เฮ้อ....พอมาอ่านตรงนี้ รู้สึกว่าคู่ตัวเองดีขึ้นมาทันตาเห็นเลยอ่ะ ขนาดนั้นเรายังแอบงี่เง่าบ่อยๆเลย แต่เราว่าความรัก การสัมผัส การอยู่ใกล้กัน มันเติมเต็มชีวิตรักนะคะ ถ้าเป็นแบบที่เจ้าของกระทู้เล่า เราไม่ทนค่ะ พูด คือทนมาพอประมาณแล้ว ถ้าบ้าแต่งานแล้วอ้างอนาคต แล้วปัจจุบันล่ะ เกิดวันนี้พรุ่งนี้ใครเป็นอะไรไป มันจะมีอนาคตมั้ยความมั่นคงด้านการเงินมันก็ดีอย่าง แต่ถ้าไม่มีความมั่นคงด้านจิตใจด้วย ครอบครัวไม่มีวันสมบูรณ์หรอกค่ะ ส่วนเรื่องครอบครัวเค้า อันนี้พูดยาก เค้าคงรักพี่รักน้องมาก ไอ้ที่ไปเที่ยวกันกลุ่มใหญ่ๆ บ้าง โดยส่วนตัวเราว่าดีนะ บ้านเราเป็นแบบนั้น แต่เมื่อเป็นครอบครัวกันจริงๆนะ แบบมีเด็กๆ ไว้ไปเล่นด้วยกัน แต่ถ้ายังเป็นแฟน มันก็คงมีอารมณ์อยาก sweet กันสองต่อสองบ้าง ขนาดพื่อนยังไม่อยากให้มาเจ๋อเลย ฟังๆ แล้วเห็นใจอ่ะค่ะ คิดทบทวนดีๆแล้วกัน ถึงเรารักเค้าก็จริง แต่มันมีความสุขรึเปล่าที่เป็นแบบนี้ ตัวเราไม่กลัวอนาคตค่ะ ถ้าเค้าจะเป็นของเราเค้าก็คือของเรา ถ้าไม่ใช่เดี๋ยวก็ลืมไปเอง อย่ายึดติดว่าไม่มีเค้าเราจะอยู่ไม่ได้ ชั่งน้ำหนักเอาล่ะกันค่ะ ระหว่างมีกับไม่มี อะไรทุกข์น้อยกว่ากัน