา
ละก้เหมือนคุยๆกะเด็กพวกนั้น เหมือนต่อรอง ขอหอมแก้มก่อน - -" (ยี้)
ก้หอมไปเสร็จ ละก้ไม่ให้ตัง แต่เด็กพวกนั้นก้อารมณ์แบบกรี๊ดกร๊าด
ละก้ขอตังต่อ ฝรั่งก้เลย เล่นกล แบบว่า ให้ทายว่าเหรียญอยู่มือไหน
สรุปพวกนั้นทายผิด เลยอดได้ตังไป ... เช็ดกระจกฟรี + โดนหอมฟรีอีก ฮ่าๆๆๆ

เออ..อันนี่มาแปลกนะ

ผาน แยกรัชดา ลาดพร้าว ทุกวัน เจอ จนรำคาน คับ

เลยใช้วิทีแบบเดียวกันคับ
ได้ผลซะด้วย

วิธีไหนจ้ะ "หอมแก้ม" เหรอ ป.ล พี่แซวเล่นนะ อย่างอนล่ะ

ทำไมมันไม่ค่อยมาเช็ดกระจกนิคหว่าๆๆๆ

หรือเราหน้าโหดไปหรือเนี่ยๆๆๆ

แต่ก็รำคาญมากๆๆนะครับพวกเนี่ย

เค้าเห็นนู๋หน้าแห้งๆงัยเลยคิดว่าไม่มีตังค์มั่ง ฮิๆๆ

[Angellique]

เอ่อ อย่าว่ายังงั้นยังงี้เลยนะคะ

คนเราไม่ควรสุขบนความทุกข์ผู้อื่น และผู้อื่นก็ไม่ควรสุขบนความทุกข์เราด้วยค่ะ
การช่วยเหลือใครนั้นช่วยได้ค่ะ ด้วยความสงสารมีเมตตากรุณาต่อผู้ที่ขอความช่วยเหลือ ถ้าคนมาขอให้ช่วยไม่ได้คุกคามเรามากเกินไป ละเรามีสิทธิพิจารณาจะช่วยจะให้ใครไห้ใครก็ได้ตามสมควร

เมื่อเช้าฟังข่าวในวิทยุ

เค้าขอความร่วมมือ ให้แจ้งเบาะแส แก๊งขอทานเด็ก และแก็งหลอกเอาเงินต่างๆของเด็ก ที่มูลนิธิเด็กค่ะ ถ้าเจอแล้วดูน่าสงสัย ช่วยๆกันแจ้งก็ดีนะคะ

ยังงัยเรื่องนี้คงมีผู้ใหญ่ สนับสนุน ช่วยกันทำมาหากินอยู่เบื้องหลังแน่ๆค่ะ

[cherry_k]

เจอบ่อยเหมือนกันค่ะ แต่ก็จะรีบเอาเงินให้เค้าค่ะ 5-10 บาทเนี่ยแหละค่ะ

ถ้าเป็นเด็กก็จะเอาขนมที่มีในรถให้เค้าค่ะ

บางทีก็สงสารปนสมเพทค่ะ

แต่คุณนพ แรงเนอะ ^^

[dek_aus]

เรื่องจริงครับตามที่คุณลิพูดทั้งหมด
ถ้าหากมองลึกเข้าไป มันเป็นแบบนั้นจริงๆ

กลุ่มคนรากหญ้ามาเป็นคนดีเยอะแยะเลยค้าบ
คนมีฐานะกลับกลายเป็นคนไม่ดีก็ไม่น้อย

ผมว่ามันขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายๆด้าน

ไม่ใช่ว่าเหยียบย่ำซ้ำเติมเด็กเหล่านี้
แต่ผมกลับมองว่ามันเป็นบทเรียนที่สังคมกำลังสั่งสอนคนเหล่านี้อยู่ครับ

ความจริงๆ เด็กตามสี่แยก ที่ดีๆก็มีครับ
แถวแยก สถานีรถไฟสามเสนผ่านไปทีไร จะเห็นเด็กผู้ชายคนนึงขายพวงมาลัย มียายนั่งอยู่สี่แยกคอยร้อยพวงมาลัย แล้วผมก็จะเหมาหมดราวทุกที แรกๆ เพราะเห็นเด็กหน้าตาหน้าสงสาร แต่ยังแอบคิดในใจว่า
จะเป็นเหมือนแก้งค์ คุณยายขายพวงมาลัยแถวสีลมรึป่าว

--- ยายมีเท่านี้เหรอครับ
--- เอ้อ.... ยายขายหมดก็จะกลับบ้านแล้ว
--- งั้นเอามาให้ผมหมดเลย ( ใจบุญ ตั้งใจไปไหว้พระครับ)
คล้อยหลังไปไม่กี่ก้าว ยายลุกป๋อ เดินไปเอาพวงมาลัยมาใหม่ในถังพลาสติก ใต้บันไดรถไฟฟ้า พร้อมกับ พรรคพวกยาย อีกหลายคน นั่งยองๆ กันอยู่ใต้นั้น
--- งั้นใครบาป....
กลุ่มยายพวกนี้จะอยู่กันยันผับเลิก นอนดึกกว่าพวกเราอีก นี่ครับ ตัวอย่าง.....



แต่เด็กคนนี้ที่ผมซื้อพวงมาลัยเค้าเรื่อยๆเมื่อผ่านไปแยกนั้น วันนึงผ่านไปฝนตกหนัก ผมเห็นเค้ามานั่งทำการบ้าน ข้างๆยาย ที่กำลังร้อยพวงมาลัย ที่ชายคานอกป้อมตำรวจ

เด็กคนนี้จะเป็นยังไงเมื่ออยู่หลับหลัง ผมไม่สนใจ แต่วันนั้นที่บังเอิญผมไปเห็น เค้าทำหน้าที่เด็กที่ดี ให้ผมรู้ว่า เด็กดีๆ ที่ยึดอาชีพบนสี่แยกไฟแดง ยังมีอยู่จริงครับ


แต่สิ่งที่เรากำลังพูดถึง ดูเหมือนเป็นกลุ่มที่อยู่ด้านมืดของสังคม และแน่นอน เค้าทำอย่างไร ก็ย่อมได้รับผลการกระทำแบบเดียวกันนั้นกลับไป

อย่างไร.. ผมคิดว่าผู้ใหญ่ทุกคนมองออกครับว่า คนไหนทำเพราะเลี้ยงปากท้อง ใครทำแบบเป็นขบวนการ ก็ต้องพิจารณาเป็นรายๆไป


ไม่ได้มาแต่งเรียงความ ไม่ได้ตอบคำถามแบบนางสาวไทย เอาประสบการณ์มาเล่าไว้เป็นตัวอย่าง

และอยากเตือนสาวๆ ที่ขับรถคนเดียว สมัยนี้อันตรายมากนะครับ มีอาวุธติดตัวไว้บ้างจะดีมากค้าบ

[amm]

ถ้าเป็นเด็กเล็กๆเราให้ค่ะ ไม่ว่าจะขอเงินเฉยๆ หรือขายพวงมาลัย แล้วก็นึกต่อไปในใจว่า พ่อแม่ช่าง.....จิงๆ

แต่ถ้าเด็กที่โตแล้ว ไม่ให้ค่ะ เพราะถือว่าสามารถทำมาหากินได้ มากกว่าการมาเช็ดกระจกรถ ซึ่งก็คือขอทานนั่นเอง แถมเข้าข่ายกรรโชกทรัพย์ในบางราย ถ้าคิดจะเช็ดกระจกรถจริงๆ ก็ควรจะเช็ดให้สะอาด ไม่ใช่แค่มีผ้า 1 ผืนสกปรกๆก็มาขอเงินได้

ส่วนตัวคิดว่า การให้เงินกลัีบเป็นการสนับสนุนให้เค้าทำแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ ไม่คิดที่จะทำงาน

ตอบคำถามคุณลิ
ผ่านแยกนั้นบ่อยๆค่ะ เพราะจอดรถไว้ที่ตึกจอดรถของรถไฟใต้ดิน สงสัยคนละด้านกับคุณลิ เพราะเป็นฝั่งที่มีป้อมตำรวจ เลยไม่มีเด็กเช็ดกระจกค่ะ แต่จากประสบการณ์ที่เคยเจอ สามีจะโบกมือปฎิเสธก่อนค่ะ แต่ถ้ายังจะทำท่ามาเช็ดอีก ก็จะเปิดที่ปัดน้ำฝน ไม่รู้ว่าคุณลิจะเอาไปใช้ได้ผลหรือเปล่านะคะ เพราะพอดีสามีหน้าโหดค่ะ ^^

[M-a-c-k-y]

คุณลิมาจาก รัชดา ( จากเอสพลานาด )

แล้วรอติดไฟแดงเพื่อเลี้ยวขวาเข้าลาดพร้าว รึเปล่าค่ะ ..ถ้าใช่

มีทางที่ไม่ต้องติดไฟแดงค่ะไม่แน่ใจว่าคุณลิทราบหรือยัง

แต่บางท่านอาจทราบและทำอยู่ เพราะเคยเห็น ขับตามตามกันมา

แต่ต้องอาศัยมึนๆเล็กน้อย ไม่กล้าบอกทางนี้ทางเวปบอร์ด ต้องคุยหลังไมค์ คริ คริ

แต่จะบอกว่า เป็นทางที่ค้นพบเนื่องจากหนีเด็กเช็ดกระจกรถโดยเฉพาะค่ะ

เพราะบ้านอยู่ลาดพร้าว35 ชอบไปเที่ยวเอสพลานาด เจอประจำ

ถือเป็นการแก้ปัญหาโดยละม่อมค่ะ

[amm]

ไปทางไหนเอ่ย บอกได้ไหมคะ

[punjabi]

สวัสดีค่ะ คุณลิ

เข้ามาอ่านที่คุณลิ และเพื่อนๆ ที่เข้ามาให้ข้อมูลเพิ่มแล้วค่ะ มีเรื่องที่เราต้องขอโทษเยอะเลย ในกระทู้นี้

ก่อนอื่น ขอโทษนะคะ ที่มาตอบกระทู้ช้า (ถึงช้ามาก) เนื่องจาก ช่วงนี้เราวุ่นวายตลอดเลยค่ะ เพิ่งได้มีโอกาส เข้ามาตอบ ก็วันนี้เองค่ะ

ต่อมา ขอโทษด้วยนะคะ เรื่องที่เราเข้าใจโครงสร้างการทำงานของขบวนการขายพวงมาลัยผิดไปค่ะ และขอบคุณ คุณลิ และเพื่อนๆ ทุกท่าน ที่ให้ความกระจ่างเรื่องนี้ด้วยนะคะ (สงสัยเราคงจะเริ่มแก่แล้ว และไม่ได้อัพเดทข้อมูลค่ะ เลยมีแต่ข้อมูลย้อนยุค)

และสุดท้าย ขอโทษนะคะ เรื่องที่เราสื่อสารพลาดไปเยอะเลย ในกระทู้ที่แล้ว เนื่องจากความเร่งรีบ จะไปนอนค่ะ เลยทำให้พิจารณาผลจากการสื่อสารได้ไม่ละเอียดถี่ถ้วน จนเกิดความผิดพลาดขึ้น

ผิดพลาดอย่างไร จะเล่าให้ฟังตามนี้นะคะ

จริงๆแล้ว เราเข้าใจเจตนาการตั้งกระทู้ของคุณลิ อย่างกระจ่างค่ะ ไม่ได้เข้าใจคลาดเคลื่อนแต่อย่างใด แล้วเราเอง ก็เห็นความพยายามของคุณลิ ในการระวัง และหลีกเลี่ยงประเด็นที่อ่อนไหว โดยการไม่พูดถึง และไม่ตอบ ในเรื่องการให้เงิน หรือ สิ่งของ กับเด็กๆเหล่านั้น

เจตนาของคุณลิ ในการตั้งกระทู้นี้ ก็เพื่อมาเล่าให้ฟัง และสอบถามวิธีการแก้ปัญหา ซึ่งถ้าเราเข้าใจไม่ผิด วิธีการแก้ปัญหา ที่คุณลิต้องการถามไอเดียจากเพื่อนๆ คนอื่นนั้น คือวิธีการแก้ปัญหา ที่ตั้งอยู่บน "การรักษาสิทธิ ส่วนบุคคล ป้องกัน ไม่ให้ผู้อื่นมาเบียดเบียน ล่วงล้ำ" อันนี้เราเข้าใจถูกไหมคะ

จากเจตนาของคุณลิ ที่เราเข้าใจ และเราเองก็เห็นด้วยนั้น เป็นเจตนาที่ค่อนข้างอ่อนไหว สามารถตีความได้หลายด้าน ดังนั้น การรักษา "ทิศทาง" ของการพูดคุย จึงเป็นเรื่องสำคัญที่ต้อง เฝ้าสังเกต และเข้มงวด เพื่อไม่ให้ ทิศทางการพูดคุย เลยเถิดออกจากเจตนาในการตั้งกระทู้

แล้ว จากทิศทางการพูดคุยที่ผ่านมา คุณลิ ลองกลับไปค่อยๆ อ่านดูนะคะ ทิศทางของการเสนอไอเดีย เพื่อแก้ไขปัญหานั้น เริ่มหลุดออกจาก การตั้งอยู่บน "การรักษาสิทธิ ส่วนบุคคล ป้องกัน ไม่ให้ผู้อื่นมาเบียดเบียน ล่วงล้ำ" ไปเป็นการ "กลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสน้อยกว่าตน"

หากคุณลิ ค่อยๆพิจารณา อย่างไม่มีโทสะ คุณลิเอง ก็จะเริ่มเห็น ว่าทิศทางการพุดคุย เริ่ม "หลุด" ไปในทิศนั้นจริง (เราไม่ได้หมายความว่า ทุกกระทู้ แสดงความเห็นในเชิง "กลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสน้อยกว่าตน" ทั้งหมดนะคะ แต่เริ่มมีทิศทางนี้ ในบางกระทู้) แต่ยังไม่มีการออกมา "รักษา" ทิศทางที่ถูกต้องของการพูดคุย

ซึ่งบางที คุณลิ อาจยังไม่ได้เข้ามาอ่าน หรือ อาจยังพิจารณาไม่เห็น การ "หลุด" ของทิศทางการพูดคุย

เมื่อเราเอง ที่เริ่มเห็นปัญหา และกลัวว่า ถ้าหากทิศทางการพูดคุย หลุด ไปในลักษณะว่าเป็นการกลั่นแกล้ง ดูถูก คนที่มีโอกาสด้อยกว่าตน นั้น คนที่จะทุกข์ มากที่สุด ก็คือตัวคุณลิเองค่ะ เพราะผลที่ได้ มันผิดกับเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้

ดังนั้น สิ่งที่เราทำได้ คือการ "ปรับทิศทาง" ให้กระทู้กลับมา อยู่ในเจตนาเดิม ที่มันควรจะเป็น ไม่ให้ ทิศทาง ของการพูดคุย หลุด จากเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้

แต่ ในการปรับทิศทาง ของการพูดคุย มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนมากค่ะ เพราะต้องสื่อสารให้ คนที่อ่าน ได้เห็นเจตนาที่แท้จริงของเรา ว่ากำลังทำอะไรอยู่ พร้อมๆกับ เห็นปัญหา ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต หากไม่ปรับทิศ

ซึ่ง การสื่อสารนั้น ต้องไม่แข็งไป ไม่อ่อนไป เพราะหากแข็งไป คนที่อ่านจะไม่พอใจ และมองเจตนาของผู้สื่อสารไม่ออก และหากอ่อนไป คนที่อ่าน จะมองไม่เห็นปัญหา ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตค่ะ

อุปมาเหมือนกับการโยนเหรียญ ให้อยู่ระหว่าเส้นสองเส้น ซึ่งต้องไม่เบาไป และแรงไป ซึ่ง ละเอียดอ่อนมากๆค่ะ

ซึ่งปัญหาที่เกิดขึ้น จากความผิดพลาดในการสื่อสารของเรา เรายอมรับผิดค่ะ ว่าไม่ได้ใคร่ครวญละเอียด เราสื่อสารแข็งไปค่ะ แข็งไปเยอะเลย ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ

และขอบคุณคุณ yammy ค่ะ ที่เข้าใจเจตนาที่เราโพสต์ ทั้งๆที่ เราสื่อสารผิดพลาดไปเยอะเลย

ต่อมา ขอฝากถึง คุณลิ ใน 2 ประเด็นนะคะ

ประเด็นแรก คุณลิ เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ ในพื้นที่และเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้ สูงค่ะ เห็นได้จากหลังจากที่ เราเข้ามาตอบกระทู้เพื่อเปลี่ยนทิศทางของการพูด (ซึ่งแรงไปมาก) พอคุณลิรู้ ว่าทิศทางการพูดคุย ถูกเปลี่ยนแปลง คุณลิเอง ก็รีบเข้ามาแสดงและยืนยันเจตนา การตั้งกระทู้ของคุณลิ ซึ่ง ผลจากการเข้ามาตอบกระทู้ของคุณลิ ทำให้ ทิศทางในการพูดคุยมีแนวโน้ม กลับมาเป็นพื้นที่เดิม ที่คุณลิตั้งเจตนาไว้ (ถึงแม้ว่าจะเห็นไม่ค่อยชัด เพราะโพสต์ต่อน้อย) ซึ่ง สิ่งนี้ เป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ เราเอง ขอชื่นชมค่ะ

ประเด็นที่สอง การตอบชี้แจงของคุณลิ (ที่ชี้แจงกระทู้ที่แล้ว ของเรา) เป็นการตอบที่มีทั้งตรรกะ ทั้งอารมณ์ ออกมาปนกัน ซึ่ง จุดนี้ หากคุณลิ ลองสังเกต และนำไปศึกษา จะเป็นประโยชน์ต่อการทำงาน ของคุณลิค่ะ (เราเชื่ออย่างนั้นนะคะ) ลองพิจารณาตามนะคะ

คุณลิ ลองพิจารณา post ที่ 46 นะคะ

สิ่งที่คุณลิ post ช่วงท้าย เป็นสิ่งที่คุณลิ ตอบด้วยตรรกะ ไม่มีอารมณ์มาปน เป็นการแยกแยะ และอธิบายข้อเท็จจริง ที่เราเข้าใจผิด ได้อย่างกระจ่างเฉียบคม ซึ่ง อันนี้ ต้องขอบคุณมากๆนะคะ ที่ช่วยอธิบาย และต้องขอโทษด้วยค่ะ ที่เราเข้าใจผิด

ต่อมา ใน post เดียวกันนี่แหละค่ะ แต่เป็นช่วงบน

คุณลิคะ การตอบกระทู้ของเรา ครั้งที่แล้วนั้น เป็นการอธิบาย แยกแยะ ให้ทุกคนได้เห็นความจริง ที่อยู่เบื้องหลัง ตัวเด็กๆ เช็ดกระจก ว่ามีอะไรอยู่บ้าง จะได้ไม่นำสิ่งที่ตนไม่พอใจ มาลงที่ตัวเด็กๆ เช็ดกระจกจนหมด ตัวการพูดคุย จะได้ไม่เลยเถิด ออกจากเจตนา ที่คุณลิตั้งไว้

ซึ่ง การแยกแยะความจริงนั้น จากที่เราขอบคุณ คุณลิ และขอโทษเพื่อนๆ สมาชิกทุกคนไปแล้ว ไปแล้ว ว่าคุณลิให้ข้อเท็จจริงได้กระจ่าง ชัดเจนกว่าเราจริงๆ

ถึงแม้ว่า การแยกแยะความจริง ในกระทู้นั้น จะไม่ชัดเจน เท่าข้อเท็จจริงที่คุณลิให้ แต่ การสื่อสารนั้น ไม่ได้มีการชี้นำใดๆ ว่าการบริจาคเงิน ให้เด็กๆ ขายพวงมาลัยนั้น เป็นสิ่งดี ควรสนับสนุน

ดังนั้น การที่คุณลิ เข้าใจว่า เรามองว่า ควรบริจาคเงิน ให้เด็กๆ นั้น เป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนไปมากค่ะ ซึ่ง การคลาดเคลื่อนนั้น ถ้าให้เราเดา ก็คงมาจาก สิ่งที่เราเขียน ทำให้คุณลิไม่พอใจ ใช่ไหมคะ การเข้าใจคลาดเคลื่อนนี้เอง จึงเป็นสิ่งที่เราบอกว่า มาจากอารมณ์ ซึ่ง ต่างจาก ช่วงท้าย ซึ่ง การเขียนมาจากตรรกะ ซึ่ง กระจ่าง เฉียบคม และตรงประเด็น ค่ะ

ถ้าคุณลิ อ่านมาถึงตอนนี้ เราอยากให้คุณลิ ลองพิจารณา สิ่งที่คุณลิ รู้สึก ระหว่างการเขียน ช่วงต้น กับช่วงท้าย ของ post ที่ 46 นะคะ ว่า ในใจ ตอนนั้น รู้สึกแตกต่างกันอย่างไร

และพยายามรักษา สิ่งที่รู้สึก แบบเดียวกับ ตอนที่เขียนช่วงท้าย ให้ได้ตลอดนะคะ งานเขียน ของคุณลิ จะออกมาอย่างกระจ่าง เฉียบคม และตรงประเด็น ไม่คลาดเคลื่อน ซึ่ง จะเป็นผลดี กับการทำงานของคุณลิเองค่ะ

ส่วนเรื่องที่ทำให้คุณลิ ไม่พอใจ ก็คงมาจาก การสื่อสารที่ผิดพลาดของเราเอง ซึ่งก็ได้ขอโทษไปแล้ว แต่ว่า ในการทำงานจริงๆนั้น ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสื่อสารโดยใช้ตรรกะที่ดีหมด ไม่มีการใช้อารมณ์เลย ซ้ำร้ายกว่านั้น บางที เราอาจต้องเผชิญกับการสื่อสาร โดยมุ่งหวังจะโจมตี สารพัดรูปแบบ ซึ่งการยั่วให้ไม่พอใจ ก็เป็นวิธีพื้นฐานหนึ่ง ที่มีใช้กันอยู่ค่ะ เราเลยอยากให้คุณลิ รักษาสิ่งที่รู้สึก ตอนเขียนช่วงท้ายไว้ให้ตลอดค่ะ เวลาทำงาน จะได้ไม่ผิดพลาดค่ะ

มีเท่านี้แล้วค่ะ (เขียนซะยาวยืด) หากเราเข้าใจอะไรผิด ก็บอกมาได้เลยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องขอโทษด้วยอาจเขียนอะไร วกวนนิดนะคะ (เพราะตอนนี้ ง่วงมากมาย)

บ๊ายบายค่ะ